U02 lime

Eindelijk na een paar weken speuren weer eens een halsring afgelezen. En wel op mijn weidevogelweilanden langs de Ter Aase Zuwe bij Gijs. Leuk. Het was een lichtgroene ( lime) halsring met de code U02. Geringd op 7-8-2016 als een adulte gans. Is dus minstens 10 jaar oud. Geringd op Kolguev , een eiland ten westen van Nova Zembla. 38x afgelezen en 5x door mij. Op de Hoofdweg van Mijdrecht en op Molenland,  Wilnis. Ik heb geprobeerd haar, het is een vrouwtje, te fotograferen maar ik zat weer eens verkeerd. Moet toch meer aan mijn plaatsbepaling doen. Onderstaande foto is een archieffoto, ik zie dat deze foto op de Hoofdweg genomen is.

Appels

 Twee huizen verder hebben ze een Appelboom met dit jaar een rijke opbrengst. Zoveel dat er nog genoeg Appels onderin de boom hangen om te worden genuttigd. Maar iedereen is zo langzamerhand uitgegeten op die Appels. De rest is voor de vogels. Halsbandparkieten wagen zo nu en dan een poging, maar ook bij de parkieten hebben ze genoeg gehad. 

Zag ik ze vorige week nog regelmatig voorbij komen, nu is de lol ervan af en gaan de Appels over op rot. 

Collega's

Foto genomen met 400 mm. Dus grote afstand. Maar ik vond het toch wel de moeite waard om deze foto af te drukken. Het gaat om de twee Grauwe Ganzen rechtsachter op de foto. Beide hebben een kapotte vleugel, de linker. Ze vielen me in eerste instantie op doordat ze zoals alle ganzen doen , even hun vleugels fanatiek heen en weer slaan, maar ik zag heel duidelijk dat er iets was met de linkervleugel. Waarschijnlijk een gebroken opperarmbeen. Oorzaak? Ik vermoed een schietslachtoffer. Er vliegen heel wat vogels rond met hagel in het lichaam. Bij wat ergere gevallen is het opperarmbeen gebroken. Ze kunnen wel foerageren , ze kunnen zich voortplanten, ze kunnen zich verplaatsen. Ze kunnen alleen niet wegtrekken naar verre oorden. Geen nood: hele populaties Grauwe Ganzen verblijven het hele jaar door in onze weilanden. 

De grote zwarte vogels zijn Aalscholvers.

Laat maar waaien.

Deze Grauwe Ganzen hebben zich in hun verenpak teruggetrokken. Rust. Slapen. Met de borst in de richting van de wind. Zo kan er geen wind onder de veren komen. Rond het middaguur zijn de meeste ganzen in rust, ze hebben flink gegeten en nemen rust. Meestal duurt het slapen niet zo lang, Na 15-20 minuten gaan ze weer verder met fourageren.   Als het waait , zoals de afgelopen dagen, duren de slaapjes wat langer, maar de fourageerperiodes wat korter. Ze komen niks tekort. 

Buizerd

 De Buizerd is een van de weinige roofvogels die in aantal toeneemt. Zelfs de Torenvalk gaat in aantal achteruit. Ik had 20 jaar geleden hoogstens één broedgeval in polder Demmerik (waarin mijn weidevogelgebied) , nu zijn dat er  minstens drie. Allemaal in bomen.  In de winter zie je ze veel meer. Trekkers uit Skandinavie en Noord-Rusland komen onze populatie versterken. Hiertussen zitten soms wat Ruigpootbuizerds, vaak moeilijk te determineren, ook al omdat er bij de gewone Buizerds zoveel verschillende verenkleden bestaan. Bijna witte Buizerds komen vooral uit noordelijke streken. Dat heeft blijkbaar iets te maken met de sneeuw die ze daar hebben. 

Ze zitten graag in de winter op paaltjes langs de snelwegen, vlakbij de grond om een niets vermoedende muis te verschalken.

Brandganzen

 Een behoorlijke groep van zo'n 300 Brandganzen was druk aan het foerageren in de luwte van de Botsholse Dijk. Hier een klein deel . Of ze nou op weg waren naar Friesland of omgekeerd van Friesland naar de Delta was niet af te lezen. Ze hadden honger en maakten een tussenstop onderweg . Polder Groot Mijdrecht ligt precies op de route Delta - Friesland v.v. Er komen gedurende het winterseizoen grote groepen hoog over herkenbaar aan het  "geblaf" van de Brandjes. Zomers wordt het met de Brandjes ook drukker. Steeds meer ganzen die normaal in de zomer op Spitsbergen of Nova Zembla zitten, blijven hier om te broeden. Het worden standvogels. En dan te bedenken dat ik langgeleden 's winters naar de Bantpolder bij Anjum ging om Brandganzen te tellen. Daar verbleven ze alleen. In de loop der jaren zijn ze steeds dichter bij gekomen om te broeden. Eerst in de Baltische Staten, toen op bijvoorbeeld Gotland en daarna uiteindelijk in Friesland en de Delta.

Zaaddozen (vrucht)

Magnolia, zo'n grote boom en dan maar op 2 a 3 plekken een vrucht. Beter gezegd een zaaddoos. Een vrucht heeft meestal wel vruchtvlees, hier niet. Het is alleen een doos met zaden. De zaden die feloranje zijn getekend  en daardoor Spreeuwen lokken. Ik had eerst niet in de gaten waar de Spreeuwen op afkwamen maar al gauw bleken de zaaddozen, die ik enkele weken geleden had ontdekt in het gebladerte, een felrode kleur hadden gekregen en de pitten erin de Spreeuwen lokten. Een grote boom met twee of drie zaaddozen. Ik heb het enkele jaren terug ook gehad, maar die zaaddozen werden niet zo mooi rood. Waarom zo weinig zaaddozen??

Storm

 Op sommige weilanden zitten allemaal Stormmeeuwen te wachten op de storm die vannacht en morgen over ons land zal razen. Dat razen zal wel meevallen, mijn ervaringen met de weerradar zijn over het algemeen zo dat het wel meevalt. Maar in ieder geval zitten de Stormmeeuwen al een paar dagen op de weilanden. Waar ze vandaan komen is voor mij een raadsel, normaal zie je niet zoveel. De naam Stormmeeuw is niet zomaar bedacht. In het Fries wordt íe ook wel Unwaersfugel  of Seekob genoemd. 

Vreemd maar in de beschrijving van de Stormmeeuw op de websites van Vogelbescherming en Wikipedia wordt nergens aan een storm gerefereerd.

Bessenbandzweefvlieg

 Een late zweefvlieg. Her ruimt behoorlijk op, nu en dan nog een laatste waarneming. Denk ik. Zo nu en dan nog een witje, een zweefvlieg en wat spinnen. Deze Bessenbandzweefvlieg is weer een prachtig voorbeeld van mimicry, hij lijkt op een Limonadewesp met dat achterlijf van hem. Zo wordt ook deze zweefvlieg met rust gelaten. 

Jonge eendenkuikens.

 Echt waar! Jonge eendenkuikens. Vanmorgen in de singel bij de camping van fam. Van IJperen langs de Kromme Mijdrecht. Hier grazen al een aantal jaren Muskuseenden. Eenden die niet kunnen vliegen maar wel wat kunnen lopen. Mijn vader noemde ze vroeger Loopeenden. Of dit een normaal verschijnsel bij deze eenden is of dat het een toevalligheid is, ik weet het niet. In ieder geval is de populatie op die plek weer wat levensvatbaarder, regelmatig sneuvelt er een eend onder een auto. Als ze oversteken heb je maar te stoppen, zij stoppen niet.

Groene Schildwants op Koningskaars

 Toch nog een levend wezen op de planten, het aantal insecten dat ik nog zie wordt met de dag minder. Allemaal in de winterrust in welke vorm dan ook: imago, pop of larve, ze halen meestal wel het voorjaar. Hier toch nog een levend beestje, de Groene Schildwants. Is behoorlijk uitgekleurd, het stadium hiervoor is de wants helemaal groen. Daarvoor is de achterkant bruin. Hij houdt van afwisseling.

Druppels

 Lampenpoetserplant na een motregenbui. De fijne druppeltjes blijven makkelijk hangen aan de bloem van de plant. Grote regendruppels zijn te zwaar en vallen zo op de grond. 

Slobeend

 Dit mannetje Slobeend zwemt weg van de camera, hij vertrouwt het niet. Tussen de honderden Smienten zitten nu en dan andere soorten. Ze vallen niet eens op door de grote hoeveelheden Smienten. En toch zitten ze er. Dit mannetje heeft al het prachtkleed, pas in het voorjaar heeft íe het nodig bij de voortplanting. De meeste eendensoorten zijn in de herfst al gepaard. Je ziet ze overal zwemmen. De grote snavel bij de Slobeend valt op, hij kan er lekker mee slobberen. Duiken doen ze niet of nauwelijks. Kuifeenden zijn echte duikeenden.

Een tweeling?

 Deze tweeling verbleef gister en vanochtend op hetzelfde stukje land langs de Kromme Mijdrecht ter hoogte van de campings. Vogels hetzelfde miskleurd zittend bij tenminste één ouder, misschien twee. Beide ouders normaal gekleurd zoals elke Grauwe Gans gekleurd is. Deze jongen  dus niet, door een toevallige samenvoeging van de genen kwamen er in hetzelfde legsel twee witbont gekleurde Grauwtjes uit. Er lopen in de Bovenlanden wel meer bontgekleurde Grauwe Ganzen, maar twee die zoveel op elkaar lijken komen  uit hetzelfde legsel. Ben heel benieuwd waar ze op den duur zullen verder leven. Hun nachtverblijf is zonder twijfel de Groene Jonker aan de overkant van de Kromme Mijdrecht.

Zwerminktzwam

 Nooit geweten dat er zulke kleine inktzwammen zijn. Op dezelfde plek als vorig jaar, als product van de kippen die ik vorig jaar had?, stonden er nu weer wat meer kleine zwammetjes. Ik moest eerst denken aan een mycena, maar de computer en het paddestoelenboek gaven me ongelijk. Het was een inktzwam , weliswaar de kleinste maar toch.  De kleuren veranderen naarmate de tijd vordert. Groeit op beschaduwde plaatsen (klopt) en nabij boomstronken. (Klopt ook). 

Het bij inktzwammen bekende verschijnsel van vervloeien van de sporenplaten is bij deze soort niet aan de orde. De sporen komen wel tevoorschijn om door de wind meegenomen te worden.Maar het is een uitzondering onder de inktzwammen.

Kopfoto: Kolganzen

 De Kolganzen worden zo talrijk dat ze weer groepen vormen, zoals hier op de kopfoto in polder Demmerik. Honderden Grauwen, enkele tientallen Kollen. We gaan weer de goeie kant op. Mijn waarneming van de Kolgans X8E was dit seizoen de vierde aflezing van een Kol in geheel Nederland. Andere jaren veel later.

In een rijtuigie,

                                            In een rijtuigie, in een rijtuigie, helemaal naar Vinkeveen..........

De wandeling

 Vanochtend de nachtelijke wandelingen van een slakje op de foto gezet. Een millimeter groot en toch al een volwaardig expeditie. Op het raam van de schuur was niet zoveel voedsel te vinden, vandaar het kronkelige pad.

Het Huisjesslakje sterk uitvergroot en dan blijkt het een compleet slakje te zijn. Alles erop en eraan.

Het is begonnen.

 Honderden Smienten zijn aangekomen op de bekende plaatsen als de Bovenlanden. Maar zoals elk jaar nog in eclipskleed. Mannetjes (bijna) allemaal met chocoladebruine kop. Op de foto vond ik één Smient met de beginnende gele kopstreep.

Vanmiddag ook de eerste halsring bij een Kolgans: X8Ezwart. Ik pakte de camera voor een foto maar het beestje ging zitten in het lange gras en foetsie was de ring. Begin dit jaar geringd in Kollumerpomp, een keer afgelezen in De Baltische Staten en nu hier in de Bovenlanden. Nog nooit zo vroeg een gans afgelezen.

Prachtige rups

Kruipend , lopen en huppelen  kunnen ze niet , voor de schuurdeur deze prachtige rups. Deze zal zich verpoppen in de strooisellaag tot de Zuringuil. Je zou denken dat uit een mooie rups ook een mooie vlinder komt. Maar dat is vaak niet het geval. De Zuringuil is een saaie nachtvlinder, met weinig spannende kleuren. Bruinachtig met een vlekje hier en een vlekje daar. 

Uilen vormen de grootste nachtvlinderfamilie in Nederland, ruim 350 soorten ( over de hele wereld ruim 25.000). Hij overwintert als pop in de strooisellaag en verschijnt in het voorjaar als vlinder. Zuring is één van de waardplanten, verder weegbree, hop, duinroos , braam en wilg. 

Rust

 De Kievieten  hebben een paar uur gefoerageerd en rusten nu uit op een droog vallend gedeelte van de Groene Jonker. De meeste slapen, hier en daar lopen wat Tureluurs druk foeragerend er tussen door. Meestal zie je grote groepen Kievieten op de weilanden, hier  zoeken ze slik op. Ze  gaan pas naar het zuiden als de vorst invalt, alhoewel ik ook grote groepen Kievieten met de poten op het ijs heb  zien staan. 

Verder veel Wintertalingen, door de mist kwamen de kleuren van de mannetjes er niet door heen.

Slachtoffer.

 Dit Lieveheersbeestje heeft het niet gered, bij de jaarlijkse speurtocht naar een winteronderkomen heeft hij het web niet gezien en is er recht ingevlogen. De Kruisspin heeft het beestje snel omwikkeld en is bezig met de maaltijd. En begint daarna met een nieuw web, want dit oude web is door de vangst behoorlijk beschadigd.

Jeuk ?

 Van tijd tot tijd zie je vogels poetsen. Of dat nou een soort wasbeurt is. of de vogel z'n verenpak wil ordenen, of de vogel jeuk heeft , misschien wel alle drie voor de dagelijkse beurt.  Bij een groep Knobbelzwanen zaten vanmorgen 4 Lepelaars , drie sliepen en de vierde, die van de foto's, verzorgde zich. Aan de snavel te zien nog een wat jonger exemplaar, er schijnt nog wat roze door het zwart. Ook de veren achter op zijn kop worden niet vergeten.

                    

De eerste ring

 De eerste ring , en nog wel op mijn weidevogelweilanden. Mooi begin. Echter de Grauwe Gans stond  te ver weg om de ring te kunnen aflezen. Ik heb een serie foto's gemaakt maar door de luchttrillingen vanwege de zon mislukte de scherpte. De ring valt wel op met die groene kleur. Tussen de ganzen zitten ook al weer Smienten.

Argusvlinder

 Misschien is het wel dezelfde vlinder als een paar dagen terug, een Argusvlinder. Komt niet zo vaak langs, ik zie deze soort veel meer in het voorjaar in de weilanden bij Gijs als ik daar bezig ben met de weidevogels. Altijd in het wat langere gras , het liefst op of bij een dam tussen twee weilanden. Hier verdedigen de mannetjes hun territorium. 

Argus komt van de reus Argus Panoptes die honderd ogen had en die nooit tegelijkertijd sliepen, zodat de reus alles in de gaten kon houden.

De laatste ?

 Nu en dan vliegt er een witje voorbij, in mijn tuin meestal een Klein Koolwitje. Waar de Grote zijn weet ik niet, misschien vliegen die niet zo lang door. Kleine Koolwitjes laten zich elke dag nog zien. Ik fotografeerde er één op een Geranium. Mooi is de lange tong te zien die helemaal tot op de bodem van de bloem wordt gestoken. Daar zitten dus de honingklieren.

Kleine Koolwitje heeft het mannetje maar één stip op de binnenkant van de vleugels en een vrouwtje twee. Allebei  een zwarte rechthoek op de hoek van een vleugel