Hoe deze Italiaanse Aronskelk in een gemeente-plantsoen is terecht gekomen weet ik niet, vermoedelijk is een buurtbewoner de plant in eigen tuin zat geweest en heeft de restanten tussen de voornamelijk Gele Kornoeljestruiken gekieperd. De Gele Kornoelje-wildernis is pas geleden gesnoeid/gesloopt, zodat de ondergroei weer zichtbaar is geworden. Binnenkort zullen daar ook weer steeds groter wordende velden Sneeuwklokjes bijkomen, daarna komt het Speenkruid. Tegen die tijd lopen ook de struiken weer uit en sluit de beginnende wildernis zich weer. Speelplaats voor katten.
Bij het eerste nachtvorstje hangen de bladeren van de Aronskelk er zielig bij, in de loop van de dag richten ze zich weer op.
Hoewel de soort vrij algemeen in Nederland is, is de soort toch niet inheems. Hij komt oorspronkelijk uit de Kaukasus, de Alpen en het Middellandse Zeegebied. Hij is hier als sierplant gekweekt en daarna verwilderd.
De wel inheemse Aronskelk, de Gevlekte, heeft zwarte vlekken op de bladeren, de Italiaanse heeft vaak een witte nervatuur. De bladeren van de Gevlekte komen pas in het voorjaar tevoorschijn, deze soort in de herfst en overleeft meestal de winters, ook de winters met vorst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten