Een gewoon mosje

 In een kruidenbak liggen sinds de oogst van een paar maanden geleden een paar Walnoten te rotten. D.w.z. de schil die er nog omheen zat is aan het rotten. Dat duurt maanden als je de noot aan z'n lot overlaat. Een stukje van de noot is zichtbaar, voor de rest nog bedekt met de schil. Maar een klein stukje schil is overwoekert met een bladmos, het Gewoon Dikkopmos. Een algemeen voorkomend mos met onregelmatig geveerde stengels. Groeit overal tegenop. M.i. een behoorlijk snelle groei.

De eerste

 Elk jaar knip ik een takje van de Magnolia om binnen in een vaas met water de bloemen uit de knop te krijgen door de warmte in huis. Dat lukt dus ook deze keer weer, vanmorgen zag ik de eerste bloem tevoorschijn komen. 

Een paar maanden terug heb ik een winterknop doormidden gesneden en zie, de latere bloem ( die nu zich laat zien) zat al kant en klaar in de knop. Foto beneden is archieffoto.                                                                                                                                                                                                                                 

Baltsen of dreigen?

 Nu al aan het baltsen of was het dreigen? Twee mannetjes Grote Zilverreigers of mannetje en vrouwtje? In ieder geval ze liepen om elkaar heen, vanmiddag langs het Donkereind, daarbij de snavel schuin omhoog stekend. Ik heb het wel eens vaker gezien maar zo vroeg ? De foto is slecht maar genomen door de autoruit. Gek, maar in de literatuur kom ik dit gedrag niet tegen.

Butterdyck, kopfoto

 Een andere foto van de Boterwal met Knotwilgen die komend jaar wel gesnoeid zullen worden. Worden de takken  te zwaar , zoals hier en daar, dan dreigt het gevaar dat de stam uit elkaar getrokken wordt door te zware takken. 

De Boterwal is een oud kerkepad dat de inwoners van Portengen namen om in Nieuwer ter Aa ter kerke te gaan. Verder werd het gebruikt door de boeren uit de omgeving om de zelfgemaakte boter naar de dorpen te brengen om te worden verkocht. Op een kaart van Joan Blaeu uit 1662 staat de Butterdyck ingetekend op dezelfde plek als de huidige Boterwal. Deze kaart maakte gebruik van gegevens zoals ze enkele tientallen jaren eerder golden. Rond 1600 zal de Boterwal zijn ontstaan. Hij ligt er dus al minstens 4  eeuwen!

Knobbels.

 Een paar eeuwen terug stond deze zwaan nog op het Kerstmenu. Delicatesse. De eerste jaren dat we in het Groene Hart woonden maakte ik nog de jaarlijkse slachting mee langs de Gagelweg waar de laatste zwanendrifter van ons land zijn zwanen uitzette. Bloedige karkassen langs de weg. Gelukkig is de zwanendrift verboden.

De knobbel bestaat uit vet. Een mannetje heeft een grotere knobbel dan zijn vrouwtje. In het voorjaar wordt íe nog groter. Heeft dus een functie bij de voortplanting.

Een paartje 3 met onleesbare tekens.

 Over een paar maanden loop ik op deze percelen weer de weidevogels te beheren. Ik zoek nesten, zet neststokken en bij begrazing zetten we er een schrikdraadje omheen. Maar zover is het nog lang niet. Het zat vanmiddag bij Gijs stikvol met ganzen, maar behoorlijk ver weg. Dus de telescoop op z'n sterkst. Ik kreeg een paartje in de kijker met een grote 3 duidelijk zichtbaar, maar de andere twee codes waren bij beide ganzen bijna helemaal onzichtbaar door vuil. Modder  of iets dergelijks. Dat zullen dan al behoorlijk oude ganzen zijn geweest. Het komt een enkele keer voor dat de codes door vuil onleesbaar zijn geworden. Meestal bij erg oude ganzen. Helaas.

De gefotografeerde gans is zich aan het poetsen. Vanwege de vervuiling heb ik wel 30 foto's genomen met de 400mm.  in de hoop dat er een goed afleesbare bij zou zitten. Dit was de enigste.

 

Groene ring met een J.

 Weer eens een Torenvalk. Deze keer niet langs de Gagelweg maar in de Bosdijk. Helaas alleen de eerste letter van de groene ring zichtbaar, een J. Ik heb de ringgroep uit Haarzuilens gevraagd naar meer informatie, voorzover zij dat kan leveren. Ik denk dat het een vrouwtje is.

Ligusterbessen.

 Deze mannetjes Merel heeft honger, anders zou hij zich niet te goed doen aan bessen van de Liguster. Als alle andere soorten bessen opgegeten zijn blijven de Ligusterbessen over. Niet lekker, maar misschien vinden vogels ze nog wel te eten.  Maar wel als laatste. De bessen zijn ook nog enigszins giftig. Voor vogels, voor de mens ook ( een beetje ?).  Pestvogels zijn er toch verzot op, maar die zie je ook nog maar weinig. In vroeger dagen is de kleurstof wel gebruikt om voorwerpen donkerder te maken, bijvoorbeeld de hoedenmakers gebruikten het sap. Ook werd van witte wijn wel eens met behulp van deze bessen rode wijn gemaakt.

Laat of vroeg ?

                                                                                                                                                                                      Is dit bij deze Kokmeeuw vroege of late rui? In polder Oukoop. Op de website van meeuwendeskundige frankmajoor.nl lees ik dat het hoogstwaarschijnlijk een vroege rui is. Een enkele Kokmeeuw begint in november al weer een chocoladebruine kop te krijgen. En daar doen ze weken over zodat ze eind februari een volledig zomerkleed hebben.

 

De eerste !

 De eerste sneeuwklokjes komen al weer boven, nauwelijks nachtvorst gehad, ben benieuwd wat er van terecht komt. Vroege bloei rond Kerst is zeldzaam, zeker van het Gewone Sneeuwklokje.

Vanochtend in mijn "achtertuin" ondanks de nevel een halsring bij de verweg zittende ganzen. Vanaf de Hoofdweg las ik F5R af. Die heb ik hier vaker gehad: begin vorig jaar vanaf Molenland en vanaf de Hoofdweg. Is op 27-1-2018 geringd in Skarsterlan (Fryslan). Is ook afgelezen in Polen in maart van dit jaar en ook in Estland, in april 2020 op weg naar de broedgebieden.

Y6V en HZ6

 In het weekend twee halsringen gescoord. Twee oude bekenden. Zijn hier vaker gesignaleerd. Overal ganzen zonder halsringen, behalve in mijn "achtertuin". Gebeurt wel vaker dat ik in andere polders geen halsringen zie en dan uiteindelijk, als ik huiswaarts keer, in polder Derde Bedijking, toch nog een paar halsringen aflees. Zie voor HZ6 het logje van een paar dagen terug en Y6V heb ik in 5  november nog gezien op Molenland. Ze blijven plaatstrouw. 

Eindelijk! HZ6zwart

 Elk jaar omstreeks deze tijd twijfel ik aan mijn gezichtsvermogen. Ik zie geen halsring meer. En elk jaar ben ik toch gerustgesteld als dan de eerste na een aantal weken weer binnenkomt. Gelukkig. Hoe dat kan?? Toeval. Maar altijd wel in het begin van het seizoen. In mijn "achtertuin", oksel Hoofdweg- Oosterlandweg zaten een paar honderd Kollen met evenveel Grauwen. In de verte zaten meer, maar de lichte mist gooide roet in het eten. Slecht zicht. Vlak voor me was HZ6zwart snel gevonden. De code kwam me bekend voor en zowaar, op 30 oktober zat deze gans langs de Ter Aase Zuwe. Is veel in deze contreien afgelezen. 

Is op 21-12-2013 geringd in Maren Kessel. Is haar gehele leven in de winter in het Groene Hart afgelezen. Bijv. 9x door mijzelf. Op weg naar het broedgebied ook een aantal malen in Polen.

Eenbenig?

 Even dacht ik een gehandicapte Grote Zilverreiger te zien: hij staat op één been. Waar is dat andere been? Reigers, Ooievaars en bijvoorbeeld Flamingo's kunnen goed op één been staan, alleen we zien het niet zo vaak. Dat andere been is weggeklapt in de broek van veren boven het enkelgewricht.Wat je ziet van de poot zijn de tenen ( hier in het gras) het stuk tot aan de broek is de vervormde voet die bestaat uit de vergroeide middenvoetbeentjes, dan het enkel gewricht en daarboven , bij deze reiger niet zichtbaar het scheenbeen. Het kniegewricht is helemaal onzichtbaar.  

Vanmiddag langs de Ter Aase Zuwe in de motregen.

Vriendjes in het weiland.

 Als Hazen door een groepje Kolganzen rennen willen de ganzen nog wel eens van de schrik een paar stappen opzij zetten, maar opvliegen doen ze door een Haas zeker niet. Alles wat in het weiland zit accepteert alle beesten die ze tegenkomen. Een Zeearend kan de boel opjagen, maar verder blijft ieder beest rustig zitten, zoals hier. Een rustende Haas te midden van foeragerende en rustende Kolganzen. Toevallig vliegt er een Spreeuw voorbij. Dat is die zwarte vlek.

Het is mooi geweest.

 De derde paste er niet meer bij, dus dan maar deze twee, bezig met voedselzoeken. In een pot met Lavendel. Verder hielden ze zich bezig met het Brandkruid, met het Lelietje der Dalen, met de Ooievaarsbek. Het gras met Hondsdraf heb ik dit jaar maar een keer gemaaid, volledig kaal. Aangezien ik volgend jaar een paar maanden op vakantie ben en ik de familie niet wil opschepen met de verzorging en ik mijn tuin terug wil, heb ik besloten een goed adres te zoeken voor de drie kippen. Dat is gelukt: ik heb ze naar Brabant gebracht naar de andere opa van een kleindochter. Die heeft al kippen. Ze kunnen genieten in een tuin drie keer zo groot. Jammer dat ik er niet meer heb van genoten, maar dat lag helemaal aan mezelf.

Buizerd?

 Langs de Gagelweg zag ik vanmiddag een grote roofvogel die aangevallen werd door een meeuw. Een bruin beest maar met een duidelijke witte stuit. Een Buizerd met een stuit? Bij een witte stuit denk ik direct aan een kiekendief, een Grauwe of een Blauwe. Maar die zullen toch al wel vertrokken zijn? De vogel streek neer bij een hekwerk en met de LifeView heb ik wat foto's gemaakt. Thuis sterk vergroot en dan kan ik er toch alleen maar een Buizerd van maken. Dit is een lichte vorm die hier vooral in de winter voorkomt. Ze zijn afkomstig uit Skandinavie. In de vogelboeken wordt over  deze vorm een witte stuit gemeld.

Hoog en droog

 Verstandig van de reiger om op deze plek een slaapje te doen: uit de wind en de regen, die kwamen vanachter de struiken aanwaaien; hoog en droog boven het water zodat een eventuele Vos niet bij de reiger kon komen. (Alle reigers slapen in bomen) . Je zult nooit een reiger in de slootkant zien slapen, veel te gevaarlijk. Hij heeft waarschijnlijk de buit ( een prooi) al binnen, anders zou er wel gefoerageerd worden.

Regen.

 Twee Kolganzen die beschutting hebben gevonden in het lange gras. Ze hebben in de ochtend fanatiek gegeten, nu rust waarbij ze slapen of net met de koppen boven het maaiveld uitkomen, straks gaan ze weer verder ondanks de regen.

Blauwe Reigerkolonie.

 Een behoorlijk oud nest van de Blauwe Reiger. Elk jaar een stukje met allerlei takken er bovenop en klaar is Kees. Dit nest is er één van de 11, 12 die ik telde op Bosdijk bij het eilandje in de noordelijke plas. Deze kolonie zit er al jaren. Geruime tijd  terug telde ik er 5. Een gestage uitbreiding. Nu de bladeren gevallen zijn worden ook de nesten zichtbaar. In het voorjaar kun je nog net zien hoe de reigers baltsen en frommelen aan het nest, daarna sluit het bladerdek zich en zie je niks meer. Het mannetje zorgt voor de aanvoer van nestmateriaal, het vrouwtje maakt het nest. Dit eilandje is ook een slaapplaats voor Grote Zilverreigers.

De laatste.

 De laatste soort van de spinnen : het Groen Kaardertje. Het is de enige soort spin die ik in de tuin nog tegenkom. Maar dan moet je wel goed kijken. De groene spin zit achter het spinsel dat bestaat uit fijn gekaard  spinsel. Hoe ze de winter doorbrengen weet ik niet, het kan zijn dat ze in winterrust gaan, geen winterslaap, ze kunnen als eitje de winter doorkomen, sommige soorten worden nu en dan wakker en gaan op zoek naar voedsel. Een groot deel kan niet tegen de kou en gaat dood.

Ik heb een archieffoto van de beschreven spin afgedrukt.

Slobeend.

 Twee Slobeenden, mannetjes, zwommen vanaf de Veldwetering, die paralel loopt aan de Kade een zijsloot in. Geen vrouwtje te zien. Die zijn er wel, maar vallen minder op. Vormen van paartjes komt nog. Het kunnen Hollandse eenden geweest zijn, maar ook Skandinavische of Russische. Onze broedpopulatie verdwijnt voor een deel naar het zuiden, de blijvers worden aangevuld met noordelingen.

De Slobeend heeft zijn naam te danken aan het slobberen van het oppervlaktewater. Ze zeven de eetbare deeltjes uit een hap water die die door lamellen in de snavel naar buiten wordt geperst. Het bestaat vooral uit plantaardig en dierlijk plankton, verder insectenlarven, zaden , slakjes en kleine kreeftjes.