dinsdag 31 oktober 2017

Een laatste bloemblad.

De meeste bloemen zijn uitgebloeid , afgevallen en weggerot. De laatste is meestal de Hortensia met bloemen die pas in de winter het loodje leggen. Hier een bloemblaadje dat "op weg naar het einde" is zoals elk organisme. Uiterst langzaam verdwijnt het vulweefsel tussen de nerven , die het nog lang volhouden. Duidelijk is te zien dat ook een bloemblaadje nerven nodig heeft , voor de stevigheid en aan- en afvoer van stoffen. Een bloemblaadje is eigenlijk een aangepast loofblad. Onze Pluimhortensia, met z'n schapekoppen, staat er bruin bij.


maandag 30 oktober 2017

Distelvink.


Van Cees Willemsen kreeg ik deze Putter, een geweldig mooie vogel die ook wel Distelvink wordt genoemd. Hier niet op een distel maar een uitgebloeide Zonnebloem. Hij lust ook zonnepitten.
Op Wikipedia las ik een leuke verklaring voor de naam Putter: hij werd ook vroeger al veel in kooien gehouden, vaak slachtoffer van illegale vogelvangst ( lijmstokken), en moest dan een vingerhoed met water omhoog trekken om te kunnen drinken. Of het verhaal klopt weet ik niet.
Op het broedvogelkaartje van het SOVON is te zien dat deze soort in het grootste deel van ons land broedt, behalve de bosgebieden als de Veluwe, de Achterhoek, Oost-Brabant, Twente en Drenthe.

zaterdag 28 oktober 2017

Ganzen gedoog


In Friesland krijgen boeren een vergoeding als ze een aantal hectares van hun weilanden beschikbaar stellen als gedooggebied voor ganzen. Dat dit financieel aantrekkelijk is blijkt  uit de overinschrijving. De vraag is groter dan de gereserveerde hectares. Zou deze regeling wat zijn voor de Utrechtse boeren? In de Ronde Venen denk ik aan polder Groot Mijdrecht, langs de Gagelweg, polder Demmerik. Misschien een idee voor de Agrarische Natuur Vereniging 'De Utrechtse Venen' ?
Het artikeltje stond in de Leeuwarder Courant en kreeg ik van Jan Kramer in z'n Nieuwsbrief.

Goed weekeinde.



vrijdag 27 oktober 2017

donderdag 26 oktober 2017

Voorbereiden op de winter.


Wat een schatje hè? Ook bij Lievevrouwebedstro worden de chlorofylkorrels ( bladgroen) afgebroken tot stoffen die in de ondergrondse delen (bijv. wortelstok zoals bij dit plantje) bewaard worden voor de volgende zomer. Chlorofyl is te waardevol om zomaar op de grond te laten vallen. Meestal  begint dit afbraakproces aan de randen van de bladeren zodat de nerven de ontstane stoffen makkelijk kunnen afvoeren naar de opslagplaatsen in de stam of delen in de grond . Hier is het net andersom: De bladranden blijven het langst groen en de het parenchym (vulweefsel) tussen de nerven en de nerven zelf verkleuren het eerst. Het zal wel voordelig zijn voor deze soort om het zo te doen, maar de meeste bladeren verkleuren van buiten naar binnen.

woensdag 25 oktober 2017

Nog een boom

Deze boom, een Plataan,  heeft me de afgelopen week vergezeld. Ik zag langzaam de kleuren geler en bruiner worden, alleen de jongste en kleinste bladeren bleven nog even groen. Er zat verder weinig leven in de boom. Nu en dan wat Eksters die een groepje Houtduiven zaten de pesten, verder wel eens een klein vogeltje, niet te determineren, ik had mijn kijker niet bij me. In de haast om hier te komen vergeten. Op een avond dacht ik weer vogeltjes te zien, maar het bleken een paar vleermuizen te zijn. Nog druk fladderend op zoek naar insekten. Ik dacht dat vleermuizen al weg waren. Niet dus.
Verder heb ik hier een nascholingscursus menskunde gevolgd, alhoewel ik bijvoorbeeld nog wist dat het cerebellum de kleine hersenen waren, een vene een ader en een arterie een slagader.
De docenten van de cursus waren de neurologen die hun college aan bed meestal begonnen met een samenspraak in het Latijn met neurologen in de dop. Allemachtig wat weten die jongens en meisjes al veel. Ik verzocht dan vriendelijk om hun gesprek te vertalen in het ABN. Dat deden ze uiteraard. Zo kwam ik te weten dat één van m'n vier halsslagaders dicht zit en dientengevolge d.m.v een propje mijn coördinatiecentrum voor het lopen aantastte. Vorige week maandag stuiterde ik door de slaapkamer en werd met sirene en blauw zwaailicht naar Nieuwegein gebracht. Ik denk dat ik geluk gehad heb, ik ben weer thuis door de medische wetenschap,  fysiotherapie en de voortdurende aandacht van mijn geliefde en onze kinderen.
Helaas mag ik drie maanden geen auto besturen. De Kolganzen zullen het zonder mij moeten stellen.

vrijdag 13 oktober 2017

(schijn)stam


Nog even een boom uit de costa: bij het opzoeken van wat informatie ,( noem het huiswerk), over palmbomen kwam ik het begrip schijnstam tegen. De stam van deze soort is niet opgebouwd uit een stuk hout maar uit de  bladstelen, die ontspringen in de groeipunt . Bij sommige soorten palmen sterven de bladeren gewoon af en blijven hangen, bij deze soort worden de bladeren afgezaagd en duidelijk is te zien dat de afgezaagde stelen samen de stam vormen. In de loop der jaren worden de dikke delen samen gedrukt, zie het onderste stuk. Een palm heeft geen secundaire diktegroei, waarbij een stam steeds dikker wordt, zoals  Nederlandse bomen. Hij blijft z'n hele leven dezelfde dikte houden. Een Eik is na 50 jaar veel dikker geworden.

donderdag 12 oktober 2017

Indian Summer


                                    Een klein beetje de Indian Summer door deze Beuk in het Gooi.

woensdag 11 oktober 2017

Een costa


We zijn weer in de polder. Na een heerlijke week met hoge temperaturen, 25, 26, 28 graden( weg verkoudheid, weg hoestje, weg genies en geproest) in een costa met afgebeelde bomen,  gisternacht terug. Veel vertraging doordat de Fransen weer eens moest staken. Prompt weer gehoest en geproest. Ik ga terug, als dat zou kunnen. Morgen een Nederlandse boom