Grauwe Gans met groene halsring

Vanmiddag in Molenland een paar duizend  Kollen ( zit de klub uit polder De Ronde Hoep  en polder Groot Mijdrecht nu hier in de Derde Bedijking? Gister waren die twee helemaal leeg)  Ik had na veel zoeken eindelijk een halsring bij een Kolgans . Slecht weer, grijs door de regen, dus slecht zicht. Het was een R maar de twee andere cijfers/letters waren niet te ontcijferen. Toen een stukje de hoek om vanaf Molenland , altijd mijn favoriete plek ( zon in de rug , behalve vanmiddag en je staat veel hoger.) zowaar een Grauwe Gans met een halsring. Dat is jaren geleden. Maar met de telescoop in de sterkste vergroting was niet te ontcijferen wat erop stond. 'k Heb wat foto's gemaakt .

Fijn Laddermos

 De baksteen waarop het vogelhuisje met één poot op rust , om gewiebel tegen te gaan, wordt zo langzamerhand overwoekerd door een bladmos: het Fijn Laddermos. Het bekruipt de hele steen. Het bestaat uit matjes , later hele zoden. Te vinden in voedselrijk grasland en bossen. Soms op beschutte steen zoals in dit geval.

Amoebekorst

 Onbekende korstmos op de Magnolia in de achtertuin. Zo op het eerste gezicht dacht ik aan gaten in de korst, zwarte. De camera met zoomlens erbij, pas bij de vierde keer ( 4x boom- 10 foto's  op laptop v.v. is plm. 50 foto's) lukte het me om de zwarte plekjes scherp te krijgen:  het waren geen gaatjes in de korst maar lichaampjes die wat omhoog staken. Ook moest ik nog de binoculair hanteren om bovenstaande foto te krijgen.  Dit zijn de apothecien, dat zijn de schotelvormige vruchtlichamen voor de geslachtelijke voortplanting. Deze vorm lijkt op een amoebe. (Je moet wat bedenken om maar een naam te geven, voor hetzelfde geld had men het ook een Oude Hondendrolkorst kunnen noemen. Maar die zijn meestal niet zwart.) Waarom deze korstmos op de Magnolia zit, alleen maar deze soort? In de handboeken wordt de Magnolia niet genoemd als gastboom. Weet zo'n spore veel als hij op de stam van een Magnolia terecht komt. 

Veel en vroeg

  Minstens 4000 Kolganzen zaten in Polder Groot Mijdrecht-Noord tussen de Botsholse Dwarsweg en  het riviertje de Waver.  Ik heb nog niet vaak meegemaakt dat er zoveel en zo vroeg al in deze polder zaten. Ik heb sterk vermoeden dat dit de huis-populatie is van de polder De Ronde Hoep. Een groot en erg rustig gebied voor ganzen. Waarom ze daar niet zaten en nu hier wel? Geen flauw idee. Het kan daar een boer zijn die aan het werk is, het kan een helicopter zijn die overkomt. De kans is groot dat ze voorlopig in deze polder blijven komen. De Ronde Hoep is ongeschikt om halsringen af te lezen. Te ver weg. Wel, een deel zat hier ook te ver weg en dichterbij waren ze zo talrijk dat ik tegen alleen maar grazende ruggen aan zat te kijken. Geen halsring. Ja, en toen kwam hier ook een blauwe helicopter  overvliegen, onderweg om boeven te vangen. Dus alles de lucht in. En toen zaten ze weer verder weg. 

Op de Grote Wije van de Botshol aan de overkant enkele Brilduikers. Drie mannetjes. Pracht vogel.

Poetsbeurt

 Ook zwanen poetsen , zoals de meeste vogels, hun veren. Vaak wordt eerst een waterbad (watervogels) of stofbad (o.a. zangvogels)  genomen om vuil, luizen, mijten en vlooien, etc.  kwijt te raken , daarna is het vaak op het droge poetsen geblazen. Daarbij wordt bij de watervogels vet over de veren verspreid. Hier een Knobbelzwaan die druk bezig is zijn slagpennen in te vetten. Dit vet wordt gevormd door de stuitklier en met de snavel verspreid . Het werkt blijkbaar aanstekelijk, er waren veel meer zwanen aan het schoonmaken en poetsen in de grote groep die meestal langs de Gagelweg te vinden is. Bij mijn weten heeft de Aalscholver geen vetklier, vandaar dat je regelmatig Aalscholvers met de vleugels wijduit ziet zitten drogen. Zonder vette veren die lucht vasthouden duikt het makkelijker, vandaar.

Een Esdoorn spec. op weg naar de winter.

Opvallend in het Argonpark al een paar dagen is deze Esdoorn. Een fraai gezicht als je komt aanlopen. Ik heb vooral naar de bladeren gekeken want ik dacht eerst aan een Beuk . ( De computer ook.) Fout. De bladeren die al op de grond lagen hadden een handnervige nervatuur. Wel een veel kleinere bladschijf als de normale gewone Esdoorns. Misschien een ondersoort? Alle andere Esdoorn stonden nog in het groen zoals de meeste soorten bomen en struiken. Alleen de Krentenboompjes, de Berken en nog een enkele soort hadden een begin van verkleuren.  Onder de Essen lagen ook behoorlijk wat bladeren maar de meeste groen !? Hebben die hun bladgroen volgend jaar niet nodig? 

Brandganzen

 Meermalen heb ik mijn belevenissen als jeugdbonder met de Brandganzen vermeld (o.a.  1 nov. 2019 ) , gelukkig zie ik ze hier in het Groene Hart steeds meer, de eerste halsring echter moet ik nog scoren. Gewoon geduld hebben. In bijna elke grote groep Kolganzen zitten  altijd wel een paar Brandganzen. Ik heb me eens verdiept in de naam Brandgans. Daartoe het bekende boek over vogelnamen van Klaas J. Eigenhuis gepakt. Hij schrijft over meerdere verklaringen van de naamgeving. Eén is dat de naam te maken zou hebben met de roetzwarte delen van de vogel die verwijzen naar een brand met roet. In vroegere tijd is  de Bergeend ook wel eens Brandgans genoemd en dan de Rotgans niet te vergeten. Volksnamen zijn bijvoorbeeld Paugoes ( Fries), hij zou lopen als een Pauw (??), Paugaans (Gr.), Nongans en Dondergans. ( Zld). 

Tegenwoordig is een deel van de Brandjes broedvogel in de Delta.

Ruimtelijk web, zichtbaar door de mist.

 Geen wielweb maar een web lukraak ( ? ) gesponnen tussen bladeren van een Haagbeuk. Bijvoorbeeld de Broeikasspin maakt zijn web op deze manier. Er zitten paar kleefdraden die leiden naar zijn schuilplaats en waar de prooi naar toe geslingerd wordt als hij erin verstrikt raakt. Ik heb dat een galgweb genoemd (16 okt.) Door de mist lijkt het alsof alle draden kleefstof hebben maar dat is water, door de mist. Ik heb de foto in zwart-wit afgedrukt zodat de mistdruppeltjes beter zichtbaar zijn.

De laatste snee?

 De boer kan nog een keer maaien, de laatste snee?  Bijna de helft van de aanwezige ganzen, vooral Kolganzen, zitten op de grond en houden voor zover ze niet slapen de omgeving in de gaten. Het koppie net boven het maaiveld. Bij de mens is dat gevaarlijk.  Even later staan ze  op en gaan weer gras eten. Dit ritme gaat de hele dag door: eten plus langzaam lopen en poepen , of slapen of waken. Als het donker begint te worden vliegen ze plotseling en masse op. Op weg naar de plas om te slapen. Deze twee zullen met de andere Kollen en Grauwen dat hoogstwaarschijnlijk doen in de Kale Jonker, richting Zevenhoven. Andere slaapplaatsen in de omgeving zijn de Waverhoek en de Neerrijnse Plas. Tot morgen ochtend.

Kolgans R4Bzwart.

 Einde Hoofdweg, Mijdrecht, zaten een paar honderd Kollen ( in gehele Polder Derde Bedijking  zo'n 1000), ben direct daar aan de slag gegaan. R4B zat tegenover de manege de Gelukkige Stal en viel direkt op, zelfs zonder kijker.

Voor het eerst hier in het Groene Hart afgelezen, is geringd op 30-12-2019 in Skarsterlân bij Heerenveen. Is vooral in Noord/West Duitsland ( Wesermarsch en Oldenburg) afgelezen, verder een enkele keer in Polen. En nu dus hier.

Gewone Wilgenroosjesgalmug.

Over gallen heb ik nog niet vaak geschreven. Op 3 augustus 2015 fietsten mijn vrouw en ik richting Maarn op de Utrechtse Heuvelrug ( met veel eiken) en waren we op zoek naar de nesten en de rupsen van de Eikenprocessierups. Geen teken van aanwezigheid gelukkig, hier en daar had men de bomen gemarkeerd waar toch een nest te vinden was. Ik vond een Zomereik met een geweldige tak met Knikkergallen, dus op de plaat gezet.

Ik heb tijdens de vakanties wel meer gallen onder handen gehad maar heb er blijkbaar niet over geschreven. Vanochtend dus wel: Ik heb weer eens mijn NordicWalkin'stokken uitgelaten op het Argonrondje en zag op het fietspad, waar de gemeente ijverig jonge Knotwilgen kweekt, in een Schietwilg twee donkerbruine rozen in een nog groene wilg zitten. Zoiets valt mij onmiddellijk op. Ik moest denken aan een gal.  Wel was dit een aparte, maar fraai gevormde.

Een gal is een woekering  van de plant  veroorzaakt door een parasiet of een diertje waarmee de plant in symbiose leeft. Het kunnen zijn galwesp, galvlieg, mijt, nematode, schimmels of bacterien. Een galwesp en galvlieg, vaak de meeste veroorzakers, leggen een eitje met een legboor in het weefsel, die door bepaalde stoffen die bij het eitje zitten op die plek enorm veel cellen gaat vormen. Bekend is de Knikkergal aan een Eik. Uit het eitje komt een larfje dat zich na verloop van tijd verpopt en hier komt dan weer een vliegje uit.

Een volslagen bruine top van een tak in een volslagen nog groene Schietwilg. Dat is verdacht.  Een gal? Ik heb een foto genomen en toen het takje meegenomen naar huis voor nog meer foto's. Determinatie: Eerst maar eens het aloude standaardwerk (?)  het Gallenboek uit 1955 van W.M. Docters van Leeuwen gepakt. Hij gaat uit van de plant/boom waaraan de gal zit. Ík kwam dus direkt bij de Wilg terecht. Bij de beschrijving werd deze gal beschreven als een rozet van bladeren die van boven naar beneden steeds kleiner worden. Ze staan afgestorven en bruin en zwart wordend in de winter op een verdikte stengelknop, waarin eerst het eitje en later een roze gekleurd larfje zit. Dan vindt verpopping plaats. In het boek heet het nog een Wilgenroosje, het lijkt op een echt Wilgenroosjesbloem. Nu heet deze mug de Gewone Wilgenroosjesgalmug.

Ik  heb geprobeerd het roze larfje tevoorschijn te krijgen , maar er zat niks in . Hoogstens een eitje als een stipje. Het verdikte eindknopje, op de foto links,  was loeihard en kreeg ik het met een scalpel met veel kracht uit elkaar.

Grote Stinksigaar.

 Je hebt grote en kleine, een andere soort. Ik zie, is mijn indruk, de laatste tijd steeds meer Lisdoddes, zowel Grote als Kleine. Beide zijn dominante planten in hun omgeving, vooral in het voedselrijke water verstikken ze op den duur andere planten. Toch wordt er door de instanties zuinig mee omgesprongen. Ze worden zelfs aangeplant. Als kind deden we alsof we rookten door de sigaar aan te steken. Een verschrikkelijke stank. 

                                                                                                                                                                    In het voor- en najaar zijn met name de wortelstokken eetbaar, er zit veel zetmeel in. In het voorjaar kun je de jonge knoppen eten, het pluis van de rijpe vrouwelijke bloempjes kan gebruikt worden als aanmaakpluis bij een vuurtje. Op de foto dus de uitgebloeide vrouwelijke bloemen, die zaad hebben gevormd. Na verloop van tijd worden het grote, bijna witte pluizenbollen. Nestelende rietvogels zoals Baardmannetje  en Buidelmees gebruiken dit pluis om het nest te maken.

Foto genomen in de Bovenlanden, maar ik heb ze ook in mijn weidevogelgebied in Demmerik.

De eerste halsring. X2Azwart.

 De eerste halsring  van dit seizoen en wel in mijn "achtertuin" : Hoofdweg, tussen Ooster-en Westerlandweg. Ik begin mijn ronde altijd op de Hoofdweg, er zaten ganzen ver weg richting Schattekerkerweg. Eerst maar even verder kijken, langs de Bovendijk nauwelijks ganzen, wat Grauwen; Gagelweg, Grauwen; mijn weidevogelgebied, overvliegende Brandjes en wat Grote Canadese Ganzen. Zouden die verhuizen van de Bovenlanden naar Demmerik? Toch maar weer richting huis, die in de achtertuin: er zaten zo'n duizend Kolganzen!! Het gebeurt zo vaak dat ik elders niet aan de slag kom, terwijl ik dicht bij huis zat ganzen heb. Telescoop erop. Eerst tellen: 1000. Nederland is de afgelopen dagen volgelopen met Kollen. Na wat heen en weer scannen de eerste halsring, maar welke? Ver weg, telescoop op 60x. Dan met veel geduld de grote X en eindelijk de 2 en de A. Foto's gemaakt met 400 mm. Resultaat viel thuis tegen. Met wat bewerking werden de 2 en de A duidelijker. De X zit aan de andere kant.

X2A is in Zeeland geringd bij Veere op 15-11-2022 is en daar het hele seizoen in de buurt gebleven.

Broeikasspin

 Ik haalde een lekke kruiwagenband tevoorschijn want ik had een kruiwagen nodig. Dat ging dus met de eigen kruiwagen niet door, eigen schuld, zulke zaken moet je direct regelen. Gelukkig heeft de buurman er ook één. Maar bij het bekijken van de band zag ik een spin, eerst dacht ik aan een kruisspin, maar het kruis was moeilijk of niet te ontdekken. Dus een petri-schaal gepakt en de spin gevangen. Gefotografeerd en  de foto  naar de  determinatie-computer van waarneming.nl gestuurd. Een paar keer kwam er een Broeikasspin uit. Deze behoort tot de kogelspinnen. Over de hele wereld verspreid, in Nederland vooral in broeikassen. Nu dus in de rommelhoek van de tuin.

Deze soort heeft een speciaal web, het zgn. galgweb. Een groot deel van het web bestaat uit een ruimtelijk spinsel bijvoorbeeld gespannen tussen de stengels van een plant.  (Dus geen wielweb). Vanuit het web worden er draden gesponnen omhoog naar bijvoorbeeld een tak of een stuk afval. Onderaan brengt de spin een kleefstof aan . Als een insect , geeft niet wat, tegen zo'n draad loopt raakt hij verward in die draad. Die laat beneden los en schiet met het gevangen insect omhoog waar de Broeikasspin zit te  wachten. , vandaar de naam galgweb. 

Gewoon Muisjesmos

 Vandaag een keer een bladmos, het is zo'n mooi polletje op een betonnen schaal op de tuintafel. Een gewone naam: Gewoon Muisjesmos. Komt wereldwijd voor, bewoner van gematigde streken tot een hoogte van 3000 m. Kenmerkend is de witte glazen haar uit de blaadjes. De geelgekleurde sporofyten ( sporenvormers) zijn in dit stadium nog naar beneden gebogen, maar zullen door het rijpen rechtop gaan staan en zijn dan bruin.

Jonge Groene Schildwants

 Deze wants heb ik vaker afgebeeld,  maar  meen ik, toch niet zo mooi als deze foto. Scherpte is niet alleen vaardigheid, maar ook een kwestie van geluk. ( Zie foto opvliegende Tapuit ) Het beestje is ook op weg naar de winter maar vertoont nog geen winterkleed. Deze soort  is in de winter donkerbruin. Dat begint met een bruine driehoek aan het achterste. Ook nu valt het me weer op dat die ogen zo klein zijn. Voor een insekt zeker, denk aan de grote bolle ogen van een libel.

Hij wordt ook wel Stinkwants genoemd van wege de vieze geur die hij kan produceren. Het is mij nog nooit gelukt dit te ruiken. Moet ik de wants in de billen knijpen, of een tik op zijn grote groene schilden geven? Hij zit hier op een Hazelaar, dat is  de waardplant van deze soort.

De Spengense molen onder het mes.

Even wat cultuur: Het aantal wieken van de Spengense molen is gehalveerd, ik weet niet of de twee die er nog zitten ook verwijderd worden, maar momenteel is men bij veel molens van het Utrechts Landschap bezig de verbinding van de wieken met het draaiwerk, dit is het zgn. wiekenkruis, te herstellen. Gebleken is dat bij veel molens het laswerk van dit kruis niet meer in orde was. Een molen behoeft onderhoud, als dit niet gebeurt raakt hij in verval en het is te gevaarlijk om dan te draaien. Dus vandaar de restauratie.

Tapuit

 Zat langs de Gagelweg geruime tijd op een hekpaal. Tapuiten zijn trekvogels, ze gaan allemaal op weg naar Noord-Afrika. In  ons land trekken vooral Tapuiten uit Scandinavie en Groenland door.  De meeste vogels 's nachts, daarbij worden grote afstanden afgelegd, 300 km. hebben ze vaak op hun teller. 

Als broedvogel in ons land gaat het niet best , nu broeden ze nog met name in de kuststreek en de zand- en heidevelden, bijvoorbeeld het Aekingerzand op de grens van Drenthe en Friesland. Ze nestelen in oude konijnenholen. Maar de laatste jaren gaan die ook achteruit, o.a. door bepaalde ziektes zoals myxomatose. Minder konijnen betekent minder holen om te broeden, vandaar de achteruitgang.

Tapuiten hebben een witte stuit die duidelijk zichtbaar is als ze vliegen. De rand van de staart is zwart.

                     Wegvliegend, ik had geluk de vogel te platen. Duidelijk is witte stuit te zien. 

Poetsende Blinde Bij

 Eén van de weinige insecten die nog rondvliegen is  de Blinde Bij. Eerst de naam: het is geen bij maar een zweefvlieg, hij lijkt op een bij maar kan niet steken. Veel zweefvliegen lijken op een wesp, een bij of een hommel zodat aanvallers maar niet aanvallen omdat ze  denken dat ze gestoken kunnen worden. Deze techniek komt veel meer voor in de natuur. We noemen dit mimicry. Ook is deze soort niet blind, er zitten haartjes over de ogen zodat men denkt dat hij blind is.

De zweefvlieg op de foto hield een schoonmaakronde: eerste met de achterpoten over elkaar wrijven om vuiligheid te verwijderen, toen de voorpoten over elkaar en de kop met de ogen, toen de middelste pootjes die hij notabene, zie foto, helemaal omhoog draaide en over de vleugels wreef. Nu en dan even schudden en de schoonmaakbeurt was klaar. En dat gedrag zit allemaal opgeslagen op de chromosomen van het beestje. Knap.

De eerste wintervogels!

 Ze zijn  er weer , de eerste Smienten en de eerste Kolganzen.. De Smienten hoorde ik vorige week al vanaf de uitkijktoren aan de Hollandse Kade  bij Woerdense Verlaat, vandaag zag ik ze in mijn weidevogelland bij Gijs aan de Ter Aase Zuwe, zo'n 20. En op de Bovenlanden tegenover boer Peek ( "Meetings en Milk") ruim 30. Bijna allemaal nog in het eclipskleed, de mannetjes hebben nog geen gele streep op de kop. Eén mannetje al wel, dat is vroeg.

De Kollen? Tot mijn grote verrassing telde ik meer dan 60  Kolganzen die zich een beetje verscholen in het lange gras achter de Grauwe Ganzen. Langs de Hoofdweg achteraan, naast het pas geoogste maisveld. Daar konden ganzen en duiven ( vooral Holenduiven) de achtergebleven maiskorrels nuttigen, en dan nu en dan even grazen in  het naastliggende veld. Her en der stak een Kolgans de bijna witte Kol boven het gras uit. De jongen  nog zonder kol, alhoewel hier  en daar de eerste witgele veertjes te zien waren. Gelet op de lijsten op Waarneming.nl stromen de Kollen de twee laatste weken in ons land  binnen. Het begint weer te kriebelen.

Vooraan twee Grauwen.

Eierleggende naaktslak.

 Een kleinzoon ontdekte vorige week witte bolletjes onder de drinkbak voor de vogels. Dit had ‘ie nog niet gezien, wel regenwormen, pissebedden, 1000poten en salamanders. Naaktslakeitjes kende hij nog niet. We hebben een paar met een theelepeltje in een leeg jampotje met wat aarde gedaan om beter in de gaten te kunnen houden wanneer ze uitkomen. Vanmiddag was een Naaktslak aan het leggen. Dit is geen vrouwtje, maar ook geen mannetje. Een slak is allebei, hermafrodiet noemen we dat. Ze bevruchten elkaar en leggen dan beide eitjes. Als de eitjes  niet opgevreten worden door andere dieren zullen ze over enkele weken uitkomen.

Bruinrode heidelibel

 Bijna alle heidelibellen hebben nog nooit heide gezien, ze zijn overal. Ook regelmatig in mijn tuin. Het aantal loopt door de tijd van het jaar wel wat terug, maar dat is normaal. Vanmiddag nog een mooie Bruinrode Heidelibel op een struik. Het is een algemene soort , het mannetje heeft een flets rood achterlijf. De Bloedrode en de Steenrode zijn feller rood. Deze heeft geen hangsnor, de Steenrode bijvoorbeeld wel. Zie de foto op 8-8-23. Het zwarte streepje hangt vooraan de kop naar beneden. Dat is de hangsnor , een bekend determinatiekenmerk. 

30 -poot

 Geen 1000 maar 30 poten. Ik heb ze geteld. Ik was op zoek naar een paar Pissebedden, een prachtig beestje onder de binoculair. Maar onder een bloempot zag ik een paar 1000-poten die ik razendsnel in een petri-schaal wist te krijgen. Heel beweeglijk , bijna geen tel stil. Toch lukte het om door de bino een foto te maken van de kop. Ik zie geen ogen, op de kop twee antennes, die alle kanten op bewegen. Op het eerste segment een zandkorrel. Naast de kop liggen twee lichter gekleurde kaken, of het de bovenste of de onderste kaken zijn weet ik niet , maar op een gegeven ogenblik werden beide antennes door de kaakopening gehaald, als een soort schoonmaakbeurt denk ik. In die antennes zitten, net als in de gelede poten, spiertjes die de bewegingen mogelijk maken.

Over de gehele wereld zijn er meer dan 16.000 soorten duizendpoten beschreven ! In Nederland zo'n 30 soorten. Ze kunnen bijten en dat lijkt op een wespensteek.  Bij sommige soorten is de beet giftig.

Klimop ( Hedera)

 Een laat rijpe bloem van de Klimop. Ik had moeite om er nog één te vinden, de rest is uitgebloeid. Dat was te merken aan het drukke bezoek van vooral Wespen. Het is een bloem met in het najaar rijpe bloemen en is zo een late leverancier van stuifmeel en nectar. Het nectar is op de foto te zien tussen de meeldraden (5) en de stijl (dat puntje omhoog), vaag glimmend. Meestal 5 meeldraden, soms 10. Altijd 5-tallig. Zo ook 5 kelkblaadjes onderaan de bloem. Bij de meeste bloemen vindt nu vruchtvorming plaats, dat worden de zwarte besjes die in het voorjaar graag gegeten worden door de vogels. Het zijn de eerste bessen.

Goudplevieren.

In de grote groepen Kieviten willen wel eens Goudplevieren zitten, ik had vandaag geluk. Langs de Gagelweg aan het begin, Polder Groot Wilnis, zaten  zo'n 30 Goudplevieren. Onopvallend, maar bij goed kijken komen ze wel in het beeld tevoorschijn. Vooral het grote oog valt op. Ik zag er nog één die aan het ruien was van zomerkleed naar winterkleed. Zomerkleed is met een prachtig zwarte borst. Ook zij vertrekken naar zuidelijke landen. Helaas in ons land geen broedvogel meer, alleen doortrekker. 

 

Verzamelen voor de trek.

 Eindelijk weer eens ouderwets gevogeld met kijker en telescoop en telelens. De afgelopen maand zijn alledrie ingepakt gebleven. In het bos heb ik ze niet nodig, ik ben geen bosvogelmens. Je moet behoorlijk goed een biotoop kennen om er zeker vogels te vinden en  te herkennen.  

Heerlijk op de fiets, de telelens met camera in de fietstas. Een klein rondje door Noord-Oost Groene Hart.  Ook langs de Gagelweg. Daar zaten behoorlijk wat Grauwe Ganzen ( plm. 400) , helaas geen halsring te zien. In Friesland zijn al weer Grauwen uit het Noorden met halsringen waargenomen. Helemaal achterin, richting Geerkade, een groep grote witte vogels, iets minder wit als de Knobbels en een slag kleiner.  Kijker erop en het bleken Lepelaars te zijn, 26 in totaal. Allemaal slapend zodat ik geen lepelsnavel kan laten zien. Die vormen groepen om gezamenlijk af te vliegen naar het zuiden. Het uiteindelijk doel is meestal, sommigen blijven hangen in Portugal en Spanje, de bekende Banc d ´ Arguin,  een grote zandbank voor de kust van Mauretanie. Hier overwinteren miljoenen steltlopers. Ook Lepelaars. 

Lepelaars broeden veel in het Waddengebied, in het Groene Hart zijn de bekendste en kleine kolonies die in de Botshol, de Pot bij Noorden, de Nieuwkoopse Plassen, Gouda, Lekkerkerk en Oegstgeest.  Verder zitten ze aan de rand van de grote steden Rotterdam, Delft en Leiden. Tot volgend jaar.