"De Blauwjantjes zitten achter de boerderij ook weer te broeden", vertelde Aar me gister, toen ik naar de zich herstellende kolonie Zwarte Sterns in de Putakker stond te kijken. Aar is de boerin van de boerderij bij de sluis waar elk jaar, vreemd genoeg ondanks de Kleine Mantelmeeuwen, de kolonie bezet is en met rust gelaten wordt. Blauwjantjes worden ze hier genoemd, naar de blauwachtige kleur. Ook in Friesland speelt de blauwe kleur een rol in de naamgeving: Blaustirns. In deze kolonie maak ik naar mijn idee de mooiste foto's . Vanuit een oude jachthut. Ik moet me dan het eerste kwartier ontzettend koest houden, doodstil zitten , handschoenen aan en een waxhoedje op. Anders komen de vogels niet tot rust. Ik heb een keer zonder hoofdbedekking in de struiken bij een andere kolonie gezeten, maar de vogels van het vlotje dat het dichtst bij lag weigerden weer te gaan zitten broeden. "Wat moet dat vreemde kale hoofd daar in de struiken?" zullen ze "gedacht" hebben. Ik was vergeten m'n waxhoedje op te zetten. Toen dat snel opgezet en binnen 5 minuten zaten de vogels weer op het vlotje. Dat geldt ook voor m'n kale witte handen. Handschoenen aan. Is dat nou nodig zo'n kolonie zo dichtbij te observeren? zal iemand denken. Het is niet direct wetenschappelijk onderzoek dat we doen, maar we willen bijvoorbeeld graag de predatoren weten, ontdekken waar de verstoring door indringers ( soorten eenden, futen, meerkoeten, vissen; de ene soort wordt wel weggejaagd , de andere niet) het grootst is En als je een paar weken later het aantal jongen wil tellen lukt dat niet door er een keer langs te lopen. Ze zitten allemaal in de wal of onder de bladeren.Dan komen de ouders voeren en gaan de koppies omhoog. En ik maak foto's. Meestal met een telelens
Op de foto een baltsend paartje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten