Zuring spec.

Gister beschreef ik m'n zelf gebaande wegen door de zuring, vandaag was ik nieuwsgierig welke soort zuring het was. De determinatiecomputer van waarneming.nl geeft aan dat het, niet geheel zeker, een Geoorde Zuring is. Voorlopig houd ik het toch maar, veilig, op een gewone Veldzuring. De Geoorde schijnt hier, West Europa, niet zoveel voor te komen. Morgen de plant maar eens beter bekijken en letten op de vorm van de bladeren.
Als kind kauwde ik inderdaad op een rijpe, rode zuring en vond het nog smaken ook. Net als de onrijpe appels en peren die je stiekem pikte van bomen in de buurt. Om buikpijn van te krijgen.

Alarmerende Grutto's en Kieviten

Gijs, m'n weidevogelboer,  mailde me of ik al thuis was?  Dat was vorige week. Dus, zodra ik  weer naar  polder Groot Mijdrecht afgedaald was, ben ik gister naar Demmerik gereden. Hij had me even nodig. Of er nog jongen zitten op de percelen met uitgesteld maaibeheer? Zo ja, dan wordt de maaidatum verschoven naar nog later, zo nee, dan gaat hij eerstdaags aan de slag. Ik heb me door de drie percelen heen geworsteld, grassen en Zuring tot aan je middel, op het droge plasdras is  het nog kort. Uitermate geschikt voor jonge weidevogels om te foerageren. Als er daar alarm geslagen wordt zitten er jongen. Uiteraard ben ik nieuwsgierig naar alle nesten. Ze zullen allemaal wel uit zijn.
Zodra ik de  percelen met de Zuring tot aan de middel beloop, komt er al gauw een Grutto-paar alarmeren, duidelijk nog jongen. Nu en dan neerstrijkend langs de natuurvriendelijke oevers waar de plantengroei wat minder heftig  is, waar waarschijnlijk de jongen in de buurt zitten. ( Zie foto). Ook een Kievit komt omhoog, maar heeft gezien het gedrag m.i. nog geen jongen. Een tweede legsel op het korte gras van het oud-plasdras? Dat wordt zoeken. Een Tureluren-paar doet ook alsof ze jongen hebben, zeker weet ik het niet.
De nesten op de gemaaide percelen  hebben deels nog stokken, maar gezien ook daar alarmerende vogels, Kievit en Grutto, zijn er jongen. Ik neem de stokken mee.
Een Scholekster ging, toen ik op het plasdras was, nogal tekeer. Met Gijs overlegd waar die zou kunnen zitten. Misschien de baggerrand op perceel drie?
Voorlopig wordt er niet gemaaid, zo nodig zetten we vlaggen om de jongen te verdrijven. Daar hebben we ervaring mee. Zie logje 3 juni 2015.

Beneden NAP

We zitten weer op een aantal meters beneden NAP, dat betekent weer thuis. Bijna een maand verbleven we op de Utrechtse Heuvelrug en hebben genoten van wandelen, fietsen, struinen, luieren en wat dies meer zij. Aanvankelijk waren we van plan vanochtend thuiswaarts te keren maar ik houd de weerwebsites goed bij en zag de bui van hedenochtend al aankomen. In de regen vertrekken met natte spullen en de fietsen moeten bevestigen op de dissel, dan de blubber waar je in moet lopen , de meeste staplekken zijn kaal door het vele gebruik, vonden we niet zo'n fraai vooruitzicht, dus hebben we een dag eerder afscheid genomen van de bossen.
Ik wil nog één ervaring vertellen, dan gaan we weer de weilanden in: gisterochtend hebben we nog gewandeld , heerlijk weer, daarvoor had ik m'n Nomads aangetrokken en voelde dat de rechtervoet niet helemaal lekker zat. Uit die schoen en tot onze verbazing kwam er wat grof materiaal uit o.a. enkele aangevreten eikels. Waar komen die vandaan? Misschien een Eekhoorn, opperde mijn vrouw. De schoenen stonden in een krat onder de luifel en daar verwacht je geen Eekhoorn.
Daarna verder opgeruimd en toen ik een vuilniszak wegtrok werd alles duidelijk, een muis!! In paniek rende het beestje heen en weer en wist uiteindelijk een gaatje te vinden in het grondzeil, waardoor hij ontsnapte. Toen ik de zak verder wegtrok lagen er op een hoopje wat halve oude eikels. Zie foto. De muis was bezig met zijn voorraad. En had ook de ingewanden van m'n wandelschoen weten te bereiken en uitgekozen als hol. Leuk he!

Meikever

Een knots van een kever, zomaar op een Hazelaarblad. 't Is mei, dus is dit een Meikever, een Gewone. Hij ziet er fraai uit, helaas komt dit niet zo goed uit op de foto. Maar ik heb momenteel geen betere.
Het beest is ongeveer 3 cm. groot, bovenop bruine dekschilden met een witte waas door fijne haartjes, aan de zijkanten zwart met witte driehoekjes.
Het is een zgn. plaaginsect:de larven kunnen nogal schade aanrichten bij de door de mens geteelde gewassen. Soms worden hele planten kaalgevreten. De kever zelf is minder vraatzuchtig.

Hazelaarbladrolkever

Ik vond een kunstwerkje in een Hazelaar, een half opgerold blad als een sigaartje. Het blad was in het midden doorgesneden, opgerold en hing nog aan de hoofdnerf. Ik dacht eerst aan een gal, maar na enig zoeken kwam ik uit op een kever. De sigarenmakers worden ze genoemd, andere bomen hebben ook hun bladrolkevers.
In het sigaartje, broedkamer, worden eitjes in het opgerolde blad gelegd. De larven die hier uitkomen eten het blad van binnenuit op en verpoppen zich. Uit de pop komt het kevertje. Een larve (rups) zat er niet meer in, zwarte poepjes van de rupsen ook niet. Ik denk dat het hele proces achter de rug was.
Toch een prachtig kunststukje.

Vrije uitloop.

Zijn dit nou vrije uitloopkippen? Langs de Lekdijk deze grote boerderij, om de hoek links, met loslopende kippen. We hebben ze niet geteld maar het zijn er honderden, misschien duizenden? Dit zijn geen scharrelkippen, zij hebben meer ruimte binnen dan een legbatterijkip, maar komen niet buiten. Een vrije uitloopkip heeft buiten 4 m2 grond tot haar beschikking.
Straks een lekker vrij  uitloopeitje tikken.

Muurleeuwenbek.

Ruim 700 jaar verschillen de stenen van de muur en de Muurleeuwenbek in leeftijd. Halverwege de 14e eeuw mochten de inwoners van Wijk bij Duurstede een muur bouwen na het verkrijgen van stadsrechten. Toevallig liepen we langs "Langs de Wal", een straatje waar nog een stukje muur te bewonderen is. Allerlei plantjes kwamen uit de muur , deels spontaan daar gekomen en deels daar geplant door een overbuurman, die ze net aan het verzorgen was. Muurvaren, Muurleeuwenbek, Muursteenbreek, Stinkende Gouwe, Valeriaan ( veel roder als de onze in de polder), zelfs een Vlinderstruik was er spontaan gaan groeien. Hij merkte dat we geinteresseerd waren en vertelde.
Grappig is dat de bloemen groeien in de richting van het licht, maar zodra er bevrucht is de uitgebloeide bloemen  in de richting van de muur gaan zodat de vruchtjes rijpen in een spleet.

Echte Tondelzwam

Een dode Beuk die langzamerhand wordt "opgegeten" door de Echte Tondelzwam. Deze zwam maakt gebruik van de zwakte van de boom, op gezonde bomen zul je hem niet zien. Eerst als parasiet en,  als de boom is overleden, later als saprofiet.
De Echte Tondelzwam ( ook Tonderzwam) kwam voor 1970 niet zo vaak voor in ons land. Toen de inzichten over goed bosbeheer veranderden werd deze zwam talrijker. Dood hout werd niet verwijderd maar overgelaten aan de schimmels.
Tondel is een oud begrip: het was de inhoud van een tondeldoos, de voorloper van de lucifer. Tondel werd gemaakt van het vruchtlichaam van de Tondelzwam. Ook gedroogd vruchtpluis van de Lisdodde of zaagsel werd gebruikt om een vuurtje te maken. Er werd met een ijzeren ring en een stukje vuursteen  geprobeerd een gloeiend stukje tondel te fabriceren. Later kwamen de zwavelstokjes, voorloper lucifers, en raakte de tondeldoos in het vergeetboek.

Dagkoekoeksbloem

Het geslacht Lychnis is net zoals zovele plantengeslachten regelmatig bron van discussie tussen de plantensystematiek-floristen ( die zullen wel een deftiger naam hebben). De één wil het bij de Silene's ( Blaassilene) indelen, de ander niet. En ga zo maar door.
Wel zijn alle floristen het er over eens (?) dat het een familie is die bij de Anjers hoort. Lychnis betekent lamp in het Grieks. Of dat nou met de felle kleur te maken heeft of met het gebruiken van de wollige bladeren als lampepit, is niet duidelijk.
De Echte Koekoeksbloem kennen de polderjongens, zoals ik, uit de veenweidepolders. Lichtroze en vertakte kroonbladeren. Helaas steeds minder in aantal. De Dagkoekoeksbloem, op de foto, is veel donkerder en heeft geen kroonbladeren in slippen. Hele velden vind je hier in de bosachtige omgeving. Mooi.

Nieuwsgierige pubers.

Ook een baron houdt koeien. Hier wat nieuwsgierige jongelui die een toerist komen bewonderen. Een weiland van het landgoed Klein Sterkenburg, afgewisseld met bossen en bosschages. In de verte een heus Boterbloemen-weiland !

Gewone Ereprijs.

Vanmiddag een stuk gefietst door de omgeving met de vele buitens en landgoederen"genaamd' de Stichtse Lustwaranda. In vorige eeuwen ontgonnen door mensen die veel geld te besteden hadden en overal bij hun optrekjes parken en bossen aanlegden. Het is de streek tussen de bossen en de rivier. Schitterend, met veel in oude staat gelaten boerderijen. Op een weg langs landgoed Klein Sterkenburg stond veel blauw, groter dan ik gewend ben. Maar toch is het de Gewone Ereprijs, volgens Obsidentify, de determineercomputer van waarneming.nl. Ik hoop dat de determinatie klopt, ik ben wel vaker met een vreemde, totaal verkeerde soort de mist in gegaan.

Houtduiven

Een Houtduif is bij ons een onregelmatige gast in onze tuin, naast de Turkse Tortels altijd leuk om te zien. Hier in de bosachtige en parkachtige omgeving wemelt het ervan. Ze strijken met grotere groepen neer op de veldjes die na de vakantie van de schooljeugd weer leeg staan. Op een enkele pensionado na. De duiven op de foto zijn gealarmeerd, maar al weer snel pikken ze hun voedsel van de grond. Ik denk dat ze zich vooral te goed doen aan de zaden in Acacia-peulen, die in overvloed op de grond liggen. Allemaal helften met een rij kleine zwarte zaden. Of ze al broeden? Ik zie geen nestindicerend gedrag.

Het nieuws.

                                  Het regent de hele  middag dus spellen wij de krant.

Lelietje der Dalen

Wij zijn altijd blij als er elk jaar weer een paar bloeiende Lelietjes van Dalen in onze tuin  bij komen. Uitbreiding door wortelstokken. Ongeveer een vierkante meter, groter is de groeiplaats niet. Je kunt je voorstellen dat we hier op de Utrechtse Heuvelrug in vervoering raken bij het zien van de duizenden planten op de honderden groeiplaatsen. En de geur kunnen opsnuiven, zonder ze te plukken. Ik heb nooit geweten dat ze giftig zijn, met name jonge kinderen schijnen  ze nog al eens  te "nuttigen".  Een mooie bloem, die zal wel lekker zijn.

Bosuilen

Eindelijk konden we, tussen de wat zeldzamer wordende buien door, wandelen en fietsen. Hoewel de kou nog steeds een aanslag op onze stemming pleegt. Vannacht weer 1,4 C° buiten. Overdag rond de 10-12 C°. Binnen dankzij het kacheltje overdag tussen de 20 en 22 C°.
Vanmorgen zagen we hier de Dierenambulance rijden, een vreemde eend in de bijt. Of zou het toch een omgebouwd campertje zijn? Een paar uur later komt íe weer langs met in zijn zog een hoogwerker van de Brandweer. !!?? Een kat hoog en droog in een boom?
Het was een nest Bosuilen: notabene op het drukste punt van de camping kiezen ze een boom boven een toiletgebouw om te broeden. In een oud nest van een Ekster of Kraai? Vanochtend vroeg werd op het veldje ernaast een dode Bosuil gevonden. Een paar uur later zat er een jonge Bosuil met het laatste dons ook op een kampeerveld. Men is toen braakballen gaan zoeken en vond die onder de bedoelde boom. De Brandweer kwam in actie om te kijken of er nog meer jongen in het nest zaten. Eén dood jong, klein, het nakomertje dus en twee levende jongen die werden meegenomen door de spuitgast in het mandje boven in de boom. Zie foto. Ze werden naar een opvangcentrum voor roofvogels gebracht. Oorzaak dode uil? Misschien vergiftiging? Ik zou het niet weten.
Uilen beginnen na het eerste of tweede ei te broeden, zodat de jongen, als ze uit het ei komen, een  verschillende grootte hebben. Het nakomertje krijgt nauwelijks voedsel en gaat meestal dood. De broertjes en zusjes weten wel raad met het dode nakomertje.

Vertikaal

Keek ik de laatste weken voornamelijk horizontaal over de groene lakens, gestoffeerd met hier en daar wat struiken op een dam, nu ben ik vooral bezig met natuur de lucht in. Als het tenminste droog is. Vandaag regen, zonet kwam even de zon tevoorschijn, maar verdween weer snel. We zitten in de bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Onze provincie is mooier dan menigeen denkt.
Op de foto een prachtig stuk schors van een den (spec.) Zo kom je ze niet tegen in het Groene Hart, vandaar ons verblijf hier.