Maar weer eens een Grote Zilverreiger. Ik krijg niet vaak zo'n kans om in mijn mobiele schuilhut zo dichtbij te komen. Ik had langs de Middenweg de groep Kolganzen op halsringen gescand en ging weer verder. Ik reed op het weggetje terug en hij stond er nog steeds . Er zat een grote wilg tussen, dus hij zag me niet goed aankomen. Het is bijna altijd zo dat als je stopt om een foto te nemen de reiger 'm smeert. Vreemd volk, moeten ze niks van hebben. Deze bleef staan, tot mijn verbazing. Langzaam rijdend de camera met telelens gepakt , raampje open en gestopt. De reiger zag een visje of een kikker, dat zag je aan de geconcentreerde blik en houding en stond te popelen om toe te slaan. Maar de a.s. prooi zwom verder, de reiger er rustig wadend achteraan. En ik maar foto's nemen. De telelens op de achteruitkijkspiegel als statief. Snelle sluitertijd (1/250 sec.) om bewegingsonscherpte te voorkomen. Aardig gelukt, dacht ik.
Toen sloeg de reiger toe, met een razendsnelle beweging greep 'ie de vis ( het was een visje, ik denk een voorntje) en met een paar bewegingen van de snavel werd de vis in de juiste richting gelegd en werd doorgeslikt. Ik was er net op tijd bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten