Muurdubbeltandmos

 Vandaag een bladmos dat ik elke dag zie en bijna betreed: het Muurdubbeltandmos. Het staat naast de auto op een plek waar ik nauwelijks een voet zet. Groeiend op veel plaatsen in de buurt in de voegen van de bestrating. Voorkeur zeker. Ik denk dat vooral de samenstelling van de aarde in de voeg en de stoffen die vrijkomen uit de straatklinkers in de loop van de tijd een groeizaam biotoop voor dit mos opleveren. Ik heb een stukje onder de binoculair gelegd (foto onder)  en gekeken of ik dat dubbeltandige kon ik ontdekken. Nee dus, ik moet eerst maar eens me meer inlezen in de terminologie die de bladmosdeskundigen plegen te gebruiken. 

Bastaard ? Brandgans x ....................?

 Gelukkig wat meer Brandganzen tussen de Kollen, meestal als groep(je). Een prachtvogel met opvallende tekening. Ik bekijk elke Brandgans in de hoop ooit hier in het Groene Hart m'n eerste halsring bij Brandganzen af te lezen. Vroeger in Friesland wel pootringen afgelezen, hier ook nog nooit. Is het gras hier langer dan in Friesland? Maar nu graag een halsring. Er zijn een beperkt aantal (?) geringd. 

Dan de vraag:  is de gans links op de foto  een bastaard of een toevallige genetische afwijking? Meest voor de hand liggend is dat een verre voorouder een Canadese gans is geweest. De gans links  heeft een afwijkende koptekening, een smallere hals en de dekveren en de pennen hebben een bruinige veeg. Altijd leuk om te ontdekken welke ouders de gans heeft gehad.

Holenduiven.

 Momenteel zie ik meer Holenduiven dan Houtduiven in het veld. Houtduiven zoeken vooral bessen, ook bijvoorbeeld Ligusterbessen die door andere vogels bijna niet gegeten worden. Maar overal in weilanden, waar ook de Ganzen zitten,  zie je kleine groepjes Holenduiven. Deze groep zat op een kale landweg zo te zien met de kopjes in de wind uit te rusten. Je verwacht dat ze eerder een weiland met langer gras opzoeken om uit de wind te geraken. Hier niet. Bij deze Holenduiven zitten ook vogels uit het noorden, onze Holenduiven zijn standvogels, ze zwerven wat rond, zoeken voedsel en blijven meestal in dezelfde omgeving. 

Broeden gebeurt ook hier, maar bosrijke  gebieden zijn dan meer in trek. Het zgn. coulissenlandschap, zoals de Gelderse Vallei, Twente en de Achterhoek  herbergen grote groepen. 

Ze zijn een slag kleiner dan een Houtduif, hebben geen wit aan hals en op de vleugels en hebben een vlek op de hals die bij zonlicht erop groen opkleurt.

Twee Toendra's en de gehalsringde Kol V7Czwart.

 Vanaf Molenland op de voorgrond een Grauwe Gans, erachter twee Rietganzen. Ik moest even denken aan twee Kleine, een wat lichter gebouwde kop vond ik, maar de kenmerkende licht blauwgrijs "berijpte" rug ontbrak. Hier is het bruin en niet blauwachtig. Dus twee Toendra's.

Een paar weilanden verder zag ik eindelijk weer eens tussen plm. 2000 Kollen een halsring: V7Czwart. Op de foto's die ik nam was thuis weinig te zien, in ieder geval de code niet. Je moet wat geluk hebben. Ze (het is een vrouwtje) is op 24-1-2023 geringd in Maren Kessel. Ze was in 2022 geboren. Op 27-1 in Zaltbommel, 17-2 in Reeuwijk, 22-2-2023 in Driebruggen, op 11-3 op weg naar Noord-Rusland in Brandenburg bij Rhinow, dan op 23-10 weer in Nederland in de Ooijpolder bij Nijmegen en nu 27-12 hier in Polder De Derde Bedijking.

Kopfoto!!

 Eindelijk worden dan mijn burgernamen opgenomen in de Historica Meteorologica Neerlandica. Zie kopfoto. Jammer dat íe niet wat zuidelijker koerst. Ik had graag een nacht wakker gelegen om mijn naamgenoot in de holst van de nacht  horen te keer gaan. Ik houd het nu toch maar weer op Sneuper.

Een paar dagen vakantie

 Ik neem een week vakantie: het wordt regenachtig, met weinig licht en veel wind . Ik zal niet zoveel missen.

Tot volgende week na de Kerst, als ik het zo lang volhoud !

Sneuper

Eindelijk een Rietgans

 Al een paar weken miste ik de Rietganzen. Nog steeds niet waargenomen. Vroeger zat er altijd op de plek waar nu de Groene Jonker is een groep Rietganzen, 30 a 40, die zich in de loop van het seizoen ook wel eens waagden aan onze kant van de Kromme Mijdrecht. Ze sliepen op de Nieuwkoopse Plassen. Door de Groene Jonker zijn ze hun gebied kwijt geraakt en ik heb de indruk dat ze  ergens anders "onderdak" hebben gevonden. 

Meestal zie je wel een paar , maar tot nu toe geen. Vanmiddag langs de Hoofdweg zat er zowaar een Toendrarietgans tussen de Kollen. Valt direct op door de donkere kop en de donkere snavel meestal met een kleine roze vlek. In de haast te fotograferen ging er weer wat mis met de scherpte zodat ik een archieffoto heb gebruikt. Ook genomen op ongeveer dezelfde plek.

Bladspringers (Dwergcicaden)

 Gelukkig heb ik een tuin die rijkelijk is voorzien van planten en struiken, een grasveld plus een Lijsterbes. Als alles groeit en bloeit is het mijn fotostudio, ik haal er veel onderwerpen plus een foto  uit. Maar zo langzamerhand groeit en bloeit er niet zo veel meer. Herfst en winter eisen hun tol. Ik was nieuwsgierig of er nog wat insekten te zien waren. Nauwelijks, alleen heel klein vliegend grut dat ik  niet te pakken kreeg, want ze doken allemaal de struiken in. Zo nu en dan een groen, uiterst klein beestje, ik herinner me deze soort eerder te hebben gezien en gefotografeerd, het is een dwergcicade. Dit zijn de befaamde bladspringers, daardoor zijn ze bijna niet vangen. Ik heb dan ook een archieffoto gebruikt, een cicade  op een groen blad. Eén van de bekendste cicaden is het Spuugbeestje, een cicade die zich in de zomer omringt met schuim, ook wel koekoeksspog genoemd. Over de hele wereld zijn zo´n 40.000 soorten bekend. Hoe deze cicade de winter doorkomt?

Ze behoren tot de familie van de Halfvleugeligen, waar ook plantenluizen en wantsen toe behoren.

Bloemskelet onder de bino.

 Ik was in de voortuin bezig wat dode bladeren bij elkaar te vegen toen mijn oog viel op de uitgebloeide bloemen van een  Hortensia. Ik heb een skelet van een kroonblad onder de binoculair  gelegd.  Het aftakelingsproces is duidelijk te zien, als geraamte in het kroonblad is het te vergelijken met het geraamte van vaatbundels in een gewoon blad. De nervatuur komt zelfs overeen. Men zegt dan ook vaak dat kroonbladeren van de bloem aangepaste gewone bladeren zijn. Zonder bladgroen.  Welke mechanieken een kroonblad heeft, beter gezegd de plant heeft , om groene cellen in het kroonblad te voorkomen ken ik niet. Maar die zullen er vast zijn. Kroonbladeren van een bloem kunnen vele kleuren hebben, meestal veroorzaakt door chromoplasten en  anthocyanen.  

Door de buisjes van de nervatuur lopen dus ook houtvaten en zeefvaten. Dat zijn stevig gebouwde cellen, vooral de houtvaten,  zodat die bij het verrottingsproces lang zichtbaar blijven. Zie foto.

Witte Buizerd.

        Ik zag ook nog de witgekleurde Buizerd die ik op 5 december ook in deze contreien  fotografeerde.       

2 Kollen , 3 waarnemingen.

 Zowaar een halsring in de Bovenlanden vanochtend. Dit gebied herbergt over het algemeen meer Grauwe Ganzen dan Kolganzen. Toch UZ5zwart bij een Kol schuin tegenover boer Peek. Is een paar weken terug geringd in polder Eemnes op 21-11-23. Om plm. 10.00 uur afgelezen. Verbaasd was ik een half uur later om weer een U te zien vanaf Molenland. Het was weer UZ5 . Is blijkbaar verhuisd. Dit mag als aparte waarneming gelden. En zo ook ingevoerd.

Ondertussen om 10.15 had ik E6Tzwart, ook op Molenland. Is zondag nog afgelezen bij Portengen door Donny D. Vaak in Friesland afgelezen en op 19-12-2018 geringd in Scharsterland. Verder regelmatig in de Baltische staten. In het rapport van deze gans staat de eerste waarneming op 3-4-16 in Estland. Ik denk dat dit een afleesfout is. De ringdatum geldt als eerste aflezing. 

Eerste Sneeuwklokjes boven de grond.

 We hebben een paar dagen een vorstje gehad , en zie daar, de eerste Sneeuwklokjes steken hun snuit boven de aarde en de rotte bladeren. In voorgaande jaren ongeveer gelijk: op 28-12-2020 de eerste bloem, vroeg dus,  op 28-12-2021 waren de steeltjes iets langer als nu, op 14-1-2022 waren de steeltjes ietsje langer. Toen waren ze laat. Vorst is  een startende factor, verder zal het klimaat een rol spelen.

Sneeuwklokjes zijn de eerst bloeiende stinzenplanten.  Ze werden  een paar eeuwen terug geplant ( het begon in de 16e eeuw) op de stinzen (stenen huizen), kastelen, borgen en landgoederen in Friesland. Later  in Groningen op de borgen en weer later ook op de Utrechtse landgoederen ten zuiden van de Utrechtse Heuvelrug.

Witte Schotelkorst

    

 Mijn eerste gedachte was dat de grijze vlekken onderdeel waren van de schors van mijn Lijsterbes, maar bij beter kijken lagen de grijze stukjes bovenop de schors, een korstmos dus, het is de Witte Schotelkorst.  Sommige deeltjes hadden een bruine kleur en vormden een soort schoteltje. Dat was het begin van een apothecium, in deze orgaantjes vindt geslachtelijke voortplanting plaats. Maar in dit exemplaar, exemplaren, waren er nog maar weinig apothecien.  Dit korstmos behoort tot de uitgebreide familie van de Schotelkorsten. In de Veldgids telde ik  32 soorten. Van Kastanjebruine Schotelkorst  tot en met het Twijgschotelkorst. 

Het Witte Schotelkorst groeit vaak op in het licht staande loofbomen met een gladde schors. Dus ook een Lijsterbes. Ook op muren van oude kerken. Het is zeer algemeen in heel Nederland. Op de foto is het licheen ( korstmos) gegroepeerd in areolen. Die zijn allemaal afgerand met een vage grijze streep materiaal.

R57 lime

 Hè, hè, toch een halsring vanmiddag. Al een paar dagen was het knudde met de halsringen, met de afgelezen halsringen. Ondanks de regen ben ik toch maar even  polder de Derde Bedijking ingedoken. De wind stond uit het Zuid-Westen zodat ik vanaf Molenland en de Hoofdweg aan de lijzijde van de auto het raam kon open doen, zonder wind en regen. Was al op weg naar huis toen ik bij de Westerlandweg en de Hoofdweg nog een groep zag zitten die de moeite van het bekijken waard was. Al vrij snel had ik een groene halsring, maar de Kolgans ging zitten in het lange gras. Weg halsring. Over het algemeen gaan ze vrij snel weer grazen, deze  ook. Sterkste vergroting op de telescoop. Door de wind trilde de auto en de code was dus moeilijk te ontcijferen. Uiteindelijk dacht ik R57. Heb toen een serie foto's met telelens op 400 mm. genomen, in de hoop dat ik thuis zekerheid zou krijgen. En, jawel. Zie de foto.

R57lime, een mannetje,  is op 12-2-2015 geringd in Maren Kessel  als volwassen vogel. Hij is vooral in deze omgeving waargenomen. Ruim de helft van de waarnemingen hier bij de Groene Jonker en in onze polder. Vaste bezoeker.

Boutade

                                   O land van mest en mist, van vuilen,

                              kouden regen,

                              Doorsijperd stukske grond, vol 

                             killen dauw en damp, 

                             Vol vuns, onpeilbaar slijk en

                             ondoorwaadbre wegen!

                             Vol jicht en parapluies, vol kiespijn

                             en vol kramp

                              uit Dichtwerken van P.A. de Génestet

                                 eerste strofe.

Bevroren neerslag.

 Rijm, Rijp, Ruige Rijp, IJshaar, IJsbloemen. Zeg het maar, wat heb ik hier gefotografeerd in mijn Hazelaarheg met Groot Dooiermos en Kapjesvingermos ? Ik vermoed, maar ben niet zeker daar ik geen meteoroloog ben, dat het Ruige Rijp is. Ook volgens Wikipedia is dit aanvriezende mist dat gevormd wordt door onderkoelde mistdruppeltjes van de mist die vanochtend het land onveilig maakte.  Meestal heeft Ruige Rijp een prachtige vorm, zie logjes uit het verleden o.a. 18 jan. 2017, nu is het een bijeengewaaid zootje bevroren mistdruppels.

Gesteelde Haarmuts

Had ik op de betonnen schaal in de vorm van een blad van het Groot Hoefblad , die op de tuintafel ligt, op 15 oktober een polletje van Gewoon Muisjesmos, nu zat er nog een andere soort , ook op de schaal: een Gesteelde Haarmuts. Ook een bladmos dat graag op basenrijke gesteente groeit. De sporenkapsels zijn duidelijk zichtbaar en zijn bij vergroting behaard.  Het mutsje, ander woord voor huikje, voorkomt dat de sporen uit het doosje dat onder het huikje zit, te vroeg uit het doosje vallen. De vorm van het huikje is vaak een kenmerk dat gebruikt wordt bij de  determinatie.

Kouwe poten?

                                            Een paartje Krakeenden. Hij in het wak, zij op het ijs.

Buteo buteo

Nou heb ik vanmiddag minstens 4000 ganzen in het Gagelgebied en m'n "achtertuin" gezien maar geen halsring kunnen ontdekken. Dit euvel heb ik altijd aan het begin van het seizoen.  Oorzaak? Ik klaag al enkele jaren over de  gehalsringde ganzen die steeds minder in aantal worden. Ik vermoed dat er minder geringd wordt. Ik ben toch benieuwd hoe lang dit onderzoek nog loopt en wat het uiteindelijk oplevert in de vorm van bijvoorbeeld een proefschrift. Overigens is de eerste projectleider , Helmut Kruckenberg, er al op gepromoveerd,  "Muster der Raumnutzung markierter Blessganse " in 2003. In de afgelopen 20 jaar zullen er toch wel meer  nieuwe inzichten zijn ontstaan. 

Toch werd m'n middag goed gemaakt door een prachtig lichtgekleurde Buizerd.  Hij joeg wat Kolganzen de stuipen op het lijf door er laag over heen te vliegen. Het was op het land van boer Peek, in de oksel van de Bovendijk en Molenland. De Buizerd vond een prooi in het gras, ik kon niet zien wat het was, ik denk een stuk aas. Ik zag hem niets slaan.

Lichtgekleurde Buizerds worden steeds talrijker, toch denk ik dat er in de winter meer lichtgekleurde vogels worden waargenomen als in de zomer. Vroeger ging men altijd uit van het idee dat de witgekleurde Buizerds afkomstig waren uit Skandinavie. Nu zien we in de zomer ook wat meer witte vogels.

Vandaag 2000e weblogje

Op 13 oktober 2014 ben ik met Google.blogspot.nl begonnen met de blogspot. weblog. Ik had ruim  twee en een half jaar "droog" gestaan toen het weer begon te kriebelen. Daarvoor had  ik enkele jaren een web.log bediend met waarschiijnlijk ook enkele duizenden weblogjes. Helaas heb ik daarvan geen kopie  gemaakt. Weblog werd verkocht aan Sanoma (?)  en daardoor moest ik allerlei nieuwe regels aanhouden . Daar had ik geen zin in en heb dus twee en een half jaar gewacht op Google. Sinds 2014 heb ik bijna dagelijks een logje met foto geschreven en gemaakt. Daar heb ik 9 jaar over gedaan. Elk jaar ongeveer hetzelfde gemiddelde , behalve 2020 toen mijn vrouw overleed. Gelukkig heeft ze , ondanks haar ziekte en mijn mantelzorg,  mij voortdurend de polder in gestuurd. 

Vanmiddag slechts één halsring , weer PP9 blauw bij een Grauwe Gans op dezelfde plek waar ik 'm eerder aflas, nl.de Gagelweg. Op bijna hetzelfde weiland. Plaatstrouw. 

Verder zag ik een Grote Zilverreiger een Mol pakken, helaas geen foto want het nageslacht belde op dat er verse appeltaart was. Even later wel een foto van  een Zilver die een Kikker te pakken kreeg.

Mooi was de rij Brandganzen, helaas nog geen halsring bij deze groep. Daar zit ik op te wachten.

Het was nevelig langs de Gagelweg. Op de Bovenlanden veel minder.

Fourage ( no.1999)

 Vanmiddag heb ik duizenden vogels zien fourageren in m'n "achtertuin" : 3 a 4.000 Kollen, 500 Grauwe, 20 Brandjes, 1.000 Smienten, 3 Grote Zilverreigers, 300 Kieviten, 200 Wulpen, Wilde Eenden, Krakeenden, Blauwe Reigers, Aalscholvers, Bergeenden, Spreeuwen, Eksters, Kauwen, Zwarte Kraaien, Kokmeeuwen, Zilvermeeuwen, Buizerds en ook nog dezeTorenvalk, zittend op een hekpaal langs de Kromme Mijdrecht. Ik vermoed  met een Muis, ik kon net tussen de riethalmen door fotograferen. Deze was het mooist. Vogels doen niet anders dan de hele dag zorgen voor energie. De ene soort haalt het uit Gras, een ander uit een Muis.

Op weg naar de Delta.(logje no. 1998)

 De hele ochtend grote groepen Kolganzen, die op behoorlijke hoogte over kwamen, richting de Delta ( zuidwest). Als ze zo hoog vliegen zijn dat geen ganzen die uit de Waverhoek, Groene Jonker of de Haarrijnse Plassen komen.  Dat is voedsel - en slaaptrek. Dit is trek naar een geheel ander gebied. De vogels vliegen veel hoger. Ik heb een keer een V-vorm Brandganzen zien verdwijnen in de onderste laag wolken. Hoog dus. Bij invallende vorst of sneeuw in Fryslân kun je er op wachten, grote groepen ganzen komen over. De Ronde Venen liggen in de trekroute van Fryslân  naar de Delta. Ik heb dit verschijnsel regelmatig waargenomen. 

Foto is genomen telelens op 400 mm. 

Van duinen naar polder. ( Logje no. 1997)

 De Aalscholver kiest het zekere voor het onzekere , hij gaat er vandoor.  Het paartje Bergeenden doet het rustiger aan, ze zwemmen argwanend weg doordat ik het raam opendraaide om een foto te maken. Het mannetje (links) is te herkennen aan de knobbel op de snavel. Een vrouwtje heeft dat niet. Het verbaast me dat ze nu al weer in onze polders rondzwemmen, ze ruien hun veren in het najaar in het Waddengebied. Duizenden Bergeenden trekken daar naar toe en kunnen net als de andere eendensoorten,  door het missen van de slagpennen,  een poos niet vliegen. Oorspronkelijk was het een vogel van de kust waarbij ze nestelden in verlaten konijnenholen. Nu zijn ze noodgedwongen veel meer in polders te vinden doordat het aantal Konijnen dramatisch achteruit is gegaan. Hier broeden ze ook in holletjes onder bruggetjes en dammen en  holen op een erf. Bekend is dat ze de jongen verzamelen in creche's , een grote groep jongen wordt dan begeleid door enkele volwassen vogels. 

Het regent ( logje no. 1996)

                                                    Ze lijken op elkaar, als twee druppels water.

Wondhout (Callus).(logje no. 1995)

 Ik was benieuwd naar het Korstmos wat bij een afgestorven tak van de Lijsterbes in de tuin te zien is. Het is het albekende Kapjesvingermos wat ik regelmatig tegenkom ( zie o.a. logje 20 november j.l.) Maar toen ik de afgestorven tak en wat eronder hing beter bekeek was ik zeer verbaasd: allemaal randen naast elkaar in het midden wat dunner als aan de zijkanten die ook nog wat omhoog steken. 

Ik zal proberen het te verklaren na wat huiswerk gedaan te hebben. Ik was bekend met het verschijnsel wondweefsel, ook wel wondhout of callus genoemd.  Als een stam of tak een wond krijgt door snoeien, door van buiten komend onheil, etc. probeert de boom de wond af te sluiten door de vorming van wondweefsel. Dat kan jaren duren en daartoe heeft de boom meer mogelijkheden om schimmels, virussen , bacterien buiten de deur (boom) te houden. De cellen op die plek vormen stoffen die de ziekteverwekkers bestrijden. Ik veronderstel dat de afgestorven tak op de foto ook een soort wond is en al een aantal jaren elk jaar een randje wondweefsel produceert. Het lijkt wel wat op jaarringen. Maar dat is een heel ander verhaal. De Lijsterbes, alle bomen trouwens,  groeit in de dikte, secundaire diktegroei, waardoor de randjes weefsel uitgerekt worden. Daardoor gaan de uiteinden wat omhoog staan. De oudste randen zijn het meest uitgerekt.

Vreemd vind ik dat het stukje verrotte tak niet verdwijnt, misschien is een Lijsterbes een sterke boom. 

Een Blauwe Grauwe

 Vanmiddag met het raam open aan lijzijde ( voor de niet zeilers: dat is de kant die uit de wind is, de windkant is de loefzijde) was het wel te doen, ganzen kijken. Zo nu en dan het zonnetje, maar die stond soms achter de ganzen zodat het vaak lastig kijken was. Langs de Gagelweg overal verspreid plukjes ganzen die graasden met de kop naar de weg, omdat de wind daarvandaan kwam.  Ik kreeg een Grauwe Gans in het vizier met een halsring, maar na het poetsen ging de gans slapen. Dus wachten. Uit ervaring weet ik dat de slaapjes meestal niet zo lang duren, hoogstens een 10 minuten. Ook bij deze vogel. En toen werd het snel duidelijk dat het PP9 was, ik dacht daar zwart, maar thuis bleek op de foto's dat het donkerblauw was. PP9blauw. Pas geringd, 15-7-23,  in Noorwegen op het eiland Husvaer bij de plaats Brasoy. Een eind richting Lofoten.  Het geslacht en de leeftijd is niet ingevoerd. Toch al twee keer in ons land afgelezen . In de Kollumerwaard 12 en 13 -11. En nu hier. 

Langpootmug

 Dit is wel een latertje en dan ook nog in een stadstuin op mijn schuur. De meeste Langpootmuggen ( zie foto) kom ik in het voorjaar en de zomer tegen in het weiland waar ik aan weidevogelbeheer doe en ik veel fotografeer. Hun larven ( emelten genoemd en lelijk van uiterlijk) zitten vooral in de weilanden waar ze zich te goed doen  aan de bladeren , niet de wortels, van de planten. Bij sommige landbouwers is de schade aanzienlijk en ze  kunnen biologisch bestreden worden met bijvoorbeeld aaltjes. Kauwen en Spreeuwen jagen er ook op. 

Ik heb op 17-9-2019 ook een foto van een Langpootmug afgebeeld, deze op de kopfoto is fraaier. De vleugels zijn wat uitgespreid zodat je de tekening kan zien. Ook zijn de haltertjes zichtbaar, vlak achter het eerste vleugelpaar. Hoewel een mug, de Langpoot heeft maar één paar vleugels. De haltertjes werken als  een gyroscoop, Ze helpen bij het koers houden tijdens het vliegen. Een Langpootmug is ongevaarlijk, hij bijt niet. Hij leeft maar enkele dagen , bedoeld om zich voort te planten.

Havikje pesten.

 M'n achtertuin tot aan de Bovenlanden was behoorlijk leeg. Nauwelijks ganzen en die er waren zaten nog   langs de Zuidertocht ook , te ver voor halsringen. Dus maar eens andere polders opgezocht, ook niet veel zaaks. Waar die duizenden Kollen dan zitten, misschien aan de overkant bij de Groene Jonker? Laat ik daar maar weer eens kijken. Je zit daar ook hoog , zodat je over de rietkragen heen kijkt. Bij de Waverhoek is dat de ellende, vandaar dat ik daar nooit meer kom. 

Als je uit het dorp Noorden komt richting Zevenhoven heb je op de hoek van de Kousweg en de Hogedijk een paardenfokkerij/manege. Hun weilanden staan vol hekken om de paarden op verschillende percelen te laten grazen (?). Tot mijn verbazing stonden  er geen paarden, maar zat het vol met grazende Kolganzen en Grauwe Ganzen. Niet bang voor het hekwerk, alsof ze daar wel vaker kwamen. Dat zal best. Maar wel een gek gezicht. Ik moest door het hek kijken of er halsringen waren. Plotseling werd ik afgeleid door jagende Zwarte Kraaien: duikvluchten nemen op een bepaalde plek. Daar moest dus iets zitten dat ze wilden opjagen, of er mee spelen. De telescoop erop en ik zag een grote roofvogel, een jonge Havik gelet op de gele en oranjebruine strepen op zijn lijf. Dat ging een tijdje door. Zwarte Kraaien , is mijn indruk, vinden dat gejaag en gepest wel leuk. De Havik vloog na een tijdje weg, achtervolgd door een enkele Kraai.

Twee halsringen

 

Weer twee halsringen, de één vanaf de Hoofdweg en de ander, zie foto onder vanaf Molenland.  HZ6 zwart bleek een oudje te zijn, op 21-12-2013 geringd bij Maren-Kessel als juveniel vrouwtje. Dus 10 jaar oud. Regelmatig in deze contreien en heb deze Kol nu 5x hier afgelezen. De laatste twee jaar alleen maar hier in de provincie Utrecht waargenomen.

Ook weer een groene Grauwe Gans maar door de grote afstand kon ik de code niet aflezen. Plus de slecht zichtbare letters en cijfers. Als ik de foto nog verder vergroot is er nog niks te lezen. Dus niet invoerbaar.

Kapjesvingermos

 Nu de bladeren vallen worden de takken met korstmossen duidelijk zichtbaar. Ik heb in de tuin (maar) drie struiken met korstmossen:  de Magnolia met het Amoebekorstmos (beschreven 28 okt. 23), een Rode Haaghazelaar met het Kapjesvingermos ( 1 mei 23 en nu) en een Liguster ook met Kapjesvingermos en Geel Dooiermos. Maar drie struiken, dat verbaast me zeer. Verderop staan nog twee Ligusters op verschillende plaatsen waarin  geen Korstmos  is te vinden. Vreemd. Ook in andere soorten, Glansmispel, Vlinderstruik, Krentenboompje, Klimop, Conifeer, geen Korstmos te zien. Ra, ra hoe kan dat? 

Op de foto weer het Kapjesvingermos. Als je de foto vergroot zie op het  scherpe gedeelte van de foto dat de thallus-bladeren gemarmerd zijn. Lichtere vlekken. Hier en daar zie je dunne draadjes op de bladeren. Dat zijn de soralen, waar kluwentjes algencellen met schimmeldraden vrijkomen. Dit is de ongeslachtelijke voortplanting van  deze korstmos.

Andere Tuinslak (onbekend).

 Weer een Tuinslakje (onbekend) volgens de determinatie-computer. Het is niet dezelfde als vorige week Vrijdag,  gelet op de streping van het huisje. Ook weer klein , nauwelijks 3 mm. De ander is vertrokken, ik verwachtte een langer verblijf  want de slak had een epifragma gevormd om de winter door te komen. Hoe klein ook, ze zullen meer beschutting moeten opzoeken om te overleven. 

P1Tzwart , één van de 4000 Kollen.

 Dacht ik vanmiddag vanaf mijn favoriete stek Molenland nog meer halsringen te scoren dan gister, er zaten zo'n 4000 Kolganzen voor me in het zonnetje en had ik snel P1T te pakken, toen alle koppies omhoog gingen en luttele seconden later de hele meute de lucht in ging. Ik probeer dan altijd de veroorzaker te ontdekken ( een boer,  een loonwerker, een rattenvanger, een sportvisser, een hond, een grote felgekleurde vrachtauto,) het was nu ongetwijfeld weer een blauwe helicopter die vanaf Schiphol-Oost boeven opspoort, ik hoorde nauwelijks het helicoptergeluid. Dus ganzen horen beter dan ik, maar weg vlogen ze, richting De Kale Jonker aan de overkant van de Kromme Mijdrecht. Je went eraan, het hoort erbij.

Pee, een, tee (P1T) zwart is op 3-1-2020 geringd in Lith  N.B.. Afgelezen 4x in Duitsland ( Brandenburg), Polen ( Watcz), Wergea en de Weerribben in Nederland. De één na laatste keer op 4-10-22, bij de Guelper See in Brandenburg. En nu dus hier. Is een jaar lang niet gezien.

Tuinslak , ondersoort onbekend.

 Hangend aan een dikbebeitste plank van mijn schuur heeft dit miniscule Tuinslakje zich al vast vastgehecht, het slakje bereidt zich voor op  de winter. Nauwelijks 3,5 mm. groot/klein ( ik heb gemeten) heeft dit baby-slakje toch al de bouw van  en dus de mogelijkheden van een volwassen slak . Zo heeft dit slakje zich vast gehecht met slijm dat is verhard, dit wordt het epifragma genoemd. Het dient als hechtmiddel, maar ook wordt de opening ermee afgesloten. Ben zeer benieuwd of dit Tuinslakje blijft hangen.

3 halsringen op Molenland !!

Een  groengeringde  Grauwe Gans kwam ook weer in beeld, niet de groene waar ik al eerder over heb geschreven. De letters van deze ringen zijn slecht af te lezen. Met veel geduld en sterke vergroting kwam ik bij deze gans  op H618 groen. Geringd op 9-6-23 , dit voorjaar dus, op het kunstmatige eiland De Kreupel voor de kust bij Andijk. Heeft daar waarschijnlijk gebroed.

Door verkeerde instelling van de camera een onduidelijke foto.

Kolgans  R8Ezwart is vorig jaar op 3-12-22 geringd op de bekende ringplaats Skarsterland bij Heerenveen. De hele winter verbleef deze gans in de buurt van Berkel en Rodenrijs. Op 31maart van dit jaar op weg naar Rusland om te broeden afgelezen in Estland.

Ook op Molenland Kolgans met halsring E1Zzwart, ze zaten niet ver weg, vandaar de duidelijke foto. Ook deze gans is geringd in Skarsterland op 13-11-18. Is vooral afgelezen in Duitsland, verder 1x in Belgie, 2x Estland en 2x Letland.  De een na laatste aflezing was op 11-4-23 in  Estland. En nu hier.

Herfstkleuren

 Toevallig ontdekte ik bij o.a. bladeren van de Gele (? er zijn nogal wat soorten Cornus) Kornoelje dat de verkleuring van de bladeren nu in de herfst begint aan de bovenkant .  Draai je het blad om dan is het helder groen. Zie foto. De zonzijde verkleurt . Het is wat mij betreft geen prachtige herfstkleur maar ik vraag me dan af hoe dat kan. De enige verklaring m.i. is  dat de epidermis (opperhuid)  en de bovenste laag parenchym in het blad onder invloed van zonlicht verkleuren. De bladeren meer in de struik zelf zijn minder verkleurd. De bladgroenkorrels in het protoplasma , ook bij  sommige plantenfamilies in de epidermis, worden afgebroken, er ontstaan stoffen, anthocyanen,  die opgeslagen worden in de takken en de stam om volgend jaar weer gebruikt te kunnen worden. 

Strekpoot

Er zat vanmiddag nog een spin in de buurt van de schuurlamp, maar of deze spin op het licht is afgekomen weet ik niet. Zijn spinnen gevoelig voor licht?? Ik dacht direkt aan een  Hooiwagen , maar welke?  Er zijn meerdere soorten. Ik heb al eens een Rode Hooiwagen gehad, maar deze? Vorig jaar omstreeks dezelfde tijd  op 23 november had ik 'm ook blijkt : de Strekpoot. De naam is duidelijk, de achterste poot heb ik op 3 cm. gemeten. Alle poten worden in rust naar op zij gestrekt. Ze kunnen 5 cm. worden. De soort is pas sinds de 90-er jaren van de vorige eeuw in ons land op enkele plaatsen, nu is hij overal. Dat rode puntje bovenop het lijf is een oog. In werkelijkheid zijn het twee ogen aan weerszijden van een verhoging. Bij  spinnen vind je die op de vreemdste plaatsen.

Mot in de regen.

 Toch nog een vlinder die op het licht van de schuurlamp afkwam: de Oranje Kruidenmot. Tussen de buien door. Het is een micro, dat zijn alle motten. Hoewel sommige motten groter zijn dan de macro's. Andere bekendere motten zijn bijvoorbeeld de Buxusmotten die de Buxussen koeieneren, nog bekender is de Eikenprocessierupsmot. Niet de motten zelf zijn de veroorzakers van de ellende maar de rupsen ( larven). Vroeger waren de motten in de kleding berucht. Wol, katoen, zijde en bont werden door de larven van  de Gewone Pelsmot en de Klerenmot opgevreten. Overal gaatjes. Mottenballen werden overal in de klerenkasten gebruikt, ik gebruik ze nog in verpakte vorm. Je weet maar nooit.

De Oranje Kruidenmot is een migrant, hij komt vanuit Afrika en Zuid-Europa hier naar toe vliegen. Meestal overwinteren ze niet, maar met zachte winters doen ze dat wel. Deze mot heeft motregendruppeltjes op de vleugels.

Wulpen

 Toevallig las ik op de website van het mij onbekende natuurblad Roots (?) , met overigens juweeltjes van foto's, dat er momenteel duizenden Wulpen bivakkeren op de Wadden. Grotendeels zijn het trekvogels op doorreis naar het zuiden. Wulpen zijn momenteel ook in behoorlijke aantallen, honderden, te zien op de Bovenlanden vanaf de Bovendijk, maar wil je licht mee dan raad ik je aan om het vanaf de Amstelkade te proberen. Vanuit de verte lichtgrijze bollen, vergroot je het beeld dan zie je de toch wel grote vogel met de bekende kromme snavel. In zo'n grote groep ben ik op zoek naar een Regenwulp, een slag kleiner dan de gewone Wulp , met een lichte wenkbrauwstreep. Zijn karakeristieke roep bibibibibibibi hoor je trouwens meer in het voorjaar. De roep van de gewone Wulp hoor je wel regelmatig. .

Kolgans H8Vzwart

 Vanmiddag weer eens een halsring kunnen aflezen, gelukkig zaten er een paar honderd ganzen aan de Gagelweg, tegenover boer Joost Samsom. Verder was het huilen geblazen, in de Derde Bedijking, in Demmerik geen ganzen. Maar deze had ik heel snel. In het eerst beeld wat ik zag zat H8V. Op 4-12-2018 geringd in Lith N-B. Vooral in Gelderland bij Arnhem en Westervoort en Zuid-Holland bij Reeuwijk waargenomen.  En nu hier. 

Geschubde Inktzwam en Inktzwam spec.

Hoog tijd om eens een paddestoel als onderwerp voor Sneuper te nemen. In een wat bredere berm op het industrieterrein zag ik deze twee soorten  inktzwammen. De achterste is de Geschubde Inktzwam, de voorste is ook een inktzwam, let maar eens op wat er met de rottende hoeden gebeurt, druppels inkt. Of de voorste ook tot dezelfde zwamvlok (mycelium) behoort weet ik niet, zo ja dan verandert de sporendrager

(paddestoel) enorm van vorm. Er zijn nog al wat soorten inktzwammen, zoek maar eens op internet. Op de Groeneagenda.nl , een website van de stad Rotterdam e.o. staat het recept voor het maken van inkt van inktzwammen.

Etenstijd.

                 Hoe ze die lange stengels wegkrijgen? Ik zie ze alleen maar grazen en niet kauwen.

Een late Windevedermot.

 Toch nog wat vlindergefladder: gister een Atalanta op de bijna uitgebloeide Vlinderstruik en nu, na mijn ganzenrondje door de polder zonder halsringen, op de deur van de schuur een micro, een grote micro: de Windevedermot.  Meestal zijn de micro's kleine onooglijke vlindertjes maar deze is groter dan veel macro's. Bij het logje van 24 augustus 2021 staan beide afgebeeld, links een macro,  rechts een micro. Dezelfde vlindersoort die ik nu heb afgebeeld. Ik wilde de tekening op de vleugels zien maar het vlindertje was niet weg te krijgen. Dan maar geen tekening, ik ken deze soort zo langzamerhand. Vaker afgebeeld. Ze hebben veel meer vleugel dan zo in rust lijkt. Hij gaat als imago, zoals afgebeeld, de winter in. Hij is bijna in alle kilometerhokken van ons land waargenomen, het hele jaardoor te zien.

Zeldzame mus

 Voor het eerst in mijn tuin de Passer Montanus Lassianus, oftewel de Lassiaanse Huismus. Komt zelden voor in ons land, dit zou best de eerste waarneming kunnen zijn. Komt vanuit het noorden, dus niet zoals vele vogels vanuit het zuiden. Dat gebeurt niet zo vaak, een enkele keer zoals bijvoorbeeld de Brandgans, de Kolgans , een aantal zangvogels die hun areaal uitbreiden in zuidelijke richting. Ik heb net een dakbedekker vogelrooster onder de dakpannen laten bevestigen zodat ik geen last meer heb van verstopte regenwaterafvoerbuizen, voor deze zeldzame soort had  ik graag een uitzondering gemaakt.

PS: mooi he als een kleinzoon zoiets voor z'n opa maakt.