In de bocht zag ik deze Grote Zilverreiger in de sloot staan, vanaf de weg verscholen achter de bermplanten. Ik dacht onmiddellijk in mogelijkheden voor een plaat. Rustig er naar toe rijdend pakte ik alvast m'n camera met telelens. Ik was het hele weekend aan het oefenen geweest met m'n nieuwe Eos 800D, de oude, een 1000D, had na negen jaar trouwe dienst de geest gegeven. Error 404. "Meestal is dat de body, meneer, repareren is vaak duurder dan de aanschaf van een nieuwe. Als u een poosje kunt wachten tot de feestdagen, dan zijn er meestal wel leuke aanbiedingen" zei de dorpsfotograaf. Toch sympathiek om me daaraan te herinneren. Aldus geschiede, de twee maanden wachten overbrugde ik met de 400D van onze middelste zoon.
Op Black Friday, jazeker, ook ik, bestelde ik de nieuwe. Zaterdag in huis. Een handleiding van 400 ( kleine) blz. !! Gelukkig op internet. Druk gelezen en geoefend en maandag voor het eerst in het veld. Maar de grauwsluier maakte alles saai en triest. Gelukkig zag ik die Grote Zilverreiger in de sloot.
Ik gokte waar hij zat. Na een paar tellen kwam het koppie omhoog en hij keek me verbaasd aan. Snel platen , hij vloog al, nog eens, maar door de beweging werd het onscherp. Dat betekent bij mij weggooien. Als de ogen maar scherp zijn. Deze kop is gelukt en mooi, vind ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten