Ik zwerf al heel wat jaartjes langs polders en plassen, maar dit had ik nog nooit gezien. Riet dat zich bovengronds voortplant met wortelstokken. Altijd bevinden de onderste delen van Riet zich onder het wateroppervlak, nu , op deze plek, er een keer boven. Ik blijf me verwonderen, gelukkig. Nog steeds. Mijn leraar biologie stimuleerde mij om te blijven pallieteren, dat heb ik me altijd voorgehouden: blijf je verwonderen. En dan ging het vooral om wat leeft en groeit. Op mijn literatuurlijst stond o.a. Pallieter, een streekroman van Felix Timmermans.
Onder het wegdek van de Ter Aase Zuwe heeft men een stalen buis ingegraven om eventueel een Visotter naar de andere kant te krijgen. Of dat inmiddels gelukt is weet ik niet, ik hoop dat beest nog een keer in Demmerik te zien. Men heeft voor de uiteinden van de buis een zandvlakte gemaakt om sporen te kunnen zien, maar het is volgens mij te grof. Rivierzand denk ik. Hierin krijg je geen pootafdrukken. Wel groeit het Riet er weelderig door de lange uitlopers van de wortelstokken. Zie foto. Grappig gezicht. Bij elke knoop komt een Rietstengel omhoog.
Over een paar maanden staat het helemaal vol, Riet genoeg momenteel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten