Deze jonge Knobbelzwaan gaat uiterst voorzichtig naar de overkant. Hij is er bijna. Een paar nachten ijs houdt de zwaan. Hij is wel op z'n hoede. Als ik zo'n vogel zie die zich voortbeweegt op dun ijs moet ik altijd denken aan de winters, toen nog echte, die wij als kind meemaakten. Als je nog niet kon schaatsten want het was te dun, dan probeerden we toch aan de overkant te komen, daarbij handig de losse schotsen gebruikend om de sloot over te steken. Dat ging vaak mis en werd er een nat pak gehaald. Wij noemden dat schotske dribbele. In Zuid-Holland ijssie piepen. Degene met een nat pak werd zingend door de anderen thuis gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten