"Kom, dacht de Kruisspin, laat ik eens een web spannen in een Vlinderstruik. Een Vlinderstruik met bloemen waar nog vlinders op af komen ."
Ik knip elke bruine, uitgebloeide bloem-aar weg zodat de voedingsstoffen beschikbaar blijven voor nieuwe bloemen. Mijn buurman doet het niet, ik denk dat hij het niet eens weet, zijn Vlinderstruik is een bruine massa met zaadgevormde aren. Geen enkele bloem meer.
Hoe groter de prooi, hoe meer voedsel. Dit Koolwitje, op zoek naar nectar, had pech en raakte verward in het wielweb van de Kruisspin die al een behoorlijke grootte heeft bereikt. Ik had de spin wel eens bezig willen zien met het overmeesteren van een fladderende vlinder. Deze Kruisspin heeft voorlopig, weken zo niet maanden, genoeg voedsel.
Vanavond: ik keek nog even bij de vlinderetende spin: het stoffelijk overschot was blijkbaar leeg, de spin had het Koolwitje het web uitgemieterd, het lag een paar bladen lager op een blad van de Vlinderstruik. Ik heb het onder de binoculair gelegd, er was nog net een kop en een staart aan te ontdekken. Overal zwarte stipjes, restant van de zwarte vleugeltekening van een Groot Koolwitje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten