De eerste Kollen in m'n "achtertuin".

 Bij het lopen van m'n Argonrondje de eerste Kollen gehoord en gezien in mijn "achtertuin" ( polder De Derde Bedijking). Ik vermoed dat ik nog nooit zo snel het dagelijkse rondje heb gelopen, want als ik een keer de Kolganzen hoor roepen ben ik verkocht. Dan wil ik ze in de telescoop hebben. Want stel je voor dat er een halsring bij zit. Met dat halsring-virus ben ik nou al jaren besmet en dat gaat niet over. Mijn vogel-achtertuin ligt aan de overkant van de Oosterlandweg en kan ik zelfs vanuit mijn zolderraam voor een groot deel bekijken. Maar het is vrij ver weg, dus na de wandel inpakken en wegwezen. Kolganzen zijn vroeg dit jaar, waarschijnlijk heeft de oostenwind flink geholpen om ze in onze contreien te krijgen. Vorig jaar had ik de eerste Kol op 7 oktober, dit jaar op 21 september in Demmerik. En dan nu een groep van 64 Kollen temidden van 80 Grauwe Ganzen. Helaas geen halsring, maar die komen vast en zeker. Op onderstaande archieffoto een Kolgans met een halsring. Als je naar ganzen kijkt let dan op halsringen. Graag invoeren in www.geese.org.

Butter dyck 1662/ Boterwal 2021

 Schreef ik gister over de Boterwal, vandaag opnieuw. 

Sinds enkele weken ben ik in het bezit van het prachtige boek "Waverveen, van boeren, burgers en buitenlui" , geschreven door Dr. Arie Bloed en Jan Compier. Ik zwerf veel in deze polder en bestelde het direct toen de uitgave werd aangekondigd. Wat een schitterend boek met veel tekst en veel afbeeldingen. Ik zag nog een oud-leerling op een foto staan. Je zou bijna zeggen dat dit de tweede dissertatie van dhr. Bloed is. Wat een werk in gewoon nederlands ( Waverveens?). Ik kan mijn hart ophalen aan oude prenten en oude kaarten. 

Zo staat op blz. 14  een kaart van Rijn - en Amstelland gemaakt door de beroemde kaartenmaker Joan Blaeu uit 1662. De weergegeven situatie is die van enkele tientallen jaren daarvoor. Immers hij moest ook de tijd hebben om een dergelijke kaart te maken. Ik kan bijna alle namen toepassen op de huidige situatie. Tot mijn stomme verbazing zag ik bij wat tegenwoordig de Boterwal heet de Butter dyck staan. ( Rechtsonder op de kaart). Bij nadere literatuurstudie blijkt het pad dan al een paar eeuwen oud te zijn. In de 12e eeuw werd het bij de eerste ontginningen aangelegd om als kerkepad te dienen tussen Portengen-Noord en het dorp Nieuwer ter Aa. Dit weggetje is ook wel Boterkaai en Butterdiek genoemd. Naast functie als kerkepad werd het ook gebruikt door boeren die met boter naar de markten gingen. ( Breukelen?)

Het pad is onderdeel van het Floris V-pad als etappe 4.

Knoopkruid op de Butterdyck

 Landschapsbeheer Utrecht was voor de tweede keer  dit jaar aan het maaien op de Boterwal. In het voorjaar en nu in het najaar. Het maaisel werd met behulp van vrijwilligers, tenminste ze zagen eruit als vrijwilliger, het LB maakt er wel vaker gebruik van, op een lange hoop geharkt en dat wordt eerstdaags weggehaald. Men laat het niet liggen om zo de grond te verarmen waardoor er zeldzamere planten gaan groeien. De Kievitsbloem, die daar ook staat, is er een voorbeeld van.( zie foto onder) Iets verderop was een maaier bezig. Op een bepaalde plek had hij een pol bloeiende planten laten staan, zie foto. Het was echt de enige soort die nog bloeide. Ik moest even denken aan een Kale Jonker, maar dat is tientallen jaren geleden dat ik een Kale Jonker heb gezien, dus zeker was ik niet. De determinatie-computer van waarneming.nl gaf aan dat het met bijna 100% zekerheid Knoopkruid was. Een Schermbloemige, dus familie van de Paardebloem. Knoopkruid is een algemeen voorkomende soort. Ook familie van de Blauwe Knoop, een zeldzamere soort die ooit bij het Demmerikse Bos stond. Ik heb daar eerder over geschreven.

Een Rietgors

Een vrouwtje Rietgors, het mannetje gaat in deze maanden steeds meer op het vrouwtje lijken.. Zijn prachtkleed bestaat uit een zwart kopje. De Rietgors staat niet op de Rode Lijst, hij komt nog in redelijke aantallen voor. Men schat het aantal broedparen op 60.000-110.000. De vogels uit Nederland schuiven in de winter door en worden dan vervangen door vogels uit het noorden en oosten.

Giftige Adder

Mijn jongste zoon maakt regelmatig op een sportieve fiets de bossen van de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe onveilig. Regelmatig krijg ik dan een foto van een prachtig heideveld of een bospad toegemaild, hij weet dat ik dat zeer op prijs stel. Overigens is een ondergaande zon boven Nes a/d Amstel ook schitterend. Fotograferen is vaak een kwestie van standpunt. 

Nu kreeg ik een foto te zien van 1 van de 3 slangensoorten die we hebben in ons land. Die drie zijn  de Gladde Slang, de Ringslang en de Adder. Op de foto , ergens in de buurt van Epe genomen, ligt een Adder. Te herkennen aan de zigzagstreep op de rug. Ik vermoed dat íe lag op te warmen op een zandpad. Zoonlief wist niet dat de Adder giftig is en een beet erg pijnlijk kan zijn. Niet direct dodelijk maar mensen die gebeten zijn krijgen vaak een dikke arm of een dik been als ze daar gebeten zijn.  Ik heb een keer oud l.l. Edo, woonachtig in Drenthe en daar Adderspecialist is, zien rondlopen met een arm in een mutella minstens 2x zo dik als normaal.Hij had z'n handschoen uitgeleend.

Adders komen hier niet voor, Ringslangen wel. Die bijten alleen maar. Gewoon met rust laten. Ook in Oost Amsterdam schijnen ze veel voor te komen.

Bijna vertrokken

 Hier en daar vliegt er nog een Boerenzwaluw, maar het gros is vertrokken.  Ik zag nog zo'n 5 vogels in Demmerik bij de bruggetjes, waar ze gebroed hebbben, in het reservaat. De grote meute is onderweg naar West en Centraal Afrika. Zo ongeveer tussen Ivoorkust en Angola. Ze trekken overdag in groepen. Die groepen hebben ze in ons land al gevormd, je ziet soms hele rijen op hekken en draden zitten. ( Zie kopfoto). Het aantal broedparen wordt geschat op 210.000 tot 280.000. Ze komen voor op het hele noordelijke halfrond. Ook in geheel Europa. Ze vliegen graag tussen de koeien, daar zijn insecten.

Blaadjes met gaatjes.

 Een steeds groter deel van de natuur is op z'n retour ( of is het haar ?) Ik heb al weer een paar keer onder de Lijsterbes moeten vegen, de bessen zijn eindelijk opgepeuzeld door de Spreeuwen. Nu de volgende stap: bladeren laten vallen. Ik denk dat ook de droogte een rol speelt. 

Hier bladeren van de Witte Waterlelie. Het omhoog waaien is geen aftakelingsproces, maar de gaatjes in de bladeren wel.Tenminste die vallen zo op. Na raadplegen van wat literatuur is de oorzaak van de gaatjes in de bladeren voor mij nog een raadsel. Verschillende oorzaken kom ik tegen: de larven van de Waterleliekever, mineerders, slakken en schimmelziektes.  Ik ben er nog niet uit, ik zoek verder. Graag reacties over dit verschijnsel.

Slaapplaats

Slaapplaats voor waterwild:een paartje Knobbelzwanen met twee jongen en een aantal paren, jazeker nu al, Wilde Eenden. Ze zitten hier vaker getuige de witte veren in het gras. Ik zag dat de Wilde Eenden gedoogd worden , alhoewel een zwanenjong ze niet te dichtbij wilde hebben. ( Bij de mannetjes Wilde Eenden komt de groene kop weer tevoorschijn)

Deze zwanenjongen hebben een grijze kleur, er zijn ook jongen, hier niet aanwezig met een witte kleur.
 Deze laatste zijn ooit , hun voorouders, geimporteerd uit Polen. Zij werden ingevoerd om het witte dons, dat geplukt werd . Ik denk dat de meeste zwanenparen, hun hele leven bij elkaar, een mengvorm van beide soorten vormen. Je ziet heel vaak dat een paar met jongen grijze en witte jongen heeft. Een ander onderscheid is de pootkleur: Knobbelzwanen met Pools bloed hebben grijze poten en de inheemse hebben zwarte poten.

De eerste Kolganzen

 Door mijn contact in Friesland werd ik gister geattendeerd op de aankomst in ons land van de eerste groepen Kolganzen. Die zijn in het weekend waargenomen vooral ter hoogte van Drenthe en , net zoals de Batavieren, bij de binnenkomst van de Rijn.   (De Millingerwaard en de Ooypolder.) Weliswaar kleine aantallen maar ze zijn er, het ganzenseizoen verklaar ik bij deze voor geopend. Ook al omdat ik vanochtend zelf in polder Demmerik ook de eerste heb gezien en gehoord. Ik hoorde ze eerst, even later kwam een paartje over. Kolganzen zijn gemakkelijk te herkennen aan de witte kol rond de snavel een de dwarse zwarte strepen op de buik. Verder een roze snavel en oranje poten. En uiteraard de roep. Op de website Vogelbescherming staan bij alle vogels de roep en de zang. ( foto is een archieffoto)

Ontbijt

 Ik ben weer gaan voeren, ruim 30 Huismussen uit de buurt zitten  nu al , na twee keer voeren omstreeks dezelfde tijd 's ochtends, te wachten . Even schudden met de zak voer zodat ze "weten" dat ze kunnen foerageren. Soms zijn ze er alle 30. 

Pennisetum alopecuroides Hameln.

Zo, eindelijk weer eens wat planten voor de tuin gekocht,  ik heb weer zin om wat te tuinieren en er wat kleur en vorm aan te geven. Viooltjes en twee graspollen gekocht, gras met een zeer wetenschappelijke naam, 

 Ik noem het maar gewoon Lampepoetser, de Australische. Een grassoort en die zet ik met opzet in een bak of pot. Ik heb in het verleden het een keer zonder bak gedaan, ook een grassoort, het was een kleine ramp om de plant uit de grond te krijgen. 

Als je de bloeiwijze ziet kun je voorstellen hoe ze aan de naam komen. Vroeger had je petroleumlampen met een lang glas waarin de vlam brandde, het wilde wel eens roeten en dus moest er schoon gemaakt worden. Ik kan me voorstellen dat men deze bloem daarvoor gebruikte. 

Vergelijkbaar met het Pijpestrootje, veenarbeiders maakten met deze grassoort hun pijpen schoon.

Gehakkelde Aurelia

 Aan het eind van het vlinderseizoen, nou ja eind, er komen nog wel wat vlinders, had ik een  Gehakkelde Aurelia.  De tweede die ik dit seizoen op de Vlinderstruik zag. De achterrand van de vleugels zijn  gekarteld, ik denk dat gehakkeld daarmee te maken heeft. Aurelius was een romeins keizer van 270-275 ( heb ik opgezocht) maar waarom de vlinder naar deze keizer is genoemd kon ik niet in de literatuur terugvinden. In ieder geval een pracht beest.

Ik heb nog nooit zo'n goed vlinderjaar gehad, soms wel 20 op hetzelfde moment op de Vlinderstruik! Veel Atalanta's, soms nog meer Kleine Vossen. Dagpauwogen, Distelvlinders  en meerdere soorten Koolwitjes kwamen ook langs, helaas geen Rouwmantel gezien. Een soort die dit jaar vrij noordelijk is waargenomen. 

Door  de uitgebloeide bloemen te knippen kreeg ik steeds  nieuwe bloemen. De buurman deed dat niet en zijn kant is helemaal gevuld met bruine uitgebloeide bloemen.

Tamme Kastanje

 Schreef ik een paar weken terug over de mannelijke uitgebloeide katjes van de Tamme Kastanje, nu hangen er al duidelijke vruchten aan de boom. Deze Tamme Kastanje is de enige Tamme in het Argonpark, vlak bij de zendmast bij de hockey-velden. Sterk gestekeld in tegenstelling tot de Paardekastanje, die moet het met wat kleinere en minder stekels doen. Ik heb bij een klasse-ekskursie leerlingen wel eens wijs gemaakt dat het kleine, jonge egeltjes waren die op de grond lagen. Sommigen geloofden het.

Donker Brandnetelkapje !

 Zo net,  8.30 uur, op de schuur in de buurt van de lamp het Donker Brandnetelkapje. Hoe bedenken ze het, maar een prachtig vlindertje. Ik heb een poging gedaan om de vlinder zelf op naam te brengen maar veel uilen, een familie binnen de macro's met plm. 350 soorten in ons land ( wereldwijd zijn er 21.000 soorten beschreven), lijken erg op elkaar. Ik heb deze vlinder niet kunnen vinden. Dus maar weer de determinatie-computer van waarneming.nl geraadpleegd en die kwam dus uit op deze naam. Als ik dan mijn foto vergelijk met de foto's van waarneming.nl en de tekening in het boek klopt het wel. Opmerkelijk zijn de twee roomwitte uitsteeksels naar voren en de twee opstaande bosjes zwarte haren bovenop het beestje. (Ik heb hem onderste boven gefotograffeerd.)

Een waardplant is de Brandnetel dus daar komt de naam vandaan.

Eitjes Naaktslak

 Eindelijk zie ik weer eens eitjes van een Naaktslak. Ze zullen ongetwijfeld op veel meer plekken liggen maar dat is onder en boven allerlei tuinafval en stenen in een hoek waar je niet direkt  zicht op hebt. En deze dan? 

Ik heb achterin de tuin een drinkschaal voor de vogels en eronder is het een eldorado voor Pissebedden, Naaktslakken, Duizendpoten en van tijd tot tijd Salamanders. Deze beestjes zijn aanleiding voor mijn kleinzoon om , zodra hij in de tuin is , de schaal op te tillen om te kijken of er nog wat onder zit. Zondag j.l. ook weer en al gauw kwam de kreet: "Een Salamander!" Bang voor kleverige Kikkers en Salamanders is hij niet meer en neemt ze altijd in de hand. Elke keer hoop ik dat het beestje geen letsel krijgt, maar de liefde voor de natuur van hem is me ook heel wat waard. ( Heb ik toch nog een opvolger). Uiteraard heeft hij met zijn zusje de Salamander weer losgelaten, dat is de afspraak. Nu zat er onder de schaal een klont(je) witte kleine bolletjes. Eitjes van een Naaktslak. De meeste eitjes zullen het niet overleven, die vormen voedsel voor weer andere beestjes. 

Eitjes van een Huisjesslak worden eerder gelegd en zijn nu al uitgekomen of aan het uitkomen met een heel klein mini-huisje.  Ben benieuwd hoe dit afloopt . We gaan regelmatig even kijken.

Op de foto zie je ook het slijm waardoor de eitjes makkelijker gelegd zijn.

Dreigen

 Als je een territorium hebt dan moet je dat  verdedigen. Ook in het najaar hebben de Meerkoeten ruzie, twee kwamen te dichtbij en toen kwam de derde van ver weg aanstormen, al watertrappend . Hij hield contact met het water. Nog net geen handtastelijkheden , maar dreigen en nog eens dreigen. Ze keren elkaar hun opgezette achterste toe en dat moet blijkbaar indruk maken. Ik denk dat het drie mannetjes zijn, maar mischien zit er ook een vrouwtje tussen. Bij Meerkoeten herken je het geslacht niet. Langzaam zwemmen ze ieder weer naar het eigen stuk sloot en keert de rust terug, tot de volgende keer.

Wolk Spreeuwen.

 Momenteel zie je Spreeuwen weer vliegoefeningen houden, de herfst is op komst en dan kunnen we weer genieten van de wolken Spreeuwen die voor het slapen gaan het luchtruim onveilig maken. Dit is nog een slechts klein groepje, het lijkt of ze radio-grafisch bestuurd worden. Dan vraag je je af, wat het nut is van deze vliegoefeningen.

Strekspin op libellenlarvenhuidje.

Bovenstaande foto, van Lida Reurings, stond in Ronduit, het blad van onze plaatselijke IVNatuureducatie -afdeling. Een zeer fraai blad , hoe kunnen ze het maken voor die prijs?, met artikelen die er toe doen als je er ontvankelijk voor bent en fraaie tot zeer fraaie foto's. In elke uitgave een verslag van de IVN Natuurfotografieclub voorzien van 4 -5 foto's van de leden. Jammer dat bijna al de foto's verkleind zijn. Elke redactie moet woekeren met de ruimte die kopij nodig heeft, maar mijn ervaring is dat dat ten koste gaat van de kwaliteit van de foto's. Zo ook deze, eronder stond de naam van de fotografe en wat het was: een Strekspin. Alle alarmbellen gingen bij mij rinkelen, dat is toch een Libellenlarvenhuidje? Libellen sluipen aan het eind van hun larvale stadium, het water uit en klimmen daarbij tegen een waterplant omhoog. De huid scheurt en de libel komt naar buiten. Dit is het volwassen beest (imago) het moet nog even drogen, de chitine moet uitharden en de vleugels moeten worden opgepompt. Klaar om te vliegen. 

Ik zag er geen Strekspin in en heb gereageerd richting redactie. Deze stuurde de reactie door naar de fotografe waarvan ik de oplossing kreeg. Door de verkleining was de Strekspin slecht te zien. Ik heb haar originele foto sterk vergroot en daar kwam de Strekspin te voorschijn. Zie foto beneden. Het is een Groene of Gewone Strekspin. Op de vergrote foto zijn de poten onscherp. maar het lijfje is prachtig getekend. Met dank aan Lida.

 

Zwervende Kieviten

 Overal het najaarsverschijnsel van groepen Kieviten die verveeld in de weilanden zitten wachten op.......... ja, op wat  eigenlijk? De eerste nachtvorst,  zodat ze kunnen doortrekken naar het zuiden? Het voorjaar? Dat is nog ver weg. Vaak worden ze vergezeld door Spreeuwen, er is een sociale binding tussen Kieviten en Spreeuwen. Wat levert dat op? Misschien dat de ene soort insecten opjaagt en de ander daarvan meeprofiteert. 

Maar deze week zag ik vanaf de Gagelweg een verschijnsel , of iets dat erop leek, dat Kieviten een sloot vliegend overstaken en dat sommige  dan een poging deden een hap water uit de sloot te scheppen.  Misschien slaat mijn fantasie nu op hol, maar ik ken het van zwaluwen , waarvan ik zeker weet dat ze vliegend drinken. De groepen Kieviten zaten aan weerszijden van de sloot en er was uitwisseling tussen die groepen.. Soms ging alles in paniek omhoog.  Zie foto beneden. Een Buizerd wist ze nauwelijks te verontrusten. 

 

Hangmat- of Baldakijnspin.

 Momenteel elke ochtend zit mijn coniferenhaag boordevol met  deze spinsels. Vooral als de zon er op staat zie je ze duidelijk. Het is een hangmatweb. Dus geen wielweb dat mislukt is of door de wind in elkaar is geklapt, trouwens daar zijn webdraden veel te sterk voor om door de wind vernietigt te worden. maar het is een hangmatachtig gedrocht, ook wel baldakijn genoemd. Hangmatspinnen , andere naam  dwergspinnen,  vormen dit ook in 1 nacht en gaan in de buurt aan een soort voeldraad hangen. Ik heb ze nog niet kunnen ontdekken , zo klein en onopvallend zijn ze. Komt er een prooi in het web dan voelt de spin dat dmv trillingen  en pakt de prooi aan en door een beet wordt de prooi gedood. Die wordt buiten het web opgepeuzeld.

Spinnen kunnen niet vliegen, toch worden deze dwergspinnen vaak op kilometers hoogte aangetroffen. Ze spinnen een draad en zweven daarmee een eind verder. Dit noemen ze ballooning.

Paardenbijter gelukt

 Welke vreugdekreet ik slaakte weet ik niet meer, maar in ieder geval eindelijk een keer gelukt om een libel , een Paardenbijter, in de vlucht te platen. Als je er maar tijd in steekt. Gewoon een poos kijken hoe ze vliegen en waar ze stilstaan in de lucht. Ook libellen hebben een territorium en dat bevliegen ze en verdedigen ze. Overal in de literatuur over natuurfotografie lees je dat je moet weten hoe een beest zich gedraagt en als je daar van op de hoogte bent is de kans op een geslaagde foto groter. Zie boven.

Voor de collega-fotografen de Exif: f10, 1/1000 sec. , ISO 800,  brandp.afst. 200 mm.

Muggen

 Plotesling zijn ze er weer, grote wolken muggen. Steekmuggen? Ik denk hjet niet, daarvoor waren ze te klein. Knutten, hele kleine mugjes. Ik weet het niet. In ieder geval zijn het muggen die wolken vormen om te paren. Na de paring, zowel mannetjes als vrouwtjes in de wolk, gaan de vrouwtjes eitjes leggen en de mannetjes gaan spoedig dood. Ik ben op zoek naar literatuur om wat meer te weten te komen over deze muggen.

Een Macro en een Micro

Achtergebleven  uit de nacht bij de lamp van de schuur een Paardenbloemspanner ( een macro), foto boven, en op  het plastic glas van de deur een Witschouderbladroller (micro, foto onder). Spanners horen bij de macro's en rollers bij de micro's. Deze micro was inderdaad kleiner dan de macro, maar soms is de grootte niet doorslaggevend. Er bestaat, zo lees ik op de website van de Vlinderstichting, geen wetenschappelijke grond voor het onderscheiden van micro's en macro's. Zo is het in de loop der tijden vastgelegd door deskundigen.  Een website die vooral over micro's gaat is o.a. die van de Stichting Tinea. Zoek maar eens op.

Een Purper?

Zoals ik donderdag al schreef heb ik de camera-val weer eens opgehangen aan een hekpaal die naast het water stond. Wat planten weggesneden die voor de lens stonden om overbodige filmpjes te voorkomen. Ik hoop nog altijd op een Visotter.  6 filmpjes met alleen maar het water en in de verte wat Meerkoeten.

De meest interresante was het filmpje dat de eerste seconde een opvliegende reiger laat zien. Hij is zo weg. Door de avondschemer is niet te zien wat het is. Aan de vorm te zien een Purper. Ik heb geprobeerd een foto, die ik met print screen wist te maken, te bewerken maar het was al te donker . Er zit toch een purper waas over de reiger zodat ik  een Purperreiger constateer. Leuk, maar verder is het een saai filmpje.

Tapuit

 Tapuiten op doortrek. Momenteel zie ik ze elke dag. Ze zitten graag op weiland met kort gras, dus weilanden die onlangs gemaaid zijn. Ze leven vooral van insecten die ze gemakkelijk kunnen vinden op achtergebleven plukken hooi. Tenminste het is me opgevallen dat ik ze vooral naar hooiplukken zie vliegen en om daar te foerageren. Blijkbaar zijn de insecten daar makkelijker te ontdekken. In de vlucht altijd en duidelijk herkenbaar aan de witte stuit. Ik heb geprobeerd een Tapuit in de vlucht te platen vanwege die witte stuit, maar tot op heden is dat mislukt.

De Tapuit staat op de Rode Lijst als bedreigd. Het aantal broedgevallen gaat achteruit en zou momenteel zo'n 600-700 paren omvatten. Vooral door de achteruitgang van de Konijnen in de duinen .

Door myxomatose, een Konijnenziekte, is de hoeveelheid Konijnen dramtisch terug gelopen. Een geliefde broedplaats in de duinen zijn de oude Konijnenholen. Vogelaars proberen daarom wel eens nestkasten in te graven. Verder broeden ze graag in zandverstuivingen in het binnenland.

Overwinteren doen ze in Afrika, een eind weg.

4 soorten reigers

 

Vandaag vier soorten reigers in polder Demmerik. Gezien moet ik toevoegen. Deze soorten zullen er wel vaker zitten maar je moet geluk hebben om ze ook te zien. Ik had direct vanuit de auto al twee Blauwe Reigers in de gaten, even later in een dwarstocht een Grote Zilverreiger, begint ook terug te komen, midden in het gebied zag ik een schim van een reiger, een Purper? Ik was 'm kwijt,  maar even later zag ik de Purper in de verte door het riet bij een sloot sluipen. Weer een juveniel exemplaar, ik neem aan dat ik deze vogel al wel vaker heb gezien.

Het klapstuk kwam toen ik weer op de terugweg was.  Ik had de camera-val opgehangen aan een hekpaal boven water na met een mes wat riet , wilgeroosje en gele lis voor de camera te hebben weggesneden. Anders heb ik morgenochtend allemaal filmpjes veroorzaakt door bewegende planten. Toevallig keek ik omhoog en zo waar , daar vloog een Roerdomp. Even twijfel, nee, door de gedrongen vorm kwam ik uit op een Roerdomp. Ik was zo verbaasd dat ik vergat foto's te nemen. Ik heb toch nog een foto met de telelens kunnen nemen. Zie boven.

Reuzenbovist

 Al enkele jaren zit op deze plek van een perceel weiland van Gijs, mijn weidevogelboer, een mycelium van de Reuzenbovist in de grond. Mycelium is de schimmel waaruit de paddestoelen groeien. Hier dus de kenmerkende witte ballen in verschillende grootte, al enkele jaren. Deze groeiplaats begint op een heksenkring te lijken, de paddestoelen groeien dan in een kring doordat het oudste gedeelte van het mycelium afsterft. De wetenschappelijke naam is Calvatia gigantea. 

Bovisten zijn buikzwammen, de bekendste is ongetwijfeld de Aardappelbovist. Talrijk in bossen. Als de bovisten rijp zijn komt er bovenin een gaatje/gat waaruit de sporen naar buiten komen. Bij de geringste windvlaag zie je ze stuiven. Er kunnen Reuzenbovisten ontstaan die een doorsnede hebben van wel 50 cm. Op oudere leeftijd zijn ze niet meer eetbaar , de binnenkant is dan bruin van de sporen. Jong wel eetbaar, hoe jong weet ik niet. Ik houd het maar bij een bakje Kastanje-champignons.