Weer eens in mijn gebied geweest, polder Demmerik bij Gijs en Jolanda, de hoeveelheid vogels en de aantallen soorten houden niet over, dit is zo'n beetje de komkommertijd van wilde vogels in ons land. Behalve dan die Rode Ibis ergens bij Den Haag, maar hij schijnt geringd te zijn en dan is het doodgewoon een ontsnapt exemplaar uit een voliere of misschien wel Avifanuna. Soortenjagen doe ik niet aan mee.
Dus weinig vogels, nou ja: 2 Purperreigers, waarvan 1 juveniel denk ik, gezien de fletse purperkleur, 2 Grote Zilverreigers , die zijn er ook weer, een vrouwtje Bruine Kiek, ik hoorde een Scholekster in de verte te keer gaan. Zwarte Sterns zijn vertrokken naar het IJsselmeer en een laat Rietzangertje met alarmroep.
Maar natuur genoeg, veel planten die bloeien, desgevraagd bij Gijs of er ergens nog St. Jacobskruiskruid stond? Gelukkig niet maar ik kreeg wel te horen dat Heermoes ook enorm giftig is en dat daarvan wel veel staat aan de kopse kanten van de percelen. Dat heeft alles weer te maken met de voedselrijkdom van de bodem op die plekken.
Vroeger veel aan libellen gedaan dus een goede vervanging van vogels. Op de foto het paringswiel van een paartje Gewone Oeverlibel. Talrijk. Het mannetje (blauw) heeft zijn sperma, dat gevormd wordt aan het uiteinde van het achterlijf naar zijn secundaire geslachtsorgaantje gebracht. Dat zit onder de eerste segmenten na het borststuk. Geslachtsrijp gaat hij op jacht naar een rijp wijfje, grijpt haar achter de kop en samen vliegen ze in tandem naar een stengel of een kaal plekje ergens. Zij buigt haar achterlijf naar voren en neemt het sperma op . Dit noemen we het paringswiel. Hoe lang ze elkaar dan nog gezelschap houden weet ik niet, maar zij gaat eitjes leggen ergens meestal in het water. Pas dan vindt er bevruchting plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten