Terug

 De Smienten zijn ook terug, weliswaar nog niet zoveel, maar in de Bovenlanden zaten er al een paar honderd. Over een maand enkele duizenden. Op de foto vergezeld van Kievieten die zolang het niet vriest rondzwerven. 

Ik zie op de foto slechts één Smient met een oranjegele streep op de kop. Links vooraan. Duidelijk te zien op een vergrote foto. De rest lijkt nog het eclipskleed te hebben. Die gele streep hoort bij het prachtkleed en wordt door straks alle mannetjes gedragen. Het tevoorschijn komen van de gele kopstreep is een kwestie van slijtage, de oorspronkelijke veren slijten blijkbaar meer als de andere veren. 

Smienten hebben blijkbaar hier de rui van eclipskleed naar prachtkleed dat grotendeels grijs is.

Op een hek

 Dit zie je niet zo vaak: een Grote Zilverreiger op een hek. Ik heb het een keer eerder gezien langs de Gagelweg, maar normaal zitten ze altijd in de berm of de wal of de sloot. Hoewel enig klauterend en klimmend vermogen de soort niet vreemd is. De slaapplaatsen bevinden zich bijna altijd in struikgewas of jong geboomte waar ze na aanvliegen naar toe klauteren.

Op de achtergrond houdt een Blauwe Reiger zijn familielid in de gaten.

It rains cats and dogs.

  Regen. 

Venstersectorspin

 

Bij mijn venster meerdere kleine dichtgeweven webben met erachter een spinnetje. Gefotografeerd en in een petrischaal  alleen het spinnetje gevangen plus foto’s. De foto’s naar waarneming.nl gestuurd en die maakte er 100% een Venstervectorspin van. Familie van de Kruisspinnen maar kleiner en nauwelijks opvallend. Ze maken een wielwebspin met een sector zonder draden, vandaar de naam,  en in het midden is het web dichtgeweven (zie foto) . Alleen dit laatste viel op. 

Buxusmot, bruine vorm

 Afgekomen op de schuurlamp vanochtend een bruine Buxusmot. Helemaal bruin en die zijn zeldzamer dan de bijna geheel witte Buxusmotten. Wit met een donkerbruine rand zijn er ook. Hun uiteindelijke resultaat, dode Buxussen, is gelijk. Deze motten zijn nog niet zo lang in Europa, pas 2007 werd de eerste waarneming gedaan. Men vermoedt dat deze mot vanuit Japan hier is gekomen door mee te liften met Japanse Buxusstruiken. Niet de  vlinder vreet de Buxusstruiken  op maar de rups. Oplossing, geen Buxusstruiken meer.

Volop in bloei

 Alsof het nog geen voorjaar is geweest , mijn Vlinderstruik in de voortuin staat in volle bloei. ( Ik ben inderdaad weer terug in de polder)Doordat ik altijd tijdens de eerste bloei de dode, bruine uitgebloeide bloem er uit knip? Ik weet niet beter, knippen. Mijn buurman laat dat achterwege en er zit geen bloem meer in. En er zijn tot ieders verbazing ook nog veel vlinders. Veel Dagpauwogen en veel Atalanta’s

Paringswiel

 Ook libellen hebben voortplanting, een vrij ingewikkelde methode met behulp van een paringswiel. Hier de Bruinrode Heidelibel. De mannetjes vormen sperma in het laatste segment van het achterlijf en brengen dit over naar de secundaire genitaliën in het tweede segment. Een vrouwtje wordt bij de kop gepakt en draait het achterlijf helemaal omhoog voor haar naar achteren waar ze het sperma opneemt. Pas als ze eitjes legt worden deze bevrucht. 

Opvallend vind ik de weer rode pterostigma’s. Ik heb daar een paar dagen terug ook over geschreven.

Icarusblauwtje

 Een prachtig mannetje, vrouwtjes zijn bovenop bruin gekleurd en worden dan vaak verwisseld met een Bruin Blauwtje. Het Icarusblauwtje is het meest voorkomende blauwtje. Tot mijn verbazing. Ik dacht eerder aan een Boomblauwtje. Niet dus. Bovenop geen vlekken aan de onderkant wel. Komt in heel Europa voor. 

Viervlekwielwebspin

 Dat bruine balletje is een prooi, dacht ik, maar het bleek de spin zelf te zijn. Viervlak is een duidelijke naam,  het is familie van de ons bekende Kruisspin, en zij maken beide een wielweb. Een nieuwe soort voor mij, nog nooit gezien. Dit is een vrouwtje met dat grote achterlichaam. Er zijn bij deze soort veel meer kleuren mogelijk zoals groen en rood. Pracht beest.

Gewone Pendelvlieg

 Deze zweefvlieg behoort tot de pendelvliegen. Waar ze die naam vandaan hebben? Of het zou al moeten slaan op de manier van voedselzoeken: ik zag er tientallen in de nog bloeiende heide, geen andere vliegen. Korte vluchtjes van de ene plant naar de andere. De larven leven in water, een kleine sloot tot in een grote plas. Ze ziin zelfs wel eens gevonden in een natte koeienvlaai. De kleuren zijn weer een voorbeeld van mimicry, door te lijken op een gevaarlijke limonadewesp worden ze met rust gelaten. 

Strekpoot.

 Op de muur van het vakantiehuisje waar mijn kinderen bivakkeerden zaten

Hooiwagens, tenminste dat dacht ik. De familie van de Hooiwagens klopt wel maar de soort heet anders nl. Strekpoot. In rust houdt de spin de poten opzij gestrekt. De palpen, uitsteeksels aan de voorzijde, zijn gevorkt. Een kenmerk. Deze soort werd voor het eerst in 1993 in ons land waargenomen. Heeft sindsdien zich enorm uitgebreid. Vooral in herfst op muren. Ik telde aan het hele huisje 44 Strekpoten. 

Heidelibel onbekend

 Heidelibel onbekend gaf de computer van waarneming.nl door, dat betekent dat ze wel de familie kunnen benoemen maar niet de soort. Jammer, maar er is genoeg op te merken over de afgebeelde heidelibel. Namelijk dat de pterostigma’s (vlekjes in de vleugels) rood zijn gekleurd. Meestal zijn ze zwart bij de andere soorten, soms lichtbruin, maar deze zijn duidelijk rood. Komt bijna niet voor. Ik heb alle heidelibellen in het boek Libellen van Europa bekeken en er is één Libelle die rode stigma’s heeft, de Bandheidelibel ( Sympetrum pedemontanum) met zwarte banden in de vleugels. Deze  moeten zitten aan het eind van de vleugels. Maar die ontbreken hier. Alleen bij pas uitgeslopen ( uit de cocon gekomen) mannetjes ontbreken de banden nog. Dus zou dit een jong mannetje zijn.? Indien dit een  Bandheidelibel is dan hebben we hier te maken met een vrij  zeldzame libel.

Fraai Haarmos

In het bos. of naald- of loofbos. zijn overal dikke plakken met Fraai Haarmos te vinden. Niet doorzichtig zoals bij veel mossoorten, die vaak maar een cellaag dik zijn, maar bij dit mos ondoorzichtig zijn. Dit komt door lamellen die het blad dikker maken. Functie : het vasthouden van water zodat de plant niet uitdroogt. 

Aangevreten.

 

Ik was op zoek naar de mijnen van mineerders, dat zijn die meestal kronkelende gangetjes over het gehele  blad. zo'n gangetje wordt een mijn genoemd. veroorzaakt door een larfje van een mineerder dat zich een weg vreet tussen de boven en de onder-epidermis door. Maar misschien is het nog te  vroeg, geen mineerder en dus ook geen mijn te ontdekken. Wel een paar bladeren met vraatsporen. Op de bovenste foto een Elzenblad met duidelijke vraat. maar door wie? De eter is niet in het blad gekropen, het onheil is van buiten gekomen. Misschien een Elzenhaantje? Een berucht kevertje.

Het blad op de onderste foto vind ik nog spannender, daar is de eter begonnen aan de onderkant en heeft hier en daar de bovenste epidermislaag vergeten mee te eten. Of zou dit toch een larve van een mineerder zijn geweest????

Terug

Als de zaak kapot gaat merk je pas hoe afhankelijk je bent van  je apparatuur. Deze Grote Groene Sabelsprinkhaan heb ik een paar dagen geleden genomen maar kon de foto op Sneuper niet kwijt. Nu wel na hulp van mijn nageslacht. Een pracht  beest, rustig zittend op een paaltje.

 

Helaas

 Mijn laptop wil niet meer wat ik wil en maakt het me onmogelijk een foto af te drukken en een logje te  schrijven: sommige letters hebben de geest gegeven. Dit duurt al een paar weken maar ik ben het nu zat. Volgende week hoop ik een nieuwe te hebben. Mijn ekskuus.

                                                                              Sneuper. 

Reuzenzwam.

 Op een auto-parkeerstrook  stond deze Reuzenzwam. De auto’s keurig er om heen geparkeerd. Wat een monster, vandaar ook de naam. Een prachtige paddenstoel. Er naast ligt al een “uitgebloeid” gedeelte, verderop lag ook al een zwarte prak. Dat betekent dat het mycelium van deze paddenstoel niet in een boom zit maar gewoon in de grond. Toch parasiteert de schimmel op de wortels van een boom. Hij veroorzaakt op den duur een soort witrot in een boom waardoor deze boom doodgaat. Op de foto is nog maar een kleintje, er zijn Reuzenzwammen  bekend met een doorsnee van 2 meter tot 80 centimeter hoog.

Alleen jonge exemplaren zijn eetbaar, in Japan schijnt het een lekkernij te zijn.

Gele Kamille

 Heeft de  naam te danken aan de gelijkenis met de kamille- familie maar de Gele kamille behoort tot de familie van de schubkamille’s. De Echte Kamille en de Schijfkamille  hebben een eigen familie, de Kamille’s. Waar maken we ons druk over, taxonomen doen dat wel. Die schubben zitten  naast de buisjes op de foto onzichtbaar. Verder een prachtige krans van lintbloemen, zoals een Margriet, een bekendere plant.  De Gele Kamille is meestal ingezaaid, komt verder in het wild voor in Limburg, in het rivierengebied en een stedelijke omgeving.

Hij wordt gebruikt om verfkleur van te maken

Koe + reiger= Koereiger.

 Gister langs de Lek op zoek naar de eerste Grauwe Ganzen uit Scandinavië. Die komen deze maand naar ons land. Echter, langs de hele Lek  ( van Wijk bij Duurstede tot aan fort Honswijk ) 

waren geen ganzen te zien, behalve bij de pont naar  Culemborg. Maar geen geschikte parkeerplaats, zodat ik ben doorgereden. Ergens halverwege trok een reigertje mijn aandacht, klein en foeragerend bij de koeien: een Koereiger. Een zeldzame  soort, eind vorige eeuw voor het eerst hier en gebroed op Oostvoorne. Een paar jaar terug hadden we een kleine invasie in de Gagel, Wilnis. Ze sliepen samen met Grote Zilverreigers in de buurt van de familie-akker.  Ben benieuwd of ze weer in de Gagel verschijnen.

Pyamawants of Gevangeniswants

 Opvallende schildwants op uitgebloeide Wilde Peen. Felrood met even brede zwarte strepen. Op de buik rood met veel zwarte stippen

Ze zoeken het liefst onderdak bij Schermbloemigen zoals hier bij de Wilde Peen. Heb er vorig jaar ook over geschreven met dezelfde situatie. 

Ze hebben voor predatoren een vieze smaak zodat de kleuren moeten afschrikken. Was vroeger zeldzaam, tegenwoordig is heel Europa bezet.

Nieuwe soort: Landkaartje

 In mijn jeugdbondtijd werd er neergekeken op het soortenjagen. Waarom, weet ik niet. Maar zoiets verachtelijks deed je niet. Maar dat soortenjagen is ondertussen toch wetenschap geworden, wat vogels betreft vooral gepropageerd door Dutch Birding waar ik dan ook een aantal jaren lid van ben geweest.De wetenschappelijke indeling van soorten in de biologie noemen we taxonomie. De indeling van soorten en ondersoorten (rassen) speelt zich tegenwoordig af op het nivo van DNAonderzoek. Hoe ik op dit onderwerp kom.? 

Vanochtend, vanmiddag wordt het weer warm, bezocht ik even mijn onkruidveldje (Lupineveldje, dat ergens op de camping in de vorm van Nederland  is neergelegd en vol staat met “onkruidplanten” .). Camera met zoomlens meegenomen want er is altijd wel wat te zien en te fotograferen. Nog geen minuut in de wei of ik had de eerste al te pakken. Een vlinder die ik helemaal niet kende. In ieder geval nog nooit waargenomen op mijn  Vlinderstruik. Na wat gezoek ontdekte ik dat een Landkaartje was. En wel van de tweede generatie. Bij de eerste is de vlinder gekleurd met oranje en roodbruin, de tweede zoals deze, helemaal zwart met witte vlekken. Voor mij een nieuwe soort. Zelfs op mijn oude dag geeft dat voldoening.