Vanochtend had ik een lege appelsapfles even buiten op de tuintafel gezet om afgevoerd te worden naar de mand met lege flessen, die naar de flessencontainer moet. Een klein uur later wemelde het van mieren op de fles die koortsachtig zochten naar de laatste druppels vocht. Denk ik. Zie foto. Het gaat hier om de Zwarte Wegmier. Onvoorstelbaar dat zulke kleine beestjes blijkbaar zenuwcellen hebben waarmee ze "berichten" kunnen doorgeven als "Daar en daar op die tafel staat een fles met lekker vocht" De werkelijkheid zal wel ingewikkelder zijn en ik ben weer eens de literatuur ingedoken.
Het blijkt dat de geur een belangrijke rol speelt bij het communiceren met elkaar. Mieren herkennen een mier uit hetzelfde nest aan de geur. Je ziet dat, als mieren elkaar ontmoeten, ze elkaar altijd even betasten, blijkbaar wisselen ze dan de geur met elkaar uit Hoe komen die mieren nou zo snel bij die appelsapfles? Mieren zwerven altijd rond en laten daarbij ook een geurspoor na, doordat andere mieren dit spoor volgen komen er steeds meer mieren met dezelfde geur op het zelfde pad. Vandaar dat mijn mieren zo snel bovenop de tuintafel bij de fles waren. De geur vervaagd na een tijdje, bijvoorbeeld nadat ik de fles wegzette en zo gingen er minder mieren die kant op.
Verder telt een mier zijn stappen en heeft íe een soort kompas. Zwitserse onderzoekers hebben al deze zaken ontdekt. Knap, ze waren bijna net zo intelligent als hun proefdieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten