Op 29 oktober 2014 heb ik het Groot Dooiermos bij ons op de dakpannen beschreven, het zit er nog steeds en is maar een paar centimeter groter. Korstmossen groeien niet zo hard, slechts enkele mm. per jaar. In dat logje van 2014 was me niet helemaal duidelijk hoe de mossen worden ingedeeld: ik dacht dat Korstmossen net zoals Bladmossen en Levermossen bij één groep hoorden. Fout. De naam Korstmos is verwarrend, maar in alle Veldgidsen voor Mossen worden de Korstmossen niet genoemd. Het heeft me een paar uur gekost om dat te ontdekken. Ze hebben een heel andere bouw: zoals de vorige keer ook al omschreven, Korstmossen zijn een samenleving ( symbiose) van algen met een schimmel. De schimmel zorgt voor de vorm en haalt voedingsstoffen uit de ondergrond (substraat) en de lucht, de alg zorgt voor de suikers door fotosynthese. Bladmossen hebben een bouw die lijkt op een grotere groene plant met bladeren een stengels, ze hebben geen vaatbundels.
De schoteltjes die je op de foto ziet zijn apothecien, hierin worden voortplantingscellen gevormd. Zo'n bekertje is gevormd door de schimmel. In zakjes die veel paddestoelen ook hebben. De cellen noemen we sporen.
Dit Dooiermos zit op de Rode Hazelaar in de tuin. Bij oudere Dooiermossen worden de bekertjes van binnen oranje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten