Blaartrekkende Boterbloem

 De Boterbloemen behoren tot de Ranonkelachtigen. Ze zijn allemaal giftig maar de Blaartrekkende wel het meest. In een weiland met grazende koeien zie de je dat de Boterbloemen blijven staan, de koeien weten door ervaring dat Boterbloemen een verkeerde hap vormen.                                                              De Blaartrekkende doet zijn naam eer aan, als het sap op onze huid komt volgt hetzelfde verschijnsel als bij de Grote Berenklauw, er ontstaan grote blaren die pijnlijk zijn. In de bek, of mond van een zoogdier volgt een pijnlijke toestand. Deze onooglijke plant is  algemeen voorkomend en vestigt zich gemakkelijk in een wat vochtige omgeving, bijvoorbeeld de rand van een sloot.

Boerenzwaluw

  Vorig jaar filmde Thomas van Eck een nest van een Boerenzwaluw in de kalverstal, er werd voor de tweede keer in gebroed. Dit jaar is het nest weer in gebruik genomen, na een flinke opknapbeurt met verse veren, begin mei zat de zwaluw te broeden, zie logje 3 mei, ( dezelfde zwaluw als vorig jaar?) en nu zijn de gefilmde jongen al weer een paar dagen oud.  Ben benieuwd of er nog een legsel volgt. Thomas bedankt.

Groot beeld alleen op laptop.

Hazenpaadje

 Geen Geitenpaadje, de laatste tijd vaak gebruikt door politici, maar een Hazenpaadje. Er loopt een paadje vanaf de Ter Aase Zuwe tot aan de oude spoorbaan naar Vinkeveen , volgens de mollenvanger en wildbeheerder dhr. Oussoren. Nu het gras hier en daar wat langer is zijn deze paden over de weilanden, vaak lopend van dam naar dam, duidelijk zichtbaar. Hazen houden van de kortste weg nemen.

De bar is weer open.

 Op mijn  Amerikaanse Vogelkers (Bospest) zat het eerste plukje Bladluizen. Ik ging op zoek nadat ik de eerste Wegmieren ( in Nederland de meest voorkomende mier) op de stam zag lopen, naar boven en naar beneden. Er moet dus wat te halen zijn. Deze boom zit altijd vol Bladluizen. Ik vond een enkele blad met een zwart vlekje: zo'n 10 volwassen Bladluizen, wat kleinere luizen ( jongen) een Mier en wat kleiner spul. Deze laatste kan ik nog geen naam geven, ik weet niet wat het zijn.

Op de achterlijven van de luizen zijn twee omhoog stekende buisjes te zien. Dit zijn buisjes waarmee de bladluis het overtollige suikervocht uitscheidt. Deze zoetigheid noem we ook wel honingdauw. Daar is het de mieren om te doen. Dit is voedsel voor ze en hun jongen. De luizen worden "gemolken". Op deze foto zie je dat de mier zo’n uitgang met z’n poot beroerd , zo van “ komt er nog wat van? “.

De Bladluizen steken hun zuigsnuit in een zeefvat (floëem) van de plant. Door deze vaten vervoert de plant de suikers , die door fotosynthese zijn gevormd, van de groene bladeren vooral naar de groeipunten in de plant (boom is ook een plant) . De inhoud van de zeefvaten staat onder grote druk, de luis hoeft z'n zuigsnuit er maar in te steken of hij "loopt vol". Hij haalt uit dit vocht de waardevolle aminozuren, de rest komt via de twee buisjes naar buiten.

Mieren zijn dus geen vijanden van de luizen; lieveheersbeestjes, zweefvliegen, oorwormen en sluipwespen wel. Hun larven worden wel gebruikt in de biologische bestrijding van Bladluizen.

Op onderstaande foto hetzelfde groepje minder uitvergroot. Ik vraag me dus af wat het insect links is:  bladluizen kunnen zich snel voortplanten. Dit doe ze dan aseksueel, parthenogenetisch, en zijn levendbarend. Hierbij zitten dochtertjes die vleugeltjes hebben. Is het een dergelijk gevleugeld meisje?

Miskleur?

 Er komt eindelijk schot in  mijn laatste broedsel. De eieren van de Kievit, die in  het Veldzuring-veld broedt,  bleken een miniscuul gaatje in de eischaal te hebben. Wit gekleurd door het eivlies. Gelukkig. De jonge Kieviten boren met hun eitand in de schaal om uiteindelijk de schaal kapot te kunnen maken. En zo ter wereld te komen. Dat wordt wel opschieten voor ze, op 1 juni wordt dit weiland met laat maaibeheer gemaaid. Ik heb met de boer afgesproken om woensdag vlaggen te zetten in de hoop dat de ouder-vogels de jongen 's nachts meenemen naar een ander veld. Door het geritsel van de plastic-zakken "jagen" we ze naar een weiland waar ze makkelijker uit de voeten kunnen. En beschermen we ze tegen de maaimachines.

Ze zullen niet de eersten zijn die een gemaaid veld opzoeken: ik telde op twee gemaaide percelen 2 jonge Grutto's en twee jonge Kieviten. Verder zaten in het overgebleven gras langs de slootrand, die  met de eerste snee  niet afgemaaid wordt om de zeldzamere bermplanten sparen, een paar jonge Tureluurs. Afgaand op het gedrag van de oude.

Bij een gemaaid weiland werd mijn aandacht getrokken door een flets-bleke vogel ter grootte van een Grutto, De kleuren klopten niet. Thuis op de foto bleek het inderdaad een Grutto te zijn, volwassen, de jongen zijn  nog niet zo groot. Welke afwijking dit is? Het is geen albinisme, dan is de vogel helemaal wit en !! rode ogen. Het is ook geen leucisme, met gedeeltelijk wit of geheel wit maar met gewone ogen, ook geen melanisme met een teveel aan donkere pigmenten . Dat geeft een donkerder verenkleed. M.i. is het een mutatie veroorzaakt ook door een genetische afwijking. Bepaalde pigmenten ontbreken.  Wil je je verdiepen in deze materie? Er zijn genoeg websites die over de pigmentering van dieren gaan, maar weet wat je begint.                                                                      

Zwemmende jonge Grutto.

 Ik kreeg vandaag bijgaand filmpje van Gijs mijn weidevogelboer die een gevangen jonge Grutto in de wetering zette om naar de overkant te zwemmen. Jonge weidevogels kunnen uitstekend zwemmen zoals te zien is op het filmpje. Zo langzamerhand hebben we hiermee wel ervaring en Gijs weet precies waar hij op moet letten als hij gaat maaien en er nog gealarmeerd wordt door de oudervogels. Niet te snel en constant opletten waar de jongen plotseling tevoorschijn komen en voor de trekker met de maaibalken gaan  draven. Dan is het stop, hollen  naar  de plek waar de jongen verdwenen zijn. Die  in de gaten houden. Anders vind je ze nooit terug.

Als de sloot niet te breed is worden ze met een zwieper naar het andere weiland verhuisd, dat overleven ze allemaal. Nu heeft hij ze te water gelaten en ziedaar, zwemmend naar de overkant. Vorige week heb ik hetzelfde zelf meegemaakt, maar dan zonder maaien. Het jong zwom piepend naar de overkant. Op dit filmpje is duidelijk te zien dat het omhoog klimt de wal op. Dit jong is al een paar weken oud.   

Alleen op laptop een groot beeld.

Hieronder een foto van een jong dat gered is van de messen van een maaibalk.(archieffoto)

"Onkruid?" Er bestaat geen onkruid!!

 Op enkele weilanden waar ik het weidevogelbeheer doe staat het nu stikvol met kruiden die je in andere Raaigrasvelden niet ziet. In dit geval de Veldzuring. Tussen de halve en hele meter hoog, een gevolg van laat maaibeheer en bemesten met ruige mest. En dan is het onvoorstelbaar dat hierin nog een vogel broedt: mijn laatste Kievit zit er nog op 4 eieren, vanochtend nog warm. Ik rekende erop dat ze uit waren, nog niet dus. De jongen zullen straks snel naar een weiland gebracht worden , door de ouders,  met korter gras waar ze wat makkelijker uit de voeten kunnen.

Van Nel en Jan van H. kreeg ik een paar foto's van een indringer in hun  tuin. Groot, leek op een Paardebloem of moet het PaardeNbloem zijn?. Of ik wist wat het was? Ik heb weer de hulp van de determinatie-computer van Waarneming.nl ingeroepen: de Gewone Melkdistel. Mijn plantenkennis wordt er niet beter op , eerder minder. Kwestie van bijhouden. Het is een Samengesteld Bloemige ( Composiet) met alleen maar lintbloempjes. Bijvoorbeeld een Madeliefje en  een Margriet hebben twee soorten bloempjes: de buitenste rand lintbloempjes en het hart buisbloempjes. Kamille heeft alleen maar buisbloempjes. 

Deze melkdistel krijgt de naam vooral door het witte melksap dat tevoorschijn komt als je de stengel door breekt. Is hier terechtgekomen door het parachuutje dat het zaad, net zoals bij een Paardenbloem, verspreidt.

Wat mij betreft,  familie Van H., mag je'm laten staan maar ga de bloemen met die parachuutjes verwijderen anders kun je volgend jaar genieten van de halve tuin vol Melkdistels. "Da ge bedankt sij".

Van rood naar groen.

 Meerdere soorten planten hebben rode bladeren zodra ze ontkiemen. Bijvoorbeeld Rozen, Glansmispel en in mijn tuin verder de Rode Hazelaar. Na een paar weken verdwijnt langzamerhand de rode kleur en worden de bladeren groen door de aanmaak van bladgroenkorrels. De rode anthocyanen hebben hun werk gedaan: nl. het beschermen van de nog prille blaadjes met de uiterst dunne celwanden en de prille celinhoud. De felle UV-straling zou zonder deze  bescherming de jonge bladeren kunnen beschadigen. Deze afbraak is strak georganiseerd, zie foto van een Rode Hazelaarblad. De rode kleurstoffen verdwijnen in de onderliggende zijnerf en via de hoofdnerf gaan de grondstoffen naar de stam om straks in de herfst weer gebruikt te worden: de bladeren krijgen de prachtigste herfstkleuren, weer door de anthocyanen. De bladgroenkorrels worden gevormd door de bovenliggende zijnerf en zo verandert de Rode Hazelaar in een Groene Hazelaar. Het is een hazelaarsoort waarvan de hazelnoten niet te eten zijn, zo hard.

"Koekoeksspog"

 De eerste spuugkloddertjes zitten weer in de Lavendel. Nog klein, maar duidelijk zichtbaar. Binnenkort zijn  veel meer planten getooid met een bolletje spuug. O.a. Pinksterbloem en Koekoeksbloem, die zo heet door de volksnaam koekoeksspog. Als je voorzichtig met een klein takje of blaadje het spuug verwijdert komt  het Spuugbeestje , of Schuimcicade, tevoorschijn. Zie kopfoto. Het is een echt insect behorend tot de groep van de cicaden,  een onderorde van de Halfvleugeligen . Plantenluizen en Wantsen behoren ook tot deze orde en zijn bekender. 

Het beestje in de spuug is de nimf die steeds meer na elke vervelling op het volwassen diertje lijkt. We noemen dit onvolkomen gedaantewisseling. Het imago, volwassen dier, ken ik niet. Dat schijnt een onopvallend lelijk insect te zijn. Het spuug zorgt voor bescherming tegen predatoren en tegen uitdroging . Het wordt gemaakt  door lucht via de cloaca uit te ademen. Het is een soort zeep. Vandaar de zeepbelletjes.

Uitgebloeid.

 Mijn Wilde Kievitsbloemen zijn uitgebloeid, resten meerdere zaaddozen. Deze worden geheel bruin en gaan op een gegeven ogenblik open. Of daarbij de grote, ook bruine, zaden worden weggeslingerd weet ik niet, ik denk dat ze op de grond vallen. Bekend is dat veel staanplekken onder  water staan en zouden ze met de stroom meegenomen worden. 80 % van de Kievitsbloemen in ons land wordt gevonden langs de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water, ook daar in de buurt  veel natte weilanden.  Of de resterende 20 % op naam komt van onze Groene Hart-bermen ? In mijn tuin is geen sprake van waterstand en moet de verspreiding dus op een andere manier hebben plaatsgevonden. Ik schreef al over twee planten die wat verderop stonden, apart van de "hoofdpol". 

                                                    In de literatuur wordt een ongeslachtelijke manier beschreven, namelijk vorming van nieuwe bolletjes. Zou kunnen , maar ik kan me niet voorstellen dat bij mij zulke bolletjes door en in de grond zijn verplaatst. Dus houd ik het op zaden die, misschien wel door mijzelf  bij het onkruid wieden, zijn verspreid. 

Dan nog even de naam van de Kievitsbloem: meerdere scribenten met meerdere oplossingen. De Kievitsbloem gaat bloeien als de eerste Kievitseieren gelegd worden. Wel die worden plm. een maand eerder gelegd . De bloem zou op een Kievitsei lijken , volgens een andere kenner. Kievitsbloemen komen in dezelfde weilanden voor als de Kieviten. Weilanden lijken me te nat voor Kieviten. Ik denk dat ik de juiste verklaring heb. Het laatste blad voor de bloem lijkt met wat fantasie op een kuif ven een Kievit. Zie foto. Bron mijn biologie-leraar D.T.E. vd Ploeg, bekend florist in de vorige eeuw. Zie foto beneden.

Grote Narcisvlieg

 Een op een hommel lijkende vlieg wat betreft de beharing, maar het is een vlieg, de Grote Narcisvlieg. Deze soort is veel kleiner als een hommel.  Bij kwekers gevreesd omdat de larve zich ontwikkelt in een bloembol. Die wordt van binnenuit helemaal opgegeten zonder dat de kweker dat ziet. Dat betekent schade. De Grote Narcisvlieg wordt dan ook fanatiek bestreden. Hij behoort tot de familie van de Zweefvliegen.

Smakelijk!

 Ik zie Huismussen al weer met nestmateriaal in de snavel, die zijn dus toe aan een tweede legsel. Een aantal huizen in mijn directe omgeving heeft een Spreeuwennest, meestal met jongen. Dat bij mij onder het zolderraam is hoogstwaarschijnlijk al uitgevlogen. Er komt tenminste geen vogel meer tevoorschijn als ik op het dakbeschot bons. De Spreeuw op de foto heeft een vette worm uit het weiland geplukt en wacht nu tot de kust veilig is. Ik sta zo nu en dan met de camera met telelens te wachten tot er weer een Spreeuw met voedsel komt, misschien twijfelt hij. Spreeuwen alarmeren voortdurend, ook bij Zwarte Kraaien en Eksters. Zelfs bij Kauwen gaan ze tekeer. Aan de vette prooi te zien zijn deze jongen al behoorlijk groot. Je kunt het altijd prachtig bij Merels zien, kleine jongen betekent kleine wormpjes en mugjes. Grote jongen betekent grote wormen en muggen.

Vroeger hing men de zgn. Spreeuwenpotten op. De jongen hieruit werden door de mensen opgegeten. 

Bloei Italiaanse Aronskelk

 

In het kreupelhout van het gemeenteplantsoen achter mijn tuin, waar ik vaker over geschreven heb, bloeit de afgedankte (door een buurtgenoot?) Italiaanse Aronskelk. Er komt nog wel wat licht bij, maar tegen de tijd dat het bladerdek gesloten is heeft de bevruchting en de zaad- en vruchtvorming al plaatsgevonden. 

De bloemen hebben een groengeel schutblad en een gele kolf in het midden. Op de foto is  het blad omgevallen en daardoor zie je de gele kolf. Het bovenste gedeelte van de kolf heeft de mannelijke stuifmeelbloempjes en daaronder, op de foto niet zichtbaar,  zitten de vrouwelijke bloempjes. Als een insekt in het grote schutblad komt is de kans groot dat hij naar beneden kukelt, langs de meeldraadbloempjes, dus wat stuifmeel meenemend en komt terecht bij de vrouwelijke bloempjes waar het op de stempels komt. Er volgt een bevruchting. Een paar weken later komen dan de prachtige oranjebessen tevoorschijn.

De Italiaanse Aronskelk komt uit Zuid-Europa en is ingevoerd als stinseplant. Onze inheemse Aronskelk is de Gevlekte. Die heeft wat zwarte stippen op het blad. De Italiaanse heeft witte nerven. Zie woensdag 23 okt. 2019.

Groen op geel.

 De Gele Kornoelje is een eldorado voor insectenliefhebbers, nu een foto van de Groene Vleesvlieg, welke soort is onbekend. Ik denk dat de microscoop er aan te pas moet komen om het beest de goede naam te geven. Samen met de bromvliegen en de dambordvliegen vormen ze een familie, de Huisvlieg behoort er ook bij maar heeft  verder niks met vlees te maken. 

De larve van deze vleesvlieg  is berucht in de veehouderij  omdat vooral schapen het moeten ontgelden. Die wordt letterlijk door de maden ( ander woord larve) opgegeten.

Eet smakelijk 2

 Zonet zat de wants waar ik gister over schreef weer op zijn maaltijd van vogelpoep. Hij/zij had al wat  behoorlijk poep "achter de kiezen", overal waren kale plekjes in de streep poep.

Eet smakelijk!

 Een Grauwe Schildwants zat in de Gele Kornoelje smakelijk te eten van een vogelpoepje. Het poepje werd gepleegd in de Lijsterbes erboven. Waarschijnlijk afkomstig van de Huismussen, die de boom als aan- en afvliegplek gebruiken voor hun kolonie bij mij onder de dakpannen.

Je kon aan de bewegingen van het kopje en tasters en de voorste pootjes zien dat íe aan het eten was, tenminste dat neem ik aan. Wat zou een wants anders doen op zo'n poepje? 

Vogelpoep bestaat meestal uit een wit gedeelte ( is urinezuur) en een donker/zwart gedeelte . Dit is een overblijfsel van het voedsel, vooral plantaardig voedsel. Urinezuur is slecht oplosbaar in water zodat dat als urinezuur wordt uitgescheiden. Vogels moeten zuinig zijn met hun water. Ureum van zoogdieren is wel oplosbaar in water vandaar dat wij regelmatig plassen om het ureum kwijt te raken. Waarvoor onze Grauwe Schildwants zich tegoed doet aan de urinezuur in een vogelpoepje , je zou denken aan zouten maar urinezuur is een zuur. Ik blijf dus zoekende.

Spierstruik.

 De Spirea bloeit weer, voor en na de bloei  een wat saaie struik. In bloei valt íe op. Duizenden bloemetjes vormen een witte deken. De Spirea wordt ook wel Spierstruik genoemd, een nog saaiere naam. Moet kort gehouden worden, hij groeit zo de tuin in met lange uitlopende takken.

De Japanse Spirea heeft roze tot rode bloemen en is vaak als cultivar te koop.

Taxusspikkelspanner

 Terwijl ik een tuinstoel onder handen nam om de algen en de Vingerkapjeskorstmossen eraf te spuiten, ontdekte ik op een al droog stuk hout van een andere tuinstoel weer eens een nachtvlinder, een macro. Zo te zien een spanner, de Taxusspikkelspanner. Behoorlijk afgevlogen, die heeft z'n beste tijd gehad. Spanners vormen wereldwijd een grote familie van ruim 20.000 beschreven soorten. In Nederland hebben we zo'n 300 soorten. Ze hebben min of meer driehoekige voorvleugels met een tenger lichaam. De vrouwtjes van sommige soorten hebben geen vleugels en moeten lopend  een geschikte plek vinden om de eitjes af te zetten.  

De vliegtijd is eind mei-half september met één generatie.  Deze  soort overwintert als jonge rups op de waardplant en verpopt zich tot cocon op de waardplant of in de strooisellaag.

Alarm!

 Gelukkig word ik de laatste dagen in m'n weidevogelgebied verwelkomd door een paartje Grutto's, Kieviten en Tureluurs, allemaal zodanig alarmerend dat er jongen moeten zitten. Hun gedrag en hun geluiden geven dat aan. De Tureluur heb ik niet gevonden, misschien komen de ouders van de overkant van de wetering uit het reservaat.  Met dat regenachtige weer moet je maar afwachten of de jongen het halen. Ouders worden nat, de jongen zelf worden nat en kruipen 's nachts nat onder één van de ouders. De kans op  onderkoeling is groot en dan gaat het mis. Deze drie paar hebben nog jongen, anders zouden ze niet alarmeren. De Slobeend heeft het nest verlaten en de eieren worden opgepeuzeld door de Kraaien of de Mantelmeeuwen. Ik zag verderop een groep Mantels een andere Mantel achtervolgen, hij had een prooi in de snavel. Zo te zien een kuiken. 

Verdere waarnemingen: 2 paar Kuifeenden, weinig Kuifeenden dit jaar, 7 Zwarte Sterns, 60 overtrekkende Brandganzen in drie groepen, op weg richting Noordoost. Die vliegen van de Delta naar  Friesland. Deze trekroute is hier overheen. Vandaar trekken ze verder.

Venkel

 Is dit een blad of een verzameling zijnerven aan de hoofdnerf? In ieder geval is er geen bladmoes ( de groene achtergrond kleur is van Basilicum die er achter staat). Waar komt dan de glucose vandaan die een plant nodig heeft om in leven te blijven en om zichzelf op te bouwen? Ik denk toch in dit stadium grotendeels uit de lobben van het zaad. Ik neem aan dat deze kruidachtigen buiten worden opgekweekt en om daarna aan ons te worden verkocht. En wij zetten ze ook weer buiten. Ik vermoed dat deze stengels na een poosje groen worden. Als ik op verschillende websites zie dat de Knolvenkels volkomen groen blad, ook zo sprieterig, hebben dan komt het bladgroen er binnen de kortste keren.

Er zijn twee soorten Venkel, de Wilde die behoorlijk hoog kan worden en de Knolvenkel die bovengronds de bekende venkelknol gaat vormen. De cultivar vorm.

Ook hier.

Eindelijk de bevestiging dat de Halsbandparkiet broedt op het Argonpark . Ik liep langs de Papierberk met de gaten, waar ik de vogels al vaker gezien had. Nu zag ik het mannetje voor de nestingang hangen en even later, nadat hij was verhuisd naar een tak vlakbij, zag ik in het donker van het nestgat het koppie van het vrouwtje, neem ik aan. Misschien broeden de mannetjes ook. Er zullen ongetwijfeld meer broedbomen zijn in De Ronde Venen, maar je moet er maar tegen aanlopen. 

In de jaren 60 van de vorige eeuw kwam deze oorspronkelijke kooivogel  uit tropisch Afrika en Zuid-Azie voor het eerst broeden in steden van de Randstad. Nu zijn zowat alle grote steden in Noord- en Zuid- Holland broedplaats. men denkt dat o.a. voederplanken een stimulerende rol hebben gespeeld bij uitbreiding van de populatie. Waarschijnlijk zullen de parkieten van het Groene Hart oorspronkelijk uit Amsterdam, Utrecht en Rotterdam afkomstig zijn. Blij ben ik niet met deze uitbreiding van onze Fauna, deze invasieve soort hoort hier niet, net zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse Rivierkreeft en het Wasbeertje. Om dan maar over de Grote Boze Wolf te zwijgen.

Alarmerende Tureluurs (kopfoto)

 Ik schreef het reeds eerder, Tureluren zijn niet zulke fanatieke verdedigers van hun nest in een territorium. Ze laten liever die klus over aan de andere weidevogels, vooral de Grutto en de Kievit. Daartoe nestelen ze vaak in de direkte omgeving van hun nesten. Zodra die achter een vijand, bijv. een Buizerd, een Kiekendief, een Zwarte Kraai, een Kleine Mantelmeeuw, etc. , aangaan, doen de Tureluren  op afstand dapper mee. Verbaal. En hoe, ze schelden en tieren als de beste. Om Tureluurs van te worden. Vaak vanaf een hekpaal. Ik heb het nog maar één keer meegemaakt dat een Tureluur, waarschijnllijk met jongen, een Kokmeeuw probeerde te verdrijven.  Hij was zo kwaad dat zelfs z'n staartveren meededen. Zie foto. De Tureluur durfde nu wel, het was maar een Kokmeeuw en die eten geen jongen. Gelukkig had ik de camera paraat.

Op de kopfoto staat een paartje, ook op een hek, de jongen roepend om te waarschuwen dat ze zich gedekt moeten houden. Je vindt ze echt niet terug.

De soos is open.

 Zo zie je ze wel meer , gezellig in groepen, soms hele grote in het winterhalfjaar, foeragerend in een weiland en uitrustend op een hekwerk, zoals op de foto. De Houtduif is de grootste duif in Europa, opvallend is de witte vlek in de nek en vliegend valt de witte streep op de vleugel op. Hoewel hij graag in groepen zit,  is het geen kolonievogel. Ze bouwen een nest overal waar het maar kan, vooral op een brede vertakking in een boom . Een slordig nest van losse takjes. Ik schat dat er onder een nest dat klaar is net  zoveel takken onder  nest liggen. Allemaal gemorst. 

De meeste Houtduiven in ons land  blijven in de winter hier, aangevuld met duizenden soortgenoten uit  het noorden.

Zwartgerande Tuinslak

Gister op een leuning van een tuinstoel: een Zwartgerande Tuinslak. Op verkenning.  De slak zat aan het eind van de leuning van een tuinstoel en had in de gaten dat hij/zij ( het kan allebei, slakken zijn tweeslachtig) moest omkeren of een plek hogerop zoeken. Hij koos voor het laatste, tenminste wat hier te zien is. Hij probeerde het. met de twee tentakels, met op de toppen de ogen, verkende hij de rand van de tafel. Met de twee uuitsteeksels daaronder, de tasters, kon hij de tafel niet verkennen, te kort. In de tasters zitten smaakzintuigen en tastzintuigen.

Video met Tureluur.

 Ik had de cameraval een paar dagen bij het Slobeendennest gezet, maar op de meer dan 500 filmpjes was geen Slobeend te zien. De camera stond te laag en het gras ervoor was al te hoog. De camera keek over het nest heen.  En dat gras veroorzaakte ook de 500 filmpjes: beweging. Slechts op vier filmpjes stond een foeragerende Tureluur. Op dit filmpje pakt de Tureluur net een dikke worm. Helaas eet íe 'm buiten beeld op. 

Alleen op laptop een groot beeld.

Weidegevogel: de Grutto's die gister nog alarmeerden waren verder getrokken, geen alarm.  Zaten een eind verder op. De alarmerende Kieviten waren  er nog wel. Ik heb de indruk dat Grutto's met jongen  mobieler zijn dan bijvoorbeeld Kieviten die je dagenlang op hetzelfde perceel tegen komt. Op perceel 6 weer naar de Scholekster gekeken, maar niks. Ik vermoed dat ze bij de buurman zitten.

Verdere waarnemingen: weer een Purperreiger, twee Groenpootruiters gehoord, en de eerste Zwarte Stern gehoord. Ik ben benieuwd of de populatie zich hersteld, want vorig jaar duurde het weken voordat de eerste Zwarte Stern voorbij kwam. Maar in de vogelbladen  bleek dat het landelijk ook slecht ging. En dat de groepen die zich in augustus en september verzamelen op het IJsselmeer ,voordat  de trek  begint, enorm in aantal waren afgenomen.

Fraxinus excelsior L . ( Es)

 In de zon is mijn Rode Haagbeuk een uitgelezen plek voor insekten om 's morgens op te warmen. Regelmatig kijk ik dan ook , zie bijvoorbeeld de wants van een paar dagen geleden. Vanochtend ontdekte ik geen insekt,  maar het begin van een groene boom die op ooghoogte boven het rode bladerdek uitstak. In nauwelijks twee dagen tijd te voorschijn gekomen. Hoogte plm. 1.70 meter. Een hele lang tak is van de bodem naar boven gegroeid. Iets wat ik ook  vaak bij de Gele Kornoelje waarneem. Dit is een Es,  de kale takken hebben zwarte knoppen. Ik denk dat ze veel in de wijk zijn aangeplant en zich verspreiden met gevleugelde zaden ( helicoptertjes), want bijna elke dag verwijder ik kleine jonge Esjes zowel in de voor- als  in de achtertuin. Maar deze is op ooghoogte. 

Bomen hebben lengtegroei en diktegroei, hier heeft de lengtegroei ongehinderd kunnen plaatsvinden. Deze groei vindt alleen plaats in de toppen van de takken. Hoe komt zo'n tak zo lang. De lengtegroei wordt geregeld door het groeihormoon auxine. Dit hormoon zorgt ervoor de dat de cellen gevormd worden in het topmeristeem, deelweefsel, en dat de cellen vlak achter de top zich strekken in de lengte. Licht breekt dit hormoon af zodat er minder lengtegroei kan plaatsvinden. Maar in de schaduw binnen in  de Rode  Haagbeuk, wordt auxine niet afgebroken en kan er dus veel meer lengtegroei plaatsvinden, vandaar die lange takken in een struik. Ander voorbeeld is de Klimop die plotseling met een  takje  boven op een Coniferenheg tevoorschijn komt. Ze groeien "naar het licht toe".

Uitkijkpaal

 Van de vier soorten weidevogels maken er drie regelmatig gebruik van een paal. Een uitkijkpaal. Dat kan een hekpaal op een dam zijn, een toevallig aanwezige paal ergens, verder hebben we niet zoveel palen in een veenweidepolder. Uitkijken vooral als er jongen zijn. waar is er gevaar? De Kievit ontbreekt. Ik heb nog nooit een Kievit zien landen op een paal. Waarom niet? Heeft íe niet geleerd, zit niet opgeslagen in zijn genen. Terwijl Kieviten net zoveel gevaar lopen als de andere weidevogels. Misschien speelt de lengte van de poten een rol. Maar Houtduiven zitten wel graag op een paal. Kortom, ik weet het niet.

Een Tureluur

Een Grutto

Een Scholekester

Boerenzwaluw

 Van Thomas van Eck kreeg ik een videootje van het Boerenzwaluwnest waar vorig jaar ook op gebroed is.  Het nest is weer bezet, door dezelfde zwaluw? Dat scheelt een hoop werk voor de zwaluwen, maar ze zullen er wel wat aan vernieuwen denk ik. Ben benieuwd wanneer er eitjes in liggen.

Groot beeld alleen op laptop. Thomas bedankt en hou ons op de hoogte.

Renspin (?)

Op een Ligusterblad zat een minuscuul klein beestje .......of een deel van een plant? Een weggewaaid kelkblaadje , ik noem maar wat .Ik heb de macro-lens op de camera gezet en meerdere foto's gemaakt. Dit is er één van. Toen ik klaar was heb ik even het voorwerpje aangeraakt: floep, het liep weg. Pas toen zag ik meerdere pootjes, een spinnetje dus. De pootjes lagen opgevouwen tegen het lijf, het derde paar poten stak naar achteren uit. Op de kop zie je zwarte puntjes: de ogen, in totaal acht.

De determinatie-computer van waarneming.nl ( als ik die niet had) maakte er een Renspin van. Dit is een familie in de orde der Spinnen.  Deze familie maakt geen web, ze jagen al lopend, rennend, dus op de grond, stam of blad naar de daar aanwezige insekten. Het is een vrij kleine spin, deze was nauwelijks een mm. groot zonder uitstekende poten. Op internet heb ik geen foto gezien met de aanliggende poten. Bij alle foto's staken de poten opzij uit. Dit zal een ruststadium zijn geweest. Of een jong?

Kievitsnest met schilvers, dus......

 Vanochtend geconstateerd dat m'n broedende Grutto en een broedende Kievit jongen hadden. De Grutto's alarmeerden en liepen zelfs om me heen. Dat betekent dat de jongen vlakbij zaten. Maar je moet geen poging wagen om ze te vinden, dat lukt je toch niet, zo goed verstoppen ze zich. Een leeg nest, Grutto's halen de stukken eischaal uit het nest en vliegen er mee weg, ergens naar toe . Kieviten daarentegen laten de eischalen in het nest en die worden door het getrappel van de jongen verpulverd tot kleine stukjes, zie foto. Bij een leeg Kievitsnest moet je altijd even de bodem op zij schuiven om de schilvertjes te zien. Ik vond op hetzelfde perceel nog een broedende Kievit.

Veel boeren hebben gemaaid, het weerbericht gaf daar plotseling aanleiding toe. Gijs heeft niet alle percelen  gemaaid, op perceel 6 is het nog te kort. Afgevreten door de ganzen.  De boeren die deze schade hebben krijgen daarvoor een vergoeding nadat het officieel gemeten is. 

Kapjesvingermos.

 Vorige week nog duidelijk zichtbaar op de takken van de Haagbeuk, nu moet je zoeken tussen de bruinrode bladeren. ( Over een paar weken is de struik net zo groen als alle andere !) Kapjesvingermos heet dit korstmos. Ik had al een keer Stoeprandvingermos, nu dus een familielid uit de Vingermosachtigen. Volgens de Veldgids Korstmossen komt deze soort vrij veel voor in streken met intensieve veehouderij. Dat klopt dus  Verder overal op , zowel steen, beton als hout, asbest en ijzer. Zeer algemeen in geheel Nederland. de uitstekende draadjes zijn lipvormige soralen waaruit kluwentjes algencellen met schimmeldraden vrijkomen ( ongeslachtelijke voortplanting).