Volgende plaag; de Buxusmotrups. In het Sallandse, vorige week, zaten we op een camping met veel gemarkeerde Eiken; alle Eikenprocessierupsen zaten in een aan de boom hangend nest en verpopten zich. We waren er na het stadium dat we er last van zouden kunnen krijgen. Een week eerder waren er nog mensen vertrokken. Geleerde les: ga niet te vroeg naar gebieden met veel Eiken.
Thuis ontdekten we in de twee Buxusstruikjes een ware dodenakker met afgestorven en opgedroogde Bladluizen. Veel blaadjes vertoonden tekenen van afsterven door Bladluizen. Bij thuiskomst konden we geen rupsen van de Buxusmot ontdekken.Vanochtend was het raak; de meeste eitjes die tijdens onze afwezigheid zijn gelegd, zullen uitgekomen zijn. Honderden als je goed keek. Ik ben even begonnen met handmatige bestrijding (gewoon doodknijpen, geleerd van mijn moeder die als dochter van een gardenier de rupsen van het Koolwitje moest bestrijden). Maar al gauw kwam ik tot de conclusie dat het onbegonnen werk was. De Buxussen waren ten dode opgeschreven en we hebben met emotie afscheid genomen. Ze waren afkomstig uit eigen kweek door middel van een stekje.
Op de foto boven een rups van de Buxusmot, een mooi vlindertje ( foto hieronder), die behoort tot de micro's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten