Al bij het ingaan van het weiland kwamen ze me tegemoet: een paartje Grutto's, roepend, waarschuwend, scheldend. Dit zijn toch niet de Grutto's waarvan ik gister het nest eindelijk ontdekte? Nee, die zaten nog in de buurt van hun nest. Maar wat doen deze Grutto's hier dan? Ik werd met de nodige herrie begeleid naar mijn vaste stek op de dam van 4 naar 5. Het lijkt wel of ze jongen hebben was mijn conclusie. Toen ik één keer gezeten was op mijn driepootje, camera met telelens klaar om te gebruiken , werd het geroep wat minder. Op een gegeven ogenblik was het voorbij, ik was opgegaan in het hekwerk met struiken. Het Tureluurtje van het nest in het gras dat Gijs niet gemaaid had deed ook van zich horen. Ook nog aanwezig.
Toen pas zag ik een Grutto bij een jong. Waar komt die vandaan? Is het nest van gister dan uitgekomen? Dat kan niet, want het jong dat ik zag was minstens een week oud. En op een gegeven ogenblik zag ik twee, drie . Maar vier was het toppunt van vreugde. Vier jongen van minstens een week oud. Waar komen die vandaan? Niet uit mijn weilanden. Grutto's vooral kunnen 's nachts grote afstanden afleggen met hun jongen. Die zwemmen zelfs de sloten over om maar in een beter weiland te komen. Dat was dus hier gebeurd. Misschien bij de volgende boer vandaan. Misschien uit het reservaat? In ieder geval was mijn middag weer goed, voor zoiets blijf ik niet thuis. Prachtgezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten