In het kreupelhout van het gemeenteplantsoen achter mijn tuin, waar ik vaker over geschreven heb, bloeit de afgedankte (door een buurtgenoot?) Italiaanse Aronskelk. Er komt nog wel wat licht bij, maar tegen de tijd dat het bladerdek gesloten is heeft de bevruchting en de zaad- en vruchtvorming al plaatsgevonden.
De bloemen hebben een groengeel schutblad en een gele kolf in het midden. Op de foto is het blad omgevallen en daardoor zie je de gele kolf. Het bovenste gedeelte van de kolf heeft de mannelijke stuifmeelbloempjes en daaronder, op de foto niet zichtbaar, zitten de vrouwelijke bloempjes. Als een insekt in het grote schutblad komt is de kans groot dat hij naar beneden kukelt, langs de meeldraadbloempjes, dus wat stuifmeel meenemend en komt terecht bij de vrouwelijke bloempjes waar het op de stempels komt. Er volgt een bevruchting. Een paar weken later komen dan de prachtige oranjebessen tevoorschijn.
De Italiaanse Aronskelk komt uit Zuid-Europa en is ingevoerd als stinseplant. Onze inheemse Aronskelk is de Gevlekte. Die heeft wat zwarte stippen op het blad. De Italiaanse heeft witte nerven. Zie woensdag 23 okt. 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten