Ik heb wel vaker geschreven over de paar honderd jaar oude boomstammen die in het veen van het Groene Hart liggen. Verrotten doen ze niet, zuurstof daarvoor ontbreekt. Vroeger stond het hier overvol met vooral Eiken, nu lopen er koeien. Veen klinkt in , vooral de bovenste laag omdat daar nog wel zuurstof komt. De bodem zakt en van tijd tot tijd komt een boomstam te voorschijn. Een maaimachine bijt zich stuk op zo’n stronk want het is verschrikkelijk hard dat hout. Veel boeren en loonbedrijven kieperen zo’n stam de sloot in. In een uitstulping van een wetering heeft mijn boer wat boomstammen verzameld, daar kunnen ze geen kwaad. Op een stronk hebben zich de laatste jaren planten gevestigd. Die gewoon uit de slootkant komen. Op de foto staat het Koninginnenkruid en een Rus op de stronk. Nieuw op oud. Eeuwen verschil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten