Weidevogels

 Was weer eens  in m'n weidevogelgebied, een aantal weken niet geweest. Gijs heeft de resultaten bijgehouden en zelf ook twee nesten  in een nieuw perceel gevonden.Volgend jaar hier ook bijhouden.

Het was oordverdovend stil, alleen een alarmerende Tureluur kwam van perceel 1, denk ik. In de verte aan de rand van mijn "domein" hoorde ik in de verte een Scholekster en wat Grutto's. Tot mijn verbazing ook geen Zwarte Sterns. Zitten te broeden? Ik zag daar weer eens een Roerdomp wegvliegen.

Het plasdras was een woestenij van Veld- en Waterzuring. Gijs gaat daar maaien om de Zuring kwijt te raken. Dus ik als de weerlicht het drooggevallen plasdras afgezocht. Ik vond gister en vanochtend twee broedende Kieviten. Beide het nest prachtig verborgen in een plant Zuring. Zie foto. Staan op uitkomen, want ze zijn begonnen met nestmaken  en eileg toen het plantje nog klein was. Nu een meter hoog. Ik vond de nesten door op het gedrag van de vogel te letten. Alle struiken Zuring afzoeken is natuurlijk onbegonnen werk. Daar in de buurt zitten waarschijnlijk nog een Kuifeend in de slootkant, klein stukje nagelopen geen reactie , en een Slobeend, midden op het weiland. Maar er waren veldbiologen aan het inventariseren dus er zat geen vogel meer op het nest, behalve dan de Kieviten.

Witte Ligusterbladeren.

 Bij het knippen  van de Liguster ontdekte ik binnenin een paar bijna witte blaadjes. Ze zaten aan een gezamenlijk twijgje. Nou heeft de groene kleur alles te maken met het opvangen van licht voor de fotosynthese, maar er waren niet meer bijna witte blaadjes , ook niet binnenin de struik. Als een tekort aan licht de oorzaak zou zijn van het albinisme, ook planten kunnen dat hebben, dan zouden er veel meer witte bladeren zonder bladgroen (chlorofyl) moeten zijn. Ik denk dat de oorzaak een genetische is . 

In een plant zitten overal meristemen, dat zijn deelweefsels die, als  hun cellen zich gaan delen, zorgen voor de groei. In de toppen van de stengels zitten topmeristemen, veroorzaken lengtegroei, en met name bij de Tweezaadlobbigen ook in de stengels en wortels die zorgen voor de diktegroei. Grassen bijvoorbeeld zijn Eenzaadllobbig en groeien niet in de dikte omdat de stengels niet dat deelweefsel, cambium, op die plaatsen hebben. Zijtakken ontstaan doordat in dat cambium spontaan op bepaalde plekken meer celdelingen plaats vinden zodat er een zijtak kan uitgroeien. En nu denk ik, dat bij deze celdeling waaruit de tak met de witte blaadjes is ontstaan, iets met het genetisch materiaal  is misgegaan. Het gen om chlorofyl te vormen ontbreekt in de cellen van deze blaadjes. Dus vandaar de witte blaadjes. 

Leuk he, zo'n probleem in je achtertuin.

Een worm met pootjes.

 Ik blijf kijken. Nu naar mieren die een kolonie bladluizen bezochten, helaas voor de mieren waren bijna alle luizen dood, ik denk de droogte. Er was dus niet veel te halen. Ik heb ooit op dezelfde boom, Vogelpest , prachtige foto's gemaakt van drinkende mieren, helaas kan ik ze niet in m'n archief terugvinden. 

Op het dak van de voederplank liep een ander klein beestje rond en heb het gefotografeerd. Ik dacht aan een larve van een Lieveheersbeestje, echter de computer bij Naturalis zegt met 95 % zekerheid dat het een Grote Glimworm is. Voor mij een onbekend insect. Waarom het een worm heet??

Gewilde en ongewilde planten

 Sneuper is terug in de polder. Dit is een jaarlijks weerkerende kreet als hij het hoge geboomte, en de nog grotere huizen,  van de Stichtse Lustwaranda achter zich heeft gelaten om thuis de zesde vakantieweek door te brengen met het schoonmaken en uitruimen van zijn mobiele sleurhut. Alsof  ik zou emigreren, zoveel spullen zijn aan het begin aangesleept en moeten nu ook weer worden teruggesleept. Het jaar is nog niet voorbij en de kans is groot dat ik over enkele maanden opnieuw ga slepen. Ik maak 'm klaar voor de winter zodat ik bij niet gebruik het vehikel winterklaar( boiler leeg , poepdoos leeg en schoon, watertank leeg, koelkast op een kier zodat het binnenin niet gaat schimmelen, etc. etc. ) bij Hans W. laat overwinteren.

AUB. we zijn nog niet eens over de helft van het jaar en ik denk al weer aan de winter. Ekskuus. Ik hoop weer wat meer te kunnen fotograferen, elk jaar merk ik dat ik , zodra ik de bossen heb verlaten,  weinig platen heb gemaakt. In onze polders is toch blijkbaar meer te beleven. Tenminste voor mij als polderjongen. Mensen die in de bossen zijn grootgebracht en erin wonen zien veel meer. 

                                                                    Koolzaad

                                                            

Ook de tuin vraagt  achterstallig onderhoud: vanmiddag heggen geknipt, het gras gemaaid, onkruid ( Zevenblad en grassen) gewied. Daarbij kwam ik twee leuke planten tegen. Een bloeiende Koolzaadplant, heeft in het vogelvoer gezeten, en een speciaal door mij aangeplante plant: Stinkende Gouwe. Vorig jaar had ik op een vervelende plek aan een vingertop een wrat en die heb ik ingesmeerd met het gele sap van deze in het Argonpark talrijk voorkomende plant . Ik had wat zaad meegenomen en in de achtertuin gezaaid. Komt het NB ook nog op. De wrat is verdwenen maar dat is meer het werk van de dermatoloog.  Leuk, een eigen voorraadje Wrattenkruid.

                                              

Stinkende Gouwe, kenmerkend is het gele melksap. Op deze ene plant nu geen gele bloempjes, maar wel de peulen met zaden. Ik hoop dat ze voor aanwas zorgen.

Schaapskooien

 In de landerijen ten zuiden van de Utrechtse Heuvelrug, prachtig coulissenlandschap, kom je bij goed opletten, of na raadplegen literatuur op Internet, deze gebouwen tegen: ooit een schaapskooi. Waarom in deze strook tussen heuvels en rivier? Hier zaten de boeren die naast koeien ook nog schapen hielden en met deze schapen de heidevelden in de heuvels opzochten om daar de beesten te laten grazen. Langs de Langbroekerwetering en de Gooyerdijk  zal het op de meestal gepachte boerderijen, eigendom van de families op de landgoederen, met koeien alleen geen vetpot zijn geweest. Dus schapenhouden. Er staan verschillende gebouwen als op de foto afgebeeld, de oorspronkelijke kooien waren een plaatje om te zien. Alleen de vorm is wat overgebleven. Kijk maar eens bij "tekeningen schaapskooien" , schitterende gebouwen. De luifel liep vroeger verder door naar voren en de wanden naast de grote voordeur liepen schuin naar achteren weg. Dan konden de schapen bij het naar buiten gaan makkelijker door de uitgang. Minder gedrang, Meestal waren ze met riet gekapt. De muren zijn gepotdekseld, de plank boven de onderliggende steekt er aan de voorzijde overheen. Zo regent het niet in. Ook schepen werden potdeksel gemaakt voor de stevigheid.

De meeste stallen waren potstallen zodat de schapen aan het eind van de winter bijna met de koppen tegen het dak zaten. De schapenkeutels werden vermengd met plaggen, door de schapen in elkaar getrapt en werd in het voorjaar gebruikt als mest op het land,

Klaproosrood.

 Zomaar plotseling een prachtig veld met vooral Klaprozen tussen de bomenrijen van het coulissen-landschap aan de zuidkant van de Utrechtse Heuvelrug. Ik vermoed dat het een ingezaaid veld van bijv. Het Utrechts Landschap is. Aangezien ik (nog) geen lid ben van dit Landschap kan ik het niet controleren. Het wemelt hier van die aparte stukjes weiland, wel mooi.

Duifies, duifies, kom toch bij Gerritje.........zong Leen Jongewaard.

 Dit is de duiventil die behoort bij het Landgoed Sterkenburg in de Stichtse Lustwaranda, zoals men het hier vroeger noemde. Bijna alle landgoeden  en kastelen hier hebben een duiventil. Geen duivenhok zoals onze duivenmelkers het noemen, maar een til. Een duiventil hoorde bij een soort herenrecht, je kon niet zomaar een til in elkaar timmeren en aan duivenmelken beginnen. dat mochten alleen heren en edelen. De duiven werden gehouden om als vleesbron te dienen. Jonge duiven werden lang jong gehouden om dan te worden geslacht en te worden opgegeten. Was lekker, beweerde men.

Bij alle tillen die ik hier heb gezien was geen duif meer te bekennen. Dan zouden ze zitten, bij deze til, op de lat vlak onder de daklijst. Er achter zie je de gaten van de nesten.

Ik vraag me af of er in de Utrechtse Venen ook tillen zijn.

Citroenvlinder

 Het witje dat ik momenteel vaak zie is de Citroenvlinder. Een prachtig geel vlindertje, een mannetje dus, vrouwtjes zijn wat witter . Komen in veel biotopen voor: niet alleen in mijn tuin, maar ook hier in de bossen van Utrecht. Ik heb de indruk dat ze in aantal toenemen. De soort is toch het talrijkst op de zandgronden en in de duinen ( ook zand) . Hij overwintert, vandaar soms vroege waarnemingen. "De eerste vlinders verschijnen in juli...." staat op de website van de Vlinderstichting. Wel, dat mogen ze wel eens verbeteren.

Ooievaarsnest

 Een beeld wat je bij ons in de Utrechtse Venen niet vaak, of helemaal niet, tegenkomt. Dit Ooievaarsnest zag ik in de buurt van Odijk in de "uiterwaarden" van de Kromme Rijn. Of is het daar al de Oude? De Ooievaar, mannetje of vrouwtje? frunnikte wat met de snavel in het nest, ik heb geen teken van leven van een jong gezien. Dus er liggen nog eieren in het nest of kleine jongen die te klein zijn om omhoog te komen. Maar wel voorjaar.

Rode Bosmier spec.

 Ik ontdekte het koepelnest van de Rode Bosmier. Echter, welke soort durf ik niet te zeggen, dan zijn er meer macro-foto's en van opzij nodig om de juiste soort te determineren. Gister al had ik een massa mieren ontdekt maar kon nog niet de plaats van het nest vaststellen. Vandaag wel. Ik heb meer tijd genomen om de lopende mieren te volgen en zo kwam ik bij het nest. Nog niet groot, dat komt nog wel denk ik. De determinatie-computer van Naturalis geeft ook geen uitsluitsel over de soort.

Vreemd soort nestkast.

 Wie kan mij meer vertellen over deze nestkast? Als het een nestkast is. Ruim een halve meter hoog. Een gat in de zijkant en onder uit de bodem hangen roosters? Meerdere exemplaren vanmiddag gezien in de bossen bij Austerlitz.

Bosranden

Ik ben met de sleurhut verhuisd, van de polder naar het bos. De Utrechtse Heuvelrug. Vaak geweest , het blijft mooi. Van de groene weilanden naar het groene bos. Nu allerlei tinten groen, voorjaar. Uiteraard andere planten onder het geboomte . Bijvoorbeeld de Dagkoekoeksbloem. In de Utrechtse Venen staat de Echte Koekoeksbloem op plekken die voedselarm zijn. Zoals de wallekanten waar minder bemesting plaats vindt. Ook bepaalde bermen zijn voedselarm , bijvoorbeeld de Ter Aase Zuwe en de Boterwal. De Dagkoekoeksbloem zoekt de schrale grond in de bosranden op . En staat daar talrijk. Deze soort groeit in heel Europa , naar het zuiden toe wat minder.