Zo nu en dan zie je weer eens Kalmoes. In de slootkant. Ik heb de indruk dat die soort ook betere tijden gekend heeft. Je moet er wel naar zoeken, de bloem heeft geen uitbundige kleur zoals de Gele Lis of het Kattenkruid, het is de vorm van de bloem die het een opvallende verschijning maakt. Een heel apart geval. We noemen het een bloeikolf. Hij behoorde vroeger, tot de familie van de Aronskelken, maar met nieuwere classificatie-regels (APG, gebruikt DNA als norm) is het een aparte familie geworden: de Kalmoesfamilie.
De bloemen zitten met honderden in de kolf, ze zijn tweeslachtig ( ♂ en ♀), na bevruchting ontstaat er een bes ( denk aan de kolf van een rijpe Aronskelk), maar in onze contreien wordt er nooit één rijp. De plant moet het vooral hebben van ongeslachteljke voortplanting.
De Kalmoes heeft een aparte geur en smaak, hij werd/wordt gebruikt bij het maken van kruidenbitters ( Berenburg). Hij schijnt ook nog gebruikt te worden in de apotheek.
Nog een kenmerk: langs sommige bladranden staan dwarse ribbeltjes.
Goed weekeinde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten