Vanochtend werd ik uit m'n bed gebeld door één mijner zonen: "Als ik de tuin inging moest ik oppassen, alles is spekglad" Hij liet de hond uit. Uiteraard ging ik dat uitproberen en kwam niet ver. Inderdaad glad. Wat me echter opviel bij de restanten van het Brandkruid ( Pflomis russeliana), naast het plat, was een strook tegels die voor een deel niet beijzeld waren. Zie foto. Naast en bijna onder de bladeren ontbrak de bevroren regen. Boven de planten was geen voorwerp dat de regen tegengehouden zou hebben. Dus gingen m'n hersentjes aan het werk : kunnen de bladeren van het Brandkruid ervoor gezorgd hebben dat de ijzel geen ijzel werd? Ik denk dus van ja, maar waardoor dan? Op Internet krijg ik nergens antwoord, in oude studieboeken Algemene Botanie , Wilhelm Nultsch, en De Groene Aarde, Th Alberda e.a. , eveneens geen oplossing. Het kan zijn dat ik in dit korte tijdsbestek erover heen gelezen heb. Dus probeer ik vanuit de kennis die ik ooit vergaarde en beroepshalve doorgaf een antwoord te vinden.
Ook in planten in winterrust vindt stofwisseling plaats, zij het in een veel lager tempo. Levende cellen hebben energie nodig, hoe weinig ook, en verkrijgen die energie door de ademhaling. Deze ademhaling is een verzameling van verschillende stofwisselingsprocessen. Een deel van die energie wordt omgezet in warmte. Die warmte wordt blijkbaar uitgestraald naar het milieu. In dit geval niet alleen onder de bladeren maar ook naar de directe omgeving en de tegel. Bij de temperaturen rond het vriespunt is deze warmte blijkbaar voldoende om de ijzel te laten smelten. Je ziet dit verschijnsel ook wel eens als het gesneeuwd heeft als de bloembollen als Hyacinth en Narcis al bloeien. Rond de stengel is een kokertje van lucht en is de sneeuw weggesmolten. ( Vergelijking klopt niet helemaal, in een bloeiende plant vindt veel meer stofwisseling plaats en is de temperatuur dus hoger.)
Toch leuk om zo'n verschijnsel proberen te verklaren. Mens, verwonder U.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten