Vanochtend m'n eerste Gruttonest gevonden met drie eieren. Vanaf de weg zijn de percelen die verder weg liggen niet goed met de telescoop te bekijken. Als je een vogel ziet is het moeilijk om hem/haar op het juiste perceel te localiseren. Vandaar dat ik m'n verblijf opsla op een dam bij deze percelen. Stoeltje, koffie onder handbereik, koek, statief met telescoop in de laagste stand, zonnetje in het gezicht, zo is het wel uit te houden. Een Veldleeuwerik boven het reservaat zorgt voor het muzikale behang. Nu en dan een roepende Grutto en een paar baltsende en parende Tureluurs.Het mannetje staat een hele poos met trillende vleugels achter het vrouwtje. Van opwinding? Plotseling wordt er gepaard. Binnen een paar seconden worden de cloaca's tegen elkaar gedrukt. En klaar zijn ze.
Ik zag een Grutto verdacht lopen, erg waakzaam en zonder te foerageren liep ze in een bepaalde richting, dan moet je blijven kijken tot ze verdwenen is. Nu ook. Ze liet zich op een bepaalde plek door de " knieen" zakken en zat in het nest. Het gras is al zo lang dat je een broedende vogel niet meer ziet zitten.
Een peiling genomen. Het nest lag in de richting van de kuilbult van boer Cor de Jager. Naast een bosje Paarse Dovenetels. Lopen en blijven kijken. Toen ik bij de bewuste plek aankwam stonden er wel meer bosjes Paarse Dovenetel en het stuk tussen de kuilbult en de telescoop was groter dan ik dacht. Dus maar gewoon meter voor meter gezocht. En dan begin je vaak aan de verkeerde kant. Bijna was ik aan het eind en wilde de moed al opgeven toen ik de drie vond. Altijd weer een gedenkwaardig ogenblik, de eerste Grutto-eieren.
Ik heb geen foto genomen, ik heb genoeg foto's van nesten. Dus ik druk een archieffoto af, genomen op maandag 13 april 20015 in een perceel met ruige mest. Daar zitten de vogels graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten