Kolgans J20zwart blijft een aantal halsring-aflezers verbazen, en daar hoor ik ook bij. Ganzen komen vaak terug naar de omgeving waar ze al meerdere jaren de winter doorbrengen. Mijn meest sprekende voorbeeld is J20 zwart. Mijn eerste aflezing van J20 was in januari 2001. Zij was pas geringd. Ik heb haar in deze winter 7x kunnen aflezen. Vooral in polder Groot Mijdrecht Noord. De volgende winter is ze elders geweest waarschijnlijk in een buitenland met weinig vogelaars , geen aflezingen. In de winter van 2002-2003 drie keer en in de winter van 2003-2004 tot en met de winter van 2010 ruim 30 x. Het was alsof ze op me zat te wachten. Daarna heb ik haar zelden meer gezien, wel was ze in Friesland en Noord-Holland. Ook Tijs vd Berg zag haar in de buurt van Abcoude. Toen was het over, dachten we.
Op 21-12-2019, ruim 5 jaar na de laatste aflezing in Zoeterwoude, werd ze afgelezen in Almkerk. Foto's moesten eraan te pas komen om de waarneming te bevestigen. Hoe kan een gehalsringde vogel zo lang onder de radar blijven? Een paar weken terug kwam een gerucht uit Belarus dat de gans daar gezien was bij de stad Brest in de nabijheid van de Poolse grens. De waarnemer had er enkele uren naar gekeken. Ze zijn daar blijkbaar geen ganzen gewend want ik heb mijn lijsten eens nagekeken, maar er is geen enkele waarneming uit Belarus. Er is daar ook een foto gemaakt, dat is nu het bewijsstuk.
Op mijn archieffoto, nog genomen met de camera voor de telelens, zie je duidelijk het getal 20. de grote J zit aan de andere kant. Het witte zichtbare streepje is van de zijkant van de ring. De basis is een witte ring met daarover heen een zwarte laag. Hierin wordt dan de code gefreesd.
Ik kijk nu toch anders naar de ganzen dan ik eerder deed. Zij zal er maar tussen zitten. Ganzen genoeg langs de Botsholse Dwarsweg, maar het regende fors en het waaide stront van de dijk. Gister en vandaag. Ekskuus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten