Zwartkamdwergspanner

Vandaag een invasie van Dagpauwogen op de Vlinderstruik. Allemaal nog prachtig uitgekleurd, pas uit de pop gekropen dus. Op een gegeven ogenblik 7 tegelijk, wat een weelde! Lange tijd niet meegemaakt. Een Atalanta was de uitzondering.
In de keuken verborgen achter een kozijn zat een nachtvlindertje. Foto's genomen, die flink aangepakt met het fotobewerkingsprogramma en toen maakte Naturalis er een Zwartkamdwergspanner ervan. Een algemene soort die volgens het Nachtvlinderboek vaak binnenshuis wordt aangetroffen.
Het is een afgevlogen type, behoorlijk gesleten. Op de onderste vleugel is een klein zwart kammetje te zien, ongeveer eenderde van onder. Vandaar de naam Zwart- kamdwergspanner. Hij was erg klein maar toch een macro.




Goed weekeinde en geniet van het volgende zomertje.

Bert Fakkeldij R.I.P.

Gister las ik de overlijdensadvertentie van Bert Fakkeldij, collega-vogelaar van de Vogelwerkgroep IVN. Ik wist dat hij ernstig ziek was, maar niet hoe ernstig. De laatste jaren kwamen we elkaar niet meer tegen, hij door zijn ziekte en ik ook door medische zorgen.
In onze actievere perioden hadden we nog wel eens contact over bijvoorbeeld de Buizerds, hij was een roofvogelman. Onze meningen stonden lijnrecht tegenover elkaar, toch was er wederzijds respect.
Als ik het me goed herinner is Bert het IVN binnengekomen door de Natuurgidsencursus en had als "afstudeergebiedje" de boomgaard van Oudshoorn achterin polder Demmerik. Daar broedde ook een Buizerd ( zie de foto van Bert) . De Buizerd zat op een enorm nest dat vanaf de Demmerikse Kade met de kijker makkelijk te zien was. Bert vond dat er veel meer Buizerds moesten komen, ik als weidevogelbeheerder was daar fel op tegen. Meermalen vraten de Buizerds "mijn" jonge weidevogels op. We kwamen wat deze meningen betreft niet nader tot elkaar, als collega-vogelaar was het een fijn mens.
Hij ruste in vrede.

Blinde Bij en mimicry.

2x niet waar: de Blinde Bij is helemaal niet blind en het is helemaal geen bij. Hij heeft op zijn ogen een paar rijen met haar waardoor men blijkbaar dacht dat hij blind is. Verder kan hij niet steken, het is een zweefvlieg. Je weet wel, de op een wesp lijkende vlieg die stilstaat in de lucht.
Veel insekten hebben op een wesp lijkende kleur, gele en zwarte banden. Dat schrikt eventuele aanvallers af, die denken dat het een wesp is en laten de ongevaarlijke zweefvliegen met rust. Ik moet regelmatig in gezelschap uitleggen dat het een zweefvlieg is en geen wesp.

We noemen dit verschijnsel  mimicry, dit betekent nabootsing of camouflage. Mimicry komt ook voor bij andere dieren , bijv. slangen. Een ongevaarlijke slang die op een vergiftige lijkt laat men , ook de mens, met rust.

P.S. Vanmorgen 4 Buxusmotten  (logje7 aug. )bij de schuurlamp. Dat belooft wat. Hou je Buxussen in de gaten.

Eindelijk Brandganzen met halsringen

In de Nieuwsbrief van Jan Kramer, Leeuwarden, stond het verheugelijke nieuws dat men dit jaar begonnen is met het ringen van Brandganzen met halsringen. Eindelijk! Tot nu toe hadden ze alleen maar gekleurde pootringen met een code. Dan moet je de kleur aangeven, links en rechts en de code op links en rechts. Erg omslachtig. In het begin van de kleurringen is het me in Friesland nog wel eens gelukt om ze af te lezen, hier nooit. Tot mijn frustratie. Ik denk dat het gras in Friesland korter was en is.
In het begin van het kleurring-onderzoek zaten  hier maar weinig Brandganzen, totdat er een winter kwam, welke weet ik niet meer, waarin Friesland volledig dichtsneeuwde. Alles trok naar de Delta.  Als je op de kaart kijkt zie je dat polder Groot Mijdrecht recht onder de kortste vliegroute van Friesland naar Zeeland ligt. Er kwamen hier veel meer Brandjes  op doortrek uitrusten. Die kwamen in later jaren terug. Sindsdien hebben we hier veel meer Brandganzen. En ik hoop nu eindelijk eens hier een Brandgans af te lezen.
De eerste Brandganzen werden op Terschelling met halsringen geringd op 18 mei j.l. door Gerard Muskens . Het ging om 21 Brandganzen die werden geringd met de codes A00 t/m A20. Tijdens de bijna jaarlijkse expeditie naar het eiland Kolguyev ten westen van Nova Zembla heeft de onderzoeker van het eerste uur Helmut Kruckenberg met zijn teamleden 700 Brandganzen geringd met halsringen. 500 witte met zwarte code (letters en cijfers) en 200 met een zwarte halsring met een witte code. Ik kijk er naar uit. Over twee maanden.

Perzikkruid

Eén van de eerste planten (pioniersvegetatie) die zich kan vestigen op een omgewerkt  ruig terrein is het Perzikkruid. ( Polygonium persicaria). De grond moet niet te nat zijn, voedselrijk en kalkarm. Maar dat zijn veel gronden in Nederland, dus je kunt 'm overal tegenkomen.
Hij dankt z'n naam vooral aan de perzikkleurige bloemetjes die in aren aan de einden van de stengels staan.
De soort behoort tot de Duizendknoopfamilie en is familie van o.a. de Veenwortel, Zuring, Varkensgras en Rabarber. De stengels hebben vele knopen, verdikkingen waar de bladeren aan de stengel zitten.
Toen Jezus aan het kruis hing druppelde er bloed op een plantje dat onder het kruis stond. De vlekken verdwenen niet en sindsdien heeft Perikkruid, ook wel Jezuskruid genoemd, een hartvormige donkere vlek op de bladeren. Dat noemen we toch een legende? Of is het sage? Misschien wel mythe.

Slapen op de Kreupel.

Er is geen Zwarte Stern meer in de polder, toch zijn er omstreeks deze tijd enorme aantallen Zwarte Sterns in Nederland. Ruim 20.000 Blauwjantjes, volksnaam in de Utrechtse Venen, verblijven de laatste jaren op het IJsselmeer, foeragerend, en slapen 's nachts o.a. op de Kreupel. Dit is een kunstmatig opgespoten eiland ongeveer 4,5 km. uit de kust bij Andijk. Het staat niet eens op de kaart.
Zulke grote aantallen hebben we niet in Nederland als broedvogel, veel vogels komen uit Oost- en Noord Europa. Ze verblijven hier om op te vetten om over een paar weken te vertrekken naar Afrika. De bekende plek voor de kust van Mauretanië: de Banc d'Arguin.
Er zijn ook Zwarte Sterns die door vliegen en zich verspreiden langs de hele westkust van Afrika.  Zo kreeg ik een paar jaar terug een mailtje van ecoloog Jan vd. Winden met de mededeling dat een Zwarte Stern, die hij geringd had op de Vinkeveense Plassen, gevangen en weer losgelaten was in Namibië. Behoorlijk zuidelijk dus.
Op de foto een Zwarte Stern die aan het ruien is naar het winterkleed, grote delen van de kop worden wit.

Akkerhommel.

Gister schreef ik het al, weinig soorten hommels op de Vlinderstruik en IJzerhard. Beide soorten staan weer in volle bloei. Maar er komen weinig insecten op af. De Akkerhommel is de meest voorkomende hommel in ons land. Makkelijk te herkennen aan de oranjebruin gekleurde beharing op de rug en het staartstuk. Die kleuren kunnen nogal varieren, van lichter naar donkerder. De Akkerhommel heeft een lange tong en zit daardoor op langwerpige bloemen waarin de honing diep in de bloem zit. Zoals de Vlinderstruik bijvoorbeeld.
Het witte vlekje aan de poten is  net als bij de bijen een korfje waarin stuifmeel verzameld wordt, voor de jongen en hun eigen voedselvoorraad.
Hommels zijn niet agressief, steken doen ze niet gauw. Ik ben wel eens gestoken toen ik een hommelnest in de composthoop wegspoot. De buurvrouw was allergisch voor wespensteken, dus waarschijnlijk ook voor hommelsteken.

Goed weekeinde .

Gewone Vliegendoder.

Twee parende Gewone Vliegendoders. Ik veronderstel dat het mannetje bovenop zit omdat dit beestje de kleinste is. In het vrouwtje zit nog altijd de eierlegmachine waardoor de meeste vrouwtjes bij veel soorten dieren wat groter zijn. Hoe de zaadcellen van het ♂ in het ♀ komen weet ik niet, ze zullen geslachtsorganen hebben die ze hiervoor gebruiken.
Toevallig liep ik de tuin in met camera om eens wat hommels te platen, er zat maar  één soort op de Vlinderstruik, de Akkerhommel. Bovenop een speelauto van de kleinkinderen was bovenstaand echtpaar druk bezig nageslacht te verwekken.
♀ ♀Vliegendoders vangen vliegen die ze in eerste instantie niet doden maar verlammen. (het mannetje mag alleen een vrouwtje bevruchten). De verlamde vlieg wordt naar het holletje gesleept dat er uit ziet alsof het de ingang van een mierennest is. Binnen in  een gang met holletjes waarin   verlamde vliegen bewaart worden. Die krijgen allemaal een ei van de vliegendoder  "opgeplakt" . Het larfje dat uit dat eitje komt vreet de vlieg van binnenuit leeg, die gaat na verloop van tijd dood. Het larfje verpopt zich en hieruit komt weer een volwassen imago en is de cirkel gesloten.

Onze Rode Hazelaar

Onze Rode Hazelaar heeft zowaar drie hazelnoten geproduceerd.Dit is er één van, hij zat nog aan de struik, de andere lagen op de grond en er was op getrapt, door mij. Geen spijt, ze zijn niet te eten. In het verleden hebben we dat ook al eens geprobeerd, maar het is niks. Misschien moeten we ze roosteren.
Ik denk dat dit een ondersoort is van de gewone Hazelaar ( Corylus avelana ) de rode heet Corylus maxima "Purpurea". ( geen familie van H.K.H.)
Het is een sierstruik die het vanwege de in het voorjaar donkerrode bladeren goed doet in een tuin. Later verdwijnt de rode kleur en worden ze groener. Hij moet in toom gehouden worden anders groeit íe tegen de klippen op. Vandaar Maxima.

Damhertkalveren in het park.

Vandaag onze bijdrage weer eens geleverd aan de Nederlandse economie door op de kleinkinderen te passen. Niet alleen door  extra snoep, appelsap, ijsjes, koekjes, etc.etc. wordt zo'n dag tot een plezierig verblijf gemaakt, ook verschillende uitstapjes behoren daartoe. Bij ons is een bezoekje aan het hertenkamp in de Proostdij-wijk bijna een must. Oud brood mee voor de hertjes. Damhertjes.  Tot mijn verbazing liepen er drie jonge kalfjes rond, mooi gezicht. De enige bok die  er rond loopt heeft dus z'n best gedaan. En toen gingen ze ook nog drinken bij de moeder. Aanschouwelijk onderwijs noemden we dat vroeger, het bestaat nog wel maar zal wel een andere naam hebben.
Aangezien ik zelf geen goede foto heb , en ook geen camera bij me had, heb ik Cees Willemsen z'n archief geraadpleegd en zie daar een Damhert in de duinen.

Wespennesten

Heb je ook zo'n last van Wespen? Valt nog mee, vind ik, maar de rest van de aanwezigen reageert vaak nogal fel en paniekerig. Maar die Wespen komen niet voor ons, die komen wat lekkers drinken, zoet als het kan. Zo langzamerhand zijn de larven in het nest zich aan het verpoppen of hebben dat gedaan, waardoor de bron zoetigheid ( is de ontlasting van de larven ) in het nest is opgedroogd. De volwassen Wespen vinden die zoetigheid erg lekker. Als dat er niet meer is gaan ze op zoek in de buurt en dat zijn onze glazen prik en aanverwante vloeistoffen. Ze hebben dat zoet nodig om te overleven.
Ondertussen gaat de bouw van het nest de hele zomer door, immers de larven worden volwassen imago's en daar moet ook woonruimte voor geschapen worden. Een  deel van de werksters houdt zich hier mee bezig: zij knagen aan hout, vaak ongeverfde deuren en/of tuinstoelen van hout. Kijk maar eens bij je in de tuin, in het donkere hout heb je hier en daar spoortjes van lichtere tinten hout. Als je geduld hebt zie je wel eens een Wesp aan je deur knagen ( zie foto) . Het afgeschraapte wordt opgerold tot een bolletje en meegenomen naar het nest. Ze maken er een soort papiermaché van en daarmee vormen ze de wanden van het nest. Een prachtig gezicht.

Vergane glorie

het werd,

het was,

het is geweest.

     naar Vasalis.

Doortrek Lepelaars

Overal uit het land komen momenteel waarnemingen van Lepelaars (zie kopfoto). Het broedseizoen is voorbij en ze zijn aan het opvetten, voordat ze beginnen aan de grote reis naar West-Afrika ( Banc d'Arguin voor de kust van Mauretanië is een belangrijke overwinteringsplaats). Dat opvetten gebeurt vooral in het Waddengebied en de Zeeuwse Delta.  Waarnemingen van 100 vogels per keer zijn geen uitzondering. Zo zag ik een dergelijke waarneming bij de Eemhaven, in de Biesbosch, bij Everdingen langs de Lek en in de Delta. Hier zullen ongetwijfeld Lepelaars uit noordelijke landen bijzitten, maar Nederland wordt een steeds belangrijker broedgebied.
Verder overal in het land waarnemingen van kleine groepjes ( Waverhoek, De Groene Jonker) of solitaire vogels. Ze doen rustig aan, op doortrek naar het zuiden.
De Lepelaar is één van de weinige broedvogels die in aantal vooruit gaan:  in 1968 hadden we een dieptepunt van maar 160 broedparen, nu zit het aantal tussen de 3.000 en de 3.500. Die doen het goed. In de Kloosterkolk van de Botshol zit elk jaar een kleine kolonie van rond de 30 paar. De Waverhoek is hun foerageergebied.
Altijd even kijken met de kijker of telescoop of ze ook gekleurde pootringen hebben. Verschillende landen hebben verschillende kleurencombinaties. ( Zie foto hierboven) Kijk maar eens op de Lepelaar-website. Aflezingen van kleurringen bij lepelaars kun je doorgeven aan petra@nioz.nl

Paardenbijter ♀ ( Aeshna mixta)

Nog een Geleedpotige: een libel ( en niet libelle leerde mij Bert V. de oud-hoofdredacteur van RondUit) en wel de Paardenbijter ♀.  Het is wat drukker in de tuin met rondvliegende insecten, veel vlinders momenteel, maar alleen maar witjes. Klein Geaderd Witje voert de troepen aan. Ook libellen zien we wat meer. Vaak even uitrustend op dezelfde plek, daar moet je gebruik van maken als fotograaf. Hier een vrouwtje Paardenbijter, een pracht beest.
De naam Paardenbijter heeft deze glazenmaker ( de libellen-familie Aeshna)) te danken aan het jachtgebied. Ze bijten geen paarden maar jagen wel op insecten die in de buurt van dieren voorkomen. Het lijkt alsof ze deze dieren bijten. Overigens, libellen bijten niet als verdediging. Hun larven in de sloot hebben enorme uitschuifbare kaken waarmee ze hun prooi pakken.
Een opvallend kenmerk van de Aeshna's zijn de elkaar over een grote afstand rakende ogen. Bij andere grote libellen is dit veel korter.

Kleine Vuurvlinder

Ook bij deze vlinder kwam ik er niet uit. Het hele Dagvlinderboek doorgeworsteld, maar nergens een blik van herkenning. Toen toch maar weer Naturalis op waarneming.nl geraadpleegd en die kwam razendsnel met : Kleine Vuurvlinder. Juist. De Kleine Vuurvlinder in het vlinderboek is veel donkerder dan deze. Misschien is het een afgevlogen beestje. Vloog op het drooggevallen en weer wat begroeide plasdras in Demmerik. Het is een algemeen voorkomende soort, maar je moet er wel tegen aanlopen. En dan maar afwachten of het zijne hoogheid behaagd ergens te gaan zitten, en dan naderbij sluipen om een foto te nemen. Hetgeen lukte.

Bosruiter (Tringa glareola)

Een steltlopertje dat onopvallend z'n gang gaat is de Bosruiter. Er zitten er altijd wel een paar in bijvoorbeeld de Waverhoek, maar je moet echt zoeken. Een maand terug had ik er 6, de laatste weken worden alleen maar solitairen gemeld. Maar ongetwijfeld zitten er meer.
Niet zo druk als een Tureluur, de Groenpootruiter laat zich graag horen met z'n tjuu-tjuu-tjuu, een Zwarte Ruiter is omstreeks deze tijd nog behoorlijk zwart. Kortom dit is een onopvallend ruitertje.
De Bosruiter heeft een duidelijke wenkbrauwstreep, heeft grote lichtere vlekken op de bovendelen en de staartveren zijn fijn gebandeerd.
Deze ruiter is hier op doortrek, hij broedt in Skandinavie en Noord-Rusland en overwinter in tropisch Afrika en Zuid-Azie.
Op de website van  Vogelbescherming ( zoeken Bosruiter, aanklikken geluid) kun je Bosruiter horen, ik kan het geluid moeilijk nadoen omdat het zo eenvoudig is, vind ik.

Lampenpoetser, Tuitenragger, Kannenwasser

Vorig jaar nog geen lisdodde te zien, nu verschillende planten in één van de natuurvriendelijke oevers. Bij deze oever is de grond niet verwijderd, maar alleen afgeschoven het water in. Dat is te zien aan de plantengoei, die is rijkelijk. Het kan snel gaan ook met zo'n bijna manshoge plant. Dit is de Grote Lisdodde.
De bruine aar is ♀ en bestaat uit zaden. In de loop van de winter en volgend voorjaar gaat het zaadpluis pluizen en wordt graag gebruikt door vogels om een nest mee te maken. Aan het stokje boven op de vrouwelijke aar heeft de ♂ aar gezeten bestaande uit allemaal meeldraden.  Maar is hier al afgevallen.
Als kind "rookten" we de bruine rietsigaar, dat stonk uren in de wind. Op 17 maart 2015 heb ik ook al over de Grote Lisdodde geschreven.


Goed weekeinde en maar veel regen, goed voor de tuin.

Eindelijk

Ik heb nu, 17.00 uur, nog geen donderslag gehoord, misschien is het onderweg, maar het heeft in iedere geval geregend: EINDELIJK. Een paar buitjes om het stof af te spoelen. Voorlopig hebben de planten een grote waterachterstand. Hoe de tuinmensen dat berekenen weet ik niet maar ik snap het wel.
De regendruppels blijven zo mooi lang liggen op de bladeren van de Vrouwenmantel, ik heb me daar wel vaker over verbaasd. Ik denk dat het met de beharing te maken heeft. Mij viel nu wel op dat er geen druppels te zien waren op de oudere bladeren! Hoe kan dat? Minder beharing door de ouderdom of door de droogte?

Grote Zilverreigers.

Ze zijn er weer, zo straks langs de A2 tussen afslag Vinkeveen en het dorp Abcoude minstens 10 Grote Zilverreigers. De reigers die je nu ziet zijn afkomstig van de broedplaatsen in de Oostvaardersplassen en enkele andere kleine kolonies, zoals op de Makkummerwaard en in Noord-West Overijssel. Dat betekent dat ze weer slapen op een mij onbekende slaapplaats, ik vermoed ergens in de plassen op een eilandje in de bomen. Of in de populieren vlak langs de weg voor afslag Abcoude? Wie helpt me uit de brand?
Verder attendeer ik de vogelaars en alle andere natuurgenieters op de mogelijkheid dat ook Grote Zilverreigers een kleurring met daarop een code aan beide poten  kunnen dragen. Graag even doorgeven, dan geef ik de waarneming door aan Jan Kramer, de coördinator van het project in Nederland.

Buxusmot.

Toch weer een vlinder, ik kan er ook niks aan doen. Ik heb vanochtend in de koelte even een groot rondje dorp gefietst, voor de zekerheid neem ik  een camera mee, meestal heb ik deze niet nodig. Zoals vanochtend. Want het interessante beestje zat niet buiten op de Vlinderstruik, maar hing aan het plafond in de huiskamer. We zagen 'm plotseling hangen. Roerloos. Snel m'n camera, nog steeds met macro-lens, gepakt en uit de hand omhoog gefotografeerd. Dat werd dus niks, allemaal bewegingsonscherpte. Dan toch maar een statief gepakt en de hoekzoeker. Want scherp stellen door een camera die omhoog staat is onmogelijk. met hoekzoeker lukt dat wel. Wit en zwart waren de hoofdkleuren. In het Nachtvlinderboek kwam ik de soort niet tegen.
Is het dan een micro-vlinder? Op de website van de microvlinders de determinatie-tabel ingevuld. Die kwam er ook niet uit. Ik ontdekte door mijn fout met de luzerne-vlinder dat je een foto kon opsturen met  de website waarneming.nl naar Naturalis. ( Klik een willekeurig gebied aan, onder Invoeren aanklikken "Soort invoeren met foto" en versturen . Nog geen 5 tellen later staat de naam automatisch op een invulformulier en weet je dus de naam.) Het was een Buxusmot! Is dat nou een Buxusmot? Ik dacht , alweer fout, dat een mot altijd bruin was. Een Buxusmot heeft bij ons een negatieve naam sinds zijn soortgenoten de buxus van onze  oudste zoon hebben opgevreten, de rupsen tenminste. Maar die woont dan ook beneden de grote rivieren. In deze omgeving is de Buxusmot nog niet vaak waargenomen, maar pas maar op je buxussen.

GELE Luzernevlinder

Vanmorgen bleek de waarneming van de Luzernevlinder te zijn verwijderd uit Waarneming.nl (polder Demmerik). Er was commentaar binnengekomen met de opmerking dat het geen Oranje maar een Gele Luzernevlinder was.Elke waarneming wordt bekeken en beoordeeld door een deskundige moderator en die had een ander oordeel. Wie ben ik om daar aan te twijfelen. Ik heb weer eens niet goed gekeken dus. Een Gele is wat algemener.

Een zeldzame vlinder?

Vanochtend even een vroege blik geworpen in mijn weidevogelgebied, maar weidevogels zijn allang vertrokken. Naar? Grutto's zijn onderweg naar het zuiden, Tureluurs zitten op het wad, Scholeksters eveneens en Kieviten waarschijnlijk ook in de delta. Deze laatste soort ontbreekt hier, bijna. Hier en daar  een verdwaalde, die het ondanks de droogte nog lukt om wat voedsel te prikken.
Ik was er ook om wat foto's te nemen van de natuurvriendelijke oevers, misschien heb ik of Gijs de foto's nog eens nodig voor een lezing of een artikel.
Op het begroeide plasdras veel vlinders, in elk geval meer als in onze tuin. Veel Koolwitjes, een aantal Distelvlinders uit Zuid-Spanje of Afrika en een heel erg gele Citroenvlinder, dacht ik, maar hij was wel erg geel. Ik heb de vlinder, zodra die ging zitten, beslopen en ben op m'n knieën er naar toe gekropen om het beestje maar niet weg te jagen. Want hij was te geel voor een ♂ Citroenvlinder.  Ook het oogje op de achterkant van de achtervleugel was veel te groot voor een Citroentje. Wat is het dan wel? Wel 30 foto's geschoten met de macro-lens, die ook heel geschikt is om portretten te maken. Thuis foto's gezien en vergroot op de laptop, ik kom in de Veldgids Dagvlinders uit op een Oranje Luzernevlinder. Een trekvlinder net als de Distel. Ik heb de waarneming plus foto ingevoerd op Waarneming.nl en geen reactie gekregen dat de waarneming fout was. Het is een  zeldzamere  vlinder volgens het pictogrammetje dat de zeldzaamheid aangeeft: de stip staat dichter bij de Z (zeldzaam) dan bij de A(Algemeen).
Andere waarnemingen: een Purperreiger (zie ook logje 31/7), twee Grote Zilverreigers ( komen uit de broedgebieden weer tevoorschijn), en een paartje alarmerende Veldleeuweriken. Ik denk dat ze een nest hebben, maar vind dat maar eens ter controle.

Winterrust

Bladval is een overlevingsstrategie van veel loofbomen. Als voorbereiding op de winter worden de bladeren "losgelaten/afgeworpen" omdat de bomen  zouden verdrogen. Hoewel er water genoeg is in herfst en winter wordt het door de lage temperatuur niet meer opgenomen door de wortelharen. Blijven de bladeren zitten dan gaan ze door met verdampen en krijgt de boom last van verdroging. Dus weg met die bladeren. ( Leerachtige bladeren zoals van de Hulst en Laurier verdampen niet in de winter en kunnen blijven zitten.)
Wat je nu ziet bij veel loofbomen is ook een overlevingsstrategie, echter er is een tekort aan water. Dus weg met die bladeren. Ze gaan in een vervroegde winterrust.  Bomen met een dieper stekend wortelstelsel zullen het nog wel even volhouden, zij zoeken het diepere grondwater op. Ook die zullen straks in de winterrust gaan, als de droogte veel langer duurt. Anders gaan ze in de "normale" winterrust.Volgend jaar ontkiemen de bladeren weer gewoon, veel schade zullen ze er niet van ondervinden.
Wat me wel opvalt is dat sommige soorten bomen groene bladeren laten vallen. Blijkbaar hebben ze geen tijd gehad het bladgroen (chlorofyl) af te breken en op te slaan. Het wordt een hele klus om dat bladgroen weer  aan te maken, bladgroen heeft  een nogal ingewikkelde moleculaire structuur.
Chlorofyl a : C55 H72 O5 N4 Mg. (zit ook in spinazie)

Goed weekeinde met veel zon.

Met de groeten uit Afrika.

Ook vlinders hangen ondersteboven, geen last blijkbaar van de zwaartekracht. Eindelijk wat soorten in de tuin, maar het aantal houdt niet over. Ik ben benieuwd wat de vlindertelling deze week zal opleveren. In ieder geval is het hier naatje. Een afgevlogen Atalanta, een Dagpauwoog, een Kleine Vos , een Gehakkelde Aurelia, elke dag enkele Grote Koolwitjes, een Blauwtje ( soort weet ik niet, hij ging niet zitten) en dan deze prachtige Distelvlinder. Bij vlagen komt deze trekvlinder in Noord-Europa, afkomstig uit Zuid-Spanje of Afrika. Na die die duizenden kilometers vliegen zie je er dan nog zo ongeschonden uit!
Kenmerkend is de driehoekige vlek in de punt van de voorvleugel. Hier en daar in de vlek witte vlekjes. Pas op: Kleine Vossen hebben langs de onderrand allemaal blauwe vlekjes, de Distel heeft er maar twee per vleugel.

Vliegende mieren

Meestal ontdek ik vliegende mieren als ik ze niet meer zie. Door het vlieggedrag van bijvoorbeeld Kokmeeuwen weet ik uit ervaring dat ze op jacht zijn naar de vliegende mannetjes. Rusteloos vliegen de meeuwen door elkaar met nu een uitval, dan zien ze een mier die ze maar al te graag lusten.
We hadden ze nu in de tuin. Op de plek waar ooit een Berk stond, met de aanwonende mierenkolonies, kwamen nu de mannetjes met vleugels te voorschijn, druk vergezeld door de lichtgekleurde werksters. De mannetjes gingen vliegen om met 0,001 % kans dat ze de koningin mochten bevruchten. Ook een koningin heb ik zien rondscharrelen voor ze het luchtruim koos, bijna drie keer zo groot als een man. Helaas was de camera op dat ogenblik weer ver weg. Na de bruidsvlucht sterven de mannetjes allemaal en de koningin, die voor haar hele leven sperma heeft meegekregen, zoekt een geschikte nestelplaats voor het stichten van een nieuwe kolonie. Dat hoeft niet perse op de grond te zijn, dat kan ook best een balkon op 10-hoog zijn.
Ik denk dat het hier om de Gele Weidemier gaat, de werksters zijn lichtgekleurd en de mannetjes dus zwart met vleugels.