Vandaag maar weer eens in ons bos gewandeld: Bosdijk. Het echte bos, als het Amsterdamse Bos en/of Lage Vuurse, is voor een middag wat te ver, vinden we. Je zit bijna langer in de auto dan dat je wandelt. Bovendien vinden we op Bosdijk altijd wel wat om ons over te verbazen. De Knotpopulieren staan er daar niet al te goed bij, of zijn voor een deel zelfs afgestorven. Met name langs het noordelijkste deel van het wandel- en fietspad is het armoe. De stoere Knotwilgen zijn dan een verademing. Majestueuze bomen. Is het een gevolg van te weinig beheer? Slechte grond?
De Knotpopulieren waren kalende. De bovenste bladeren waren nog wat groen, de lagere bladeren waren verschrompeld ( zie foto) . Grappig waren de roodgekleurde steeltjes. Eerste krijgen de bladeren een herfstkleur door het afsterven van de cellen, zodat de stoffen van het bladgroen zich met elkaar kunnen vermengen, alvorens ze afgevoerd worden naar de stam. Dan pas sterft het steeltje af en gebeurt hetzelfde als eerder in het blad. Zijn alle waardevolle stoffen opgeborgen in de stam dan groeit er tussen de steel en de stam een kurklaagje, waar het blad kan losbreken van de stam of de tak.
De nieuwe okselknop voor volgend jaar zit er al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten