Nee, dit zijn geen rupsjes of wormpjes of i.d. die het zaad opeten, maar zijn uitsteekseltjes van de zaadhuid en worden mierenbroodjes genoemd. Er zitten bepaalde stoffen in waar mieren gek op zijn en proberen dan het broodje met daaraan vast het zaadje in het nest te krijgen om als voedsel te dienen voor de mierenlarven. Er zit veel olie in vandaar de glimmende zaadhuidjes. Vaak worden de zaadjes voor het nest al afgebeten en op deze manier vindt verspreiding van de plantensoort plaats. Er zijn plm. 200 soorten waarvan de zaadjes mierenbroodjes hebben. Bepaalde viooltjes, acacia, etc. etc.
Hier heb ik het zaad verzameld van de Stinkende Gouwe, een onopvallende plant met kleine gele bloemen en als bijzonderheid geel melksap. Hij wordt ook wel Wrattenkruid, oosten van het land, genoemd. Wratten zouden na vaak insmeren met het melksap verdwijnen. Ik heb dat geprobeerd met een klein wratje dat tegen een nagel van een vinger ontstond en me veel last bezorgde bij het aanpakken van iets. Ik kreeg na een paar weken de indruk dat het nauwelijks hielp om de wrat kleiner te maken. Uiteindelijk hielp de stikstofspuit van de dermatoloog veel meer.
Ik heb de zaadjes op een kaal plekje in de tuin gegooid, misschien krijg ik een eigen voorraadje Wrattenkruid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten