Een Zanglijster in de winter, dat zie je niet zo vaak. Het grote deel van de broedpopulatie trekt weg, het andere deel overwintert in ons land. Noordelijke Zanglijsters trekken door naar het zuiden. De overwinteraars zijn trouwens temperatuur gevoelig. Zodra het wat wintert trekken ze massaal verder. In ieder geval is er één in mijn tuin belandt. Al de hele middag zie ik 'm scharrelen tussen de oude afgestorven planten, het is niet direct een soort die het gras opzoekt zoals de Merel. Die loert altijd op een worm die teveel aan het oppervlak voorbij komt.
Ik heb de camera met telelens gepakt en rustig afgewacht. De deuren dicht latend vanwege de kou, maar ook om de lijster niet te verjagen. Fotograferen door vensterglas is me tot nog toe redelijk gelukt. Hij ging eerst in de kale Lijsterbes zitten, maar keerde me zijn rug toe. Geen stippeltje op de borstveren te zien. Toen eindelijk zocht íe de rommelhoekjes op en verwende me onverwacht met een Huisjesslak die hij op de bekende manier oppeuzelde: steeds de slak in de snavel op de tegels slaan, zodat het huisje gekraakt wordt. Na verloop van een paar minuten kan hij bij het vlees van de slak en is die snel in- en doorgeslikt. Zanglijsters doen dit vaak op dezelfde plaats en dat noemen we dan de Zanglijstersmidse. Ik heb ze wel eens gevonden met vele gekraakte huisjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten