Ik ontdekte gister slijmsporen van slakken bovenop de uitgebloeide bloemen van Fluitenkruid. Is dat toeval dat ze die zo hoog boven de grond vinden of hebben ze ergens in hun “hersenen” één of meerdere genen waardoor ze weten dat er aan het eind van de steel een heerlijke hap wacht. Van hersenen bij slakken kun je niet spreken , iets waarmee het te vergelijken is zijn een aantal zenuwknopen, ganglions, de voorin in de kop liggen en met simpele zenuwdraden in verbinding staan met de rest van het lichaam. Zo staat het in contact met de reukorganen(paar kleine tentakels), tastorganen( tentakels, lippen en voet,) evenwichtsorgaan. Met hun ogen kunnen ze alleen donker en licht onderscheiden. En toch heeft een slak dus een zenuwstelsel. In alle cellen zit het slakkenDNA opgeslagen, maar of daar informatie in zit over de eetbaarheid van Fluitenkruid?? Je kunt op de foto zien dat het hen vooral te doen is om de bevruchte zaaddozen van de bloemen. Daar waar geen slijm ligt zijn de zaaddozen nog intact.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten