Gewone Poederkorst

 Weer eens een korstmos. Hij ligt als poeder op de ondergrond. Bijna geen thallus (lichaam) neiging tot korstvorming. Thallus kan uitgroeien tot een laag van aaneengesloten korrels. Er zit weing tot geen vorm in deze laag. Het is de algemeenste epifyt in onze bossen. Komt verder voor op steen (bakstenen muurtjes) , op de grond. Op bomen vaak op de ( droge) noordoostkant. Dit is de meest droge kant van de stam. Verspreiding: zeer algemeen in heel Nederland, wat minder in Friesland Groningen, Kop van Noord-Holland, Zeeland en Flevoland.

Overigens vond ik de stam waar deze korstmos op zat minstens zo interessant, prachtig gebeeldhouwd.

Snoep

 Deze Terrasjeskomma-zweefvlieg snoept van urinezuren in een vogelpoepje. Dit verschijnsel heb ik eerder opgemerkt toen een schildwants van de poep smulde.  Even later zag ik dezelfde soort wants , alleen veel kleiner, weer aan het snoepen. Zie foto beneden. Ik vraag me nog steeds af welke stoffen de genoemde insekten naar binnen proberen te krijgen. Urinezuur ontstaat in de nieren , in dit geval van vogels, als afbraakproduct van eiwitten. Zouden de gesnoepte stoffen als grondstof dienen voor de eiwitten waaruit  de insecten zijn opgebouwd? Ik heb een vermoeden. Ik kan me niet voorstellen dat dit verschijnsel niet ooit door een wetenschapper is waargenomen en onderzocht. Maar vindt maar eens dat bepaalde artikel. 

                                                      Een schildwants sterk vergroot.

Verkeerde afslag

 Al een aantal jaren kan ik genieten van een Huismussenkolonie bij mij onder de dakpannen. Ik heb  in die tijd  flink  gevoerd, ook in de zomer, met het gevolg dat in onze huizenrij een kolonie Huismussen nestelt. Een paar keer per jaar komen er jongen. Met lusten en lasten: lusten gegeven door meestal plm. 30 Huismussen die 's ochtends de dag aankondigen en lasten, ik denk dat ik daar al eerder over heb geschreven , o.a. zorgen voor een verstopte regenpijp. De mussen hollen hun nesten uit in de laag tempex van het dakbeschot en de korrels worden met het hemelwater meegespoeld door de pijp. Als die niet verstopt zit door de korrels tempex. Van tijd tot tijd zet ik de waterslang , inderdaad die van eergister, op de pijp met geboord gat, zodat de verstopping weggespoten wordt. Gister kwam er met de prop horrengaas die ik in dat dat gat heb gepropt ook een dode jonge mus uit te voorschijn. In het gat van de pijp gevallen en niet meer omhoog kunnen komen. Maar bij thuiskomst van vakantie lag er ook een dode volwassen Huismus , op de overloop boven . Overal poepjes die het beestje in de doodsstrijd heeft laten  lopen.  Het gebeurt wel vaker dat een mus onder de dakpannen de verkeerde afslag neemt en dan angstig voor het zolderraam zit te roepen. maar ik was er niet, helaas. Ik heb de dode mus ter recycling  aangeboden aan de mieren door het lijkje in  het Brandkruid te leggen. Zie foto.

Akkerhommel

 Verbeeld ik me dat nou of zijn er inderdaad minder hommels. Het kan te maken hebben met de tijd dat veel tuinplanten zijn uitgebloeid ( Brandkruid is in mijn tuin een enorme hommeltrekker) of nog niet bloeien ( Vlinderstruik). Vlinders zijn er ook nog weinig, vandaag maar één Klein Koolwitje. Dus maar weer eens geoefend op een hommel. Je moet 'm net hebben in de denkbeeldige laag waarin het beeld van je onderwerp scherp staat. Zoals deze dus. Een Akkerhommel. Kenmerkend is de oranje-geel gekleurde kop en de geelgekleurde achterlijfspunt. Het middengedeelte is bij dit exemplaar zwart, in het midden en oosten van ons land is dit gedeelte vaak gelig of grijs gekleurd. verschillende ondersoorten.

Hier gefotografeerd op een Roze Ooievaarsbek, een geranium.

Concurrentie.

 Tijdens mijn vakantie is de concurrentiestrijd tussen de Verbascum en de Slangenhaspel losgebarsten. Wie is hier in deze hoek van de tuin de baas? Jij of ik?  De sterkste overwint.  Ik vermoed dat ze in deal hebben gesloten ( tegenwoordig modern) allebei wat ruimte . Ik geef jouw een fraai groen uitzicht , de ander: groei maar , ik geef je steun. 

-5 m. NAP

 Zo we zijn weer terug in de polder. Bomen zijn mooi en geven bij de hitte, zoals de laatste dagen, koelte, toch houd ik van de kerktorentjes in de verte en ben altijd blij weer terug te zijn, ook al is het maar een aantal weken. Nu eerst de sleurhut legen, schoonmaken en poetsen, daarna de tuin !!

Grote Groene Sabelsprinkhaan.

In het door mij regelmatig bezochte Lupinenveldje wemelt het van de sprinkhanen. Je verzet een stap en hup, daar springen weer een tiental verder. Maar klein spul, bijna niet op de foto te krijgen. Ik had geluk: een wel 10 cm. Grote Groene Sabelsprinkhaan was niet zo bang voor me en bleef ondanks het duwwerk  van een vinger rustig zitten. Op een zich ontwikkelend Duizendblad. Zie foto. Dit is een vrouwtje te zien aan de legboor onder  het achterlijf bijna net zo groot als dat achterlijf. Ook de vleugels zijn groter. Verder vind ik het opvallend dat ze voor zo'n groot beest hele kleine oogjes heeft. Deze soorten produceren een opvallend minutenlang raspend geluid. Ik herinner me  nog dat bij onze eerste gezinsvakanties in Frankrijk er steevast geklaagd werd over de herrie  's nachts. Geluid van de sabelsprinkhanen dat ontstaat doordat ze de voorvleugels over elkaar wrijven.

Voedsel: jonge planten maar ook andere insekten, vooral kleinere sprinkhanen.

Dennenboom

 Ik sta onder een Den, welke ondersoort weet ik niet, er zijn een paar honderd. Maar door het weer van de afgelopen dagen ben ik geconfronteerd met de lusten, schaduw bijv.,  maar nu vooral de lasten van de aanwezigheid van de Den ( naalden twee aan twee op de tak, duo; spar één naald, solo; larix meerdere, legio.  Dat was altijd het ezelsbruggetje) De weken dat ik hier sta word ik bekogeld met rijpe dennenappels, er liggen een paar honderd om de caravan. Een deel is met een luide knal als het een grotere is en een zachtere knal  als het een kleinere  is op het dak terecht gekomen. Pats, ook 's nachts. Ze staan allemaal open, de zaden zijn er waarschijnlijk door de wind uit geblazen. Die op de foto is nog gesloten. Maar na de regenbuien liggen er duizenden kleine mannetjes-bloemen op de grond en op het grondzeil. Aan de boom vormen ze kleine kegeltjes, nu liggen die uit elkaar geregend op de grond. Vegen en weer vegen.

Bij het zonnige weer kwamen er allemaal kleine harsbolletjes, denk ik, op de lak van de caravan en waren een lekkernij voor een bepaald soort Mier. En Mieren om en in de caravan bezorgen me slapeloze middagdutjes.

2x een Grote libel

 

Libellen zijn een orde van de gevleugelde insecten, de Odonata. Twee onderordes: de echte libellen en de juffers. De Echte libellen zijn de grote en de juffers zijn de veel kleinere libellen. Allebei komen ze overal voor, slootkanten, bospaden ( zoals de afgebeelde), tuinen , moerassen , etc. 

Als vogelaar is het omstreeks deze tijd maar een saaie bedoening in de bossen, maar dat weet ik al jaren. Ik neem de apparatuur wel mee maar de telelens heb ik  nog geen enkele keer gebruikt.  Ik moet mijn aandacht wat anders richten, niet even de vogels, maar meer bomen, kruidachtige planten , insekten , reptielen. Ik kijk op de bospaden steeds naar slangen die liggen te zonnen en naar Hazelwormen. Wat deze laatste groepen  betreft, nog geen waarneming . Wel een paar mooie grote libellen. De Grote Keizerlibel vliegend , kostte me veel moeite om die vliegend scherp te krijgen en de Gewone Oeverlibel die zo vriendelijk was om op een plant te gaan zitten. Als je ze in de gaten krijgt kun je opmerken dat ze steevast eenzelfde route vliegen en dezelfde rustpunten hebben. Dan moet je platen, vliegend is nog moeilijker, de achtergrond is te vaak scherp. Kwestie van vaardigheid.

Vos op de uitkijk.

 Daar ben ik nou tig keren langs gelopen en plotseling vanochtend zie ik deze Vos zitten, uitgezaagd in een nog staande dode boomstam. Er zijn een paar boomzaagkunstenaars in ons land die nogal wat werk overal hebben staan, tenminste als je erop let en zie internet.

De groene.

 Van Cees Willemsen, op vakantie in oostelijke oorden, kreeg ik deze fraaie Groene Specht toegestuurd. In hun tuin. Op zoek naar vooral mieren. Elke tuin heeft mieren dus de Groene Spechten kunnen te kust en te keur. Hij is een paar slagen groter als de Grote Bonte en heeft een zeer specifieke roep, een lach zou ik zeggen. Roffelt ook op een dode boomtak,  maar wat bescheidener. Komt in Nederland met name in bosrijke gebieden voor. Alhoewel ik de lach ook wel eens uit de richting van het Argonpark heb gehoord. 

Vroege herfst

 Zichtbaar heeft de droogte het Amerikaans Krentenboompje het eerst te pakken. Hele bomen zijn al in gele herfsttooi, een struik, zoals op de foto, heeft nog wel wat groene bladeren, maar lang zal dat niet meer duren. De krenten zijn ook rijp aan het worden, maar dat is normaal.

Deze soort is hier verwilderd uit Amerika en voor het eerst rond 1870 bij Haarlem aangetroffen. Houdt van zure, zandige grond aan de randen van dennenbossen en heidevelden.

Robinia pseudoacacia (?)

Het ging mij niet zozeer om welke plantensoort dit is, een gewone Acacia die vroeger bij mij in de straat stond, maar meer het stekelige van deze boom. Bij deze acaciasoort zij het vergroeide steunbladen van de hoofdbladeren , twee per blad. Men noemt dit in de plantenanatomie doorns, er zijn bijvoorbeeld ook stekels. Een doorn staat nog wel in verbinding met het vaatstelsel van de boom, houtvaten en bastvaten, een stekel is een uitgroeisel van de epidermis (opperhuid) , bramen hebben stekels. Er zijn allerlei soorten en ondersoorten Robinia's/Acacia's. Zoek maar eens de websites op die hier over schrijven.

Gele Kamille

Gevonden in het Lupine-veld, een met allerlei "onkruidachtige "planten ingezaaide akker op deze camping. Deze omgeving behoort tot de Maarnsche Berg, die richting de A12  omhoog loopt. Op de top van deze berg ligt ook een camping. Aan de noordkant van de berg heb je een heus ravijn waar een fietspad ligt en beneden de A12.  Eén van de gevaarlijkste fietspaden in ons land, als je hier de weg kwijt raakt stort je, als je niet tegengehouden wordt door het prikkeldraad, ruim 30 meter naar beneden.

Maar de Gele Kamille: weer lid van de composieten met twee soorten bloemen op één bloem. Gelijk de Echte Kamille en de Margriet. Is meer familie van de Margriet dan familie van de Echte Kamille (???)Is vrij algemeen, behalve bijv. Zuid-Limburg. Hij is adventief, dwz onopzettelijk verspreid door de mens, of met opzet aangeplant zoals in het eerder genoemde Lupineveld. Tweejarig.

Helaas

 Verdronken Silenespanner. Ik heb bij  de dissel bijna altijd een emmer staan met wat water erin. Dat gebruik ik om wat vuil weg te spoelen en doeken schoon te maken. In de eerste jaren van ons NCC-erschap ( Nederlandse Caravan Club) was het nog gebruikelijk dat elke caravan een gevulde emmer water bij de dissel had. Gebruiksklaar bij een eventuele brand. Dat heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt en de verplichting is zo langzamerhand weggesleten. Op ons terrein De Treek bij het Henschotermeer hier vlakbij, zaten regelmatig spechten op de rand van de emmer om wat water te drinken. Vanochtend zag ik bij een watertappunt een mannetjes Merel ook uit een richeltje water happen. Ik heb nu een platte schaal met water buiten de luifel staan, vogels hebben ook dorst dus. 

De vlinder die ik vanmorgen in de emmer zag drijven  is gewoon verdwaald en verdronken. Het is een macro, een nachtvlinder en wel een spanner. De Silenespanner heet zo omdat hij vaak op Koekoeksbloemen te vinden is. 

Onopvallend

 Andere jaren zaten hier veel meer Konijnen, waardoor  nu veel minder? Ziekte? Deze kwam voorzichtig aanhuppelen en toen ik uit de auto stapte ging het Konijn in de dekking. Gewoon lukraak foto's genomen , oppassen met scherpstellen en het lukte. Lieve medebewoners.

Vanmiddag voor het eerst twee Reeën gezien langs de Gooyerdijk, een landschap dat bestaat uit weilanden met veel  bossages er om heen. Ze waren te ver om met de telelens te fotograferen.

Groene Schijnboktor.

 Een Groene Schijnboktor op zoek naar voedsel in een Margriet. Ik doe verwoede pogingen om te achterhalen wat het verschil is tussen een gewone boktor en een schijnboktor, maar ik heb tot nu geen website ontdekt waar het verschil wordt beschreven. Wie helpt Sneuper? 

De honingmerken van het Vingerhoedskruid

 Een giftige tuinplant, maar die zijn er wel meer. Ik denk vooral aan kleine kinderen die delen van de plant en/of de zaden in de mond steken. In deze bloemen zijn duidelijk de honingmerken te zien: de stippen die naar binnen toe talrijker en groter worden. Vooral Hommels worden naar binnen gelokt en de beloning ligt achteraan in de bloem: nectar , stuifmeel of was. De plant op zijn beurt wordt ook beloond, nl. bestuiving .Ok hier bevinden de meeldraden en de stempels zich in het "plafond" van de bloem en worden door hefboomwerking op de rug van het insekt gedrukt. Het Vingerhoedskruid behoort tot de Weegbreefamilie maar bij de meeste Lipbloemigen werkt het ook zo.

De wijde wereld in.

Deze jonge Grote Bonte Specht is met zijn eventuele broertjes  en zusjes te groot voor het nest gebleken. Dus uitvliegen. Dat je daarbij wel eens een tak in de buurt mist kan gebeuren. Dit jong, rood petje, zat op een plaatsje bij een vakantiehuisje en deed geen pogingen om weg te vliegen.  Hij riep naar de ouders die zich niet lieten zien , waarschijnlijk omdat ik er bij stond. Alle bewegingen waren nog erg pril, hij moet nog veel leren.

Bruin Bekermos

 

In een heideveld ontdekte ik een oude Berk met een stokoude, gebarsten schors. Hier en daar nog wat witte schors. Aan één kant groeide een korstmos met allemaal bekertjes, dus bekermos. Het Bruin Bekermos volgens de determinatie-computer en de Veldgids Korstmossen. Dat het een bekermos is is duidelijk te zien aan de bekertjes. Op de randen van de grootste bekers zitten hier en daar al wat bruine vlekjes die zullen uitgroeien tot zwarte lichaampjes, apotheciën, die voor de geslachtelijke voortplanting zorgen. Het Bruin Bekermos groeit epifytisch, op andere planten en bomen groeiend zonder hieraan voedingsstoffen onttrekkend, o.a. op goed belichte ruwe, zure schors van Berken, Dennen en Jeneverbessen. Klopt dus helemaal op deze standplaats. 

Het Bruine Bekermos behoort tot de Rendiermosachtigen.

Wachten op wind.

 In dezelfde sloot als gister de Kikkers  kwaakten stond even verderop een rijke begroeiing met Grote Lisdoddes. Al het vruchtpluis is uitgezakt en wacht op een stevige wind om te worden weggeblazen . Deze weken was het in trek bij enkele soorten rietvogels zoals het Baardmannetje om het nest mee te maken.

De vermeerdering van deze soort vindt over het algemeen vaker plaats door de snel groeiende wortelstokken. Het een belangrijke plant bij het verlandingsproces.

Kikkergekwaak.

Ik woon in een landschap met veel sloten en slootjes, je zou zeggen dus ook met veel Kikkers, maar niets is minder waar. Als ik in polder Demmerik loop en ik hoor een Kikker dan is dat zo langzamerhand een uitzondering. Oorzaken?  

Groot was mijn vreugde dan ook toen ik hier fietste tussen de rivier de Oude Rijn en de heuvels van de heuvelrug en in een onooglijk polderslootje een geweldige herrie van kwakende kikkers hoorde. De laatste tijd niet meer meegemaakt.  Afstappen en de camera pakken, met telelens. Minstens 5 paartjes bedreven de liefde of wilden dat graag. Op een der foto's een mannetje met de kwaakblazen duidelijk zichtbaar die een vrouwtje wilde veroveren ( of : "versieren". Ik weet niet hoe je dat bij Kikkers noemt.) Zij  was er blijkbaar nog niet aan toe en zwom steeds weg. Uiteindelijk zal hij toch overwonnen hebben.

Kleine Pimpernel

 Kleine Pimpernel, familie van de Roos. Het zijn allemaal rozenbloempjes op een kluitje bij elkaar. Opvallend zijn de helmdraden(stuifmeeldraden)  die buiten het trosje bloemen hangen. Dat betekent dat de bestuiving door de wind plaatsvindt. Op het Lupine-veld op de camping,  ingezaaid met zeldzamere planten,   waar ik deze bloemen  zag en fotografeerde, was het armoe met bloeiende planten. Het talrijkst waren de Wilde Margrieten en daarna de Kleine Pimpernellen. Hield niet over dus.

Mooi Utrecht

 Lieve lezers,

ik ben met de sleurhut weer neergestreken op de Stichtse Lustwarande en hoop hier weer te genieten van de omgeving. Na een paar uur buffelen staat het meeste wat moet staan voor een plezierig verblijf, ik kom derhalve vandaag niet toe aan een logje. Tenzij een Draaihals, een Bijeneter of een Hop op dit veld neerstrijkt. Ik maak de telelens weer klaar op de camera. Je weet maar nooit.

Groet, Sneuper.

P.S. Ik zie dat de wifi hier niet is zoals thuis , dat ben ik gewend, maar dat sommige foto's niet door komen heb ik nog niet eerder meegemaakt.

P.S. 2 Nu wel, ik was nog niet ingelogd.  Ik lijd aan Digibetitus.