Speerdistel

In de braakliggende stadstuin (een tuin omsloten door bebouwing) van één mijner zonen ligt de geweldige rozet van een Speerdistel. Meer als een meter in doorsnee. Dit rozet met wortel ontstaat het eerste groei-jaar, het komende, tweede , jaar groeit de plant de lucht in met stengels van meer als een meter en gaat bloeien. De Cirsium vulgare ( cirsium  is afkomstig van het Griekse kirsos, dat betekent gezwollen ader of spatader. Distels werden vroeger gebruikt als medicijn tegen deze aders. Vulgare is gewoon, algemeen) heeft de ergste stekels van alle distels. Hij heet niet voor niets Speerdistel. Hij komt eigenlijk overal voor, het minst nog op veen. Hij houdt van voedselrijke, wat zure grond. Vorst kan het rozet behoorlijk beschadigen, meestal wordt er dan een jaar later gebloeid.

Muggenplaag ?

Niet alleen buiten heeft de natuur last van de warmte, ik vermoed dat ook binnenshuis sommige organismen  er "last" van hebben. Bijvoorbeeld de steekmuggen. Ze steken ook echt de laatste weken. Normaal is dat ze de beschutting opzoeken om de winter door te komen en niet steken, maar nu wordt ik regelmatig wakker met een jeukende plek, dus ik jaag op ze. Met een lange sok mep ik er op los. Er hangen al verschillende lijken aan de muur en het plafond. Vannacht voor het eerst geen gezoem en  gejeuk, maar dat kostte wel wat moeite: de hor weer in het venster en de deur angstvallig dicht houden. Dat leverde wat op.
Hun voortplantingsritme is van slag. In de zomer wordt een vrouwtje bevrucht en ze gaat dan op zoek naar rood bloed. Hierin  zitten eiwitten die ze nodig heeft voor de aanmaak van eitjes. Deze eitjes worden in stilstaand water gelegd maar dat hebben we niet. Dus vragen we ons voortdurend hoe ze binnenkomen.
De vooruitzichten wat betreft de kou zijn goed, waarschijnlijk gaat het wat vriezen en misschien sneeuwen. Hoera !
Een leuke website over steekmuggen is   http://www.wageningenur.nl/nl/Expertises-Dienstverlening/Leerstoelgroepen/Plantenwetenschappen/Laboratorium-voor-Entomologie-1/Welkom-op-Muggenradar.htm van de Wageningen Universiteit.
Voor de foto heb ik de hele dag naar de muren en de plafonds geloerd. Eindelijk zat er één niet te hoog. Om de mug van de zijkant te fotograferen leunde ik met de camera tegen de muur en moest met m'n linker oog scherpstellen.
EXIF: 1/60 sec.,  f 4, 100 mm., ISO 100

Leeg en vol.

De ene dag heb je geen ganzen in een bepaalde polder, een paar dagen later zit het weer vol. Dat gebeurde de laatste dagen in mijn "achtertuin". Meestal hoef ik niet zover te rijden, ik duik Polder De Derde Bedijking in en ik ben een paar uur zoet. Meestal. 1e Kerstdag waren ze in geen velden en wegen te bekennen, vanochtend zaten er tussen de drie en de vierduizend Kolganzen met wat Toendrarietganzen, Grauwe Ganzen en enkele

 verdwaalde Brandganzen. Het zonnetje hielp later de ringen beter af te lezen. Molenland is dan een ere-tribune.
Al gauw had ik het echtpaar Kolgans GY4zwart en GY5zwart. GY kwam me bekend voor, vorige week bij de Roodhalssgans langs de Proostdijerdwarsweg ook een echtpaar met GY. Maar m'n aantekenboekje raadplegend ging het toen om GY1 en GY2. Beide echtparen geringd op 7-11-2013 in Eemnes in de Eempolder. Ook GR4zwart was daar geringd een paar dagen eerder op 30-10. De vierde halsring die ik vandaag aflas was PP3zwart. De ringplaats en datum waren nog niet ingevoerd. Jan Beekman heeft deze Kolgans al een paar keer in deze polder afgelezen. Honkvast dus.

 

Zoek de Kolgans met de halsring.

Hoezo te warm?

Zaterdag j.l.  stond in de Volkskrant een stukje over de natuur die zich vergiste door de te warme temperatuur van de hand van de "redacteur natuur" Caspar Janssen. Ik mag graag zijn artikelen lezen, hij geeft altijd veel informatie. Nu vergalopeerde hij zich met een paar voorbeelden: Er was een foto afgebeeld van de knoppen van een  Magnolia , uit de grootte zou moeten blijken dat dit niet normaal was.
Verderop in het artikel citeert hij iemand van het Sovon ( ja zeker) die beweert dat de Kieviten hier nog zijn vanwege de warmte.
Ik ben in de pen geklommen en heb een ingezonden stukje gestuurd, waarin ik vertelde dat elke winter onze  Magnoliaknoppen zo groot zijn. ( Zie foto). Ook in koude winters. En dat de Kieviten hier 's winters altijd zijn en pas met vorst vertrekken. ( Alhoewel ik ze in de Waverhoek ook wel eens met blote poten op het ijs heb zien staan) Het stukje werd dinsdag afgedrukt en ik kreeg later op de dag een brief van genoemde redacteur. Toch sympathiek dat ze persoonlijk reageren ( Goeie krant , daarom lees ik 'm ook). De fotograaf had opdracht gekregen om bloeiende planten en bomen te fotograferen. Blijkbaar is een redacteur niet verantwoordelijk voor de foto's bij z'n stukje. De ornitholoog van het Sovon was verkeerd geciteerd. Hij bedoelde dat er voor de Kievit nog geen reden was om zijn heil zuidelijker te zoeken omdat de vorst tot nu toe is uitgebleven.

Goede feestdagen gewenst, samen met de Uwen.

2016 Jaar van de Kievit.

Eindelijk is het dan zover: de Kievit als vogel van het jaar. Wij weidevogelbeschermers roepen al jaren dat het slecht gaat met de Kievit, maar , pak weg tien jaar geleden werd er niet geluisterd en bleef de focus op de bescherming van de Grutto. De Kievit glipte tussen onze vingers door. Met beschermingsactiviteiten rond de Grutto was meer eer te behalen voor de landelijke instanties.
Zo kon het gebeuren dat in een tijdsbestek van ongeveer twintig jaar het aantal broedparen van de Kievit halveerde. Men schatte in 2013 dit aantal op 160- tot 240.000. Er komen steeds meer aanwijzingen dat er te weinig jonge Kieviten volwassen worden om de populatie op peil te houden. Dat zal veel te maken hebben met de moderne landbouwmethoden, maar m.i. ook met de steeds groter wordende populatie Buizerds en Kleine Mantelmeeuwen. Het maisveld dat ik een aantal jaren beheerde was met minstens tien uitgekomen Kievitsnesten  een "Tafeltje dekje" voor de aanwonende Buizerds.
Vogelbescherming en Sovon gaan de overleving van de jongen onderzoeken met behulp van o.a. vrijwilligers. Waarschijnlijk gaat onze IVNWeidevogelgroep meewerken.

De Kloosterkolk

Als je aan het eind van de Botsholse Dwarsweg ("bij de paaltjes") bij de Grote Wije van de Botshol staat, zie je aan de overkant, een beetje naar rechts, de Kloosterkolk. Eigenlijk zie je alleen het geboomte erom heen. Botshol in zijn totaliteit is een belangrijk broedgebied voor vogels, ( op 5 april IVNlezing van Piet Heemskerk en Walter Büsse) de Kloosterkolk is voor de Botshol een heel belangrijke plek voor broedvogels, zo niet de belangrijkste. Op de foto de Aalscholverkolonie met op de meeste nesten al vogels . Deze foto is enkele jaren geleden genomen in de eerste week van januari. Dat komt dus vrijwel overeen met het beeld dat ik in m'n vorige blogje beschreef. Druk baltsende vogels.
Een andere belangrijke broedvogel is de Lepelaar. De laatste jaren varieert het aantal broedende paren tussen de 20 en de 30. De Heilige Ibis heeft enkele jaren tussen 2002 en 2010 met enkele paren gebroed, daarna zijn de vogels teruggevangen door  eigenaar Avifauna .
In de winter is  de Kloosterkolk één van de grootste slaapplaatsen voor de Grote Zilverreigers in deze contreien. Rond de honderd vogels slapen er in de bomen. De Zilvers die je 's morgens in polder Groot Mijdrecht ziet neerdalen komen allemaal uit de Kloosterkolk.

Slaapplaats Ganzen

 Ik heb blijkbaar weer de smaak te pakken: vroeg opstaan en in het donker naar de plek waar je wilt zijn. Al de tweede keer deze week. Nu op pad naar de Waverhoek. Grote Zilverreigers slapen bij elkaar, ganzen ook. Per definitie op het water. Daar zijn ze gevrijwaard van roofdieren zoals de Vos. Als je ganzen op een slaapplaats wil tellen, bijvoorbeeld de Waverhoek,  moet je dat 's ochtends doen als ze opvliegen naar de foerageerweilanden. 's Avonds is het al donker als ze aankomen op de slaapplaats. Ik was eigenlijk net te laat. Ganzen zijn verschrikkelijk waakzaam en als ze op het punt staan om op te vliegen en er komt een auto zonder licht voorbij en die ook nog stopt, dan is één bangerik voldoende om alles op te laten vliegen. Dat gebeurde nu dus. Achteraan nog niet, maar een pas gestart vliegtuig deed de rest ook omhoog gaan. Snel tellen, eerst een klein groepje, dat afpassen op de rest en ik kwam uit op ongeveer 3500. Ondertussen was het wat lichter geworden.
Even later , ik stond bij de Grote Wije aan de koffie, liep de Ronde Hoep leeg. Waarschijnlijk werd er gejaagd. Nog eens 4 à 5.000 trokken Polder Groot Mijdrecht in. Straks even zoeken. Eerst de telescoop op de Aalscholverkolonie aan de overkant; veel nesten waren al bezet. Op sommige nesten werd met trillende vleugels gebaltst. In januari wordt er druk gebroed, nu, met dit zachte weer, zal ook dat eerder zijn.
Langs de Botsholse Dwarsweg en de 1e Velddwarsweg grote groepen Kolganzen, maar de afstand was te groot en het licht onvoldoende om halsringen te kunnen aflezen. Naar huis. In m'n "achtertuin"
 nog eens 500 Kollen en 300 Grauwe. Geen halsringen.
Om je een idee te geven hoe prachtig en indrukwekkend het opvliegen van ganzen is een foto uit de Waverhoek van een paar jaar geleden. De zon kwam net boven de horizon.

Goed weekeinde

Sneeuwbessen

Als je de Sneeuwbes ziet snap je ook z'n naam: witte sponsachtige vruchten. Het is een Kamperfoelie-achtige en wordt gerekend tot de Stinsenplanten. Ingevoerd dus door landgoedbezitters die van vreemde , exotische planten hielden. De bes is giftig, vooral voor insecten, niet voor vogels. Maar gezien de hoeveelheid Sneeuwbessen, die ik overal nog zie, is het geen lekkernij voor ze. De bes is giftig door de saponinen, ook wel zeepstoffen genoemd. Bij het ouder worden verrotten de bessen. Zie foto.
Vroeger als jongentjes maakten we de buurt onveilig door met een stuk plastic elektriciteitspijp pijlen van van papier weg te schieten, maar ook Sneeuwbessen.  Ze kwamen niet hard aan, daarvoor zijn ze te zacht.
Indianen in Noord-Amerika gebruikten de bladeren om een smeerseltje te maken waarmee ze wonden ontsmetten. Anderen maakten er thee van en dronken het om geslachtsziekten te bestrijden.

Slaapplaats Grote Zilverreigers Oortjespad.

Gister kondigde ik al aan dat ik vandaag over Grote Zilverreigers zou schrijven. Welnu, de Roodhalsgans van gister heeft meerdere vogelaars op de been gebracht en is een aantal  malen waargenomen. Zie de website van Waarneming.nl. Zoals ik al vermeldde was ik in het donker bij het Oortjespad. Reden: al een aantal jaren worden in ons land de Grote Zilverreigers geteld op de slaapplaatsen. Dit soort reiger, die steeds vaker in ons land overwintert, heeft als gewoonte 's nachts een gezamenlijke slaapplaats op te zoeken. Dat is lekker veilig.  Een aantal jaren terug telden leden van onze  IVNVogelwerkgroep deze slaapplaatsen drie keer per winter. Gerard Vis schrijft er al over in ons IVNblad RondUit no. 1/2015. Er waren toen slaapplaatsen o.a. in de Gagel, de putten aan het begin van de Hoge Dijk bij De Hoef, in de Nieuwkoopse Plassen bij het Noordse Dorp en in het plasje van het Oortjespad. Hij vergeet erbij te vertellen dat een omwonende tussen Woerdense Verlaat en Noordse Dorp zo'n medelijden had met de in de vrieskou tellende vogelaars,  dat ze pannenkoeken ging bakken.
De telling werd de laatste jaren om allerlei redenen niet meer gedaan. IVNNieuwkoop telt bij het Noordse Dorp, voor de rest niet meer. Ik ben weer eens op het Oortjespad gaan kijken en zag ze weer zitten in de ochtendschemer: zesenzestig (66). Nog steeds een behoorlijk aantal ( In de Kloosterkolk van de Botshol zaten vroeger wel eens 100). Waarom 's ochtends? Grote Zilverreigers wachten tot het ochtendgloren voor ze vertrekken. Je hebt dan veel meer overzicht over het aantal. 's Avonds is het bijna geheel donker als ze binnenvallen, dus geef ik de voorkeur aan de ochtend. De foto is in het donker genomen met een sluitertijd van 5 seconden. Dat was om plm. 7.45 en om 8.15 waren ze vertrokken naar hun weilanden om te eten.
Op de foto is het eigenlijk wat te licht, in werkelijkheid was het nog donker.

P.S.1 Desgevraagd beaamde Tijs van de Berg de slaapplaats van ganzen op de Haarrijnse Plas. Ik kreeg gelijk.

P.S.2 17.30 uur: Terwijl de heren politici dineren en zich moed indrinken voor het avond/nachtelijk debat over de Teevendeal, schrijf ik dit logje. Geen tijd voor meer informatie over de landelijke winterpopulatie van de Grote Zilverreiger. Dat houden jullie tegoed.

Krent in de pap: een Roodhalsgans

Vanochtend ging ik in het donker op pad. Meestal is het al behoorlijk licht als ik vertrek, dan zijn de vogels beter zichtbaar, maar nu moest ik in het donker aankomen bij het Oortjespad waar de Grote Zilverreigers een slaapplaats hebben, tenminste dat was een aantal jaren geleden zo. Morgen bericht ik hierover, ik laat nu de actualiteit voorgaan.
Op de terugweg kwam ik langs de Gagelweg, ik heb even een kop koffie gedronken en heb de ganzen afgewacht die misschien hier zouden foerageren. Al gauw kwamen grote groepen aanvliegen uit hun slaapplaats, dat bijna per definitie water is, nota bene uit het zuidoosten! Welke plas licht in die richting? Ik kom dan uit op de Haarrijnse Plas, de nieuwgegraven plas bij Haarzuilens. Tijs eens vragen, hij woont in de buurt. Helaas streken ze  ver van de weg neer en aflezen van halsringen was onmogelijk. Dus op naar huis. Zoals meestal, ergens onderweg zijn ganzen. Ook nu weer. Langs Molenland in het land van boer Peek. Weer te ver weg zaten duizenden, minstens drie, in de richting van het aarzelend opkomende zonnetje. Naar huis.
Ik had net de laptop geopend om de foto's van het Oortjespad te bekijken of de telefoon ging: met Tijs. Of ik interesse had in een Roodhalsgans? Natuurlijk, waar sta je?  Proostdijerdwarsweg west. Ik direct de auto in met telescoop en telelens.
Tijs was druk aan het kijken, de groep met de Roodhals was verderop gevlogen. Zoeken. En we vonden het prachtige beest, eigenlijk de mooiste gekleurde gans. Vrij zeldzaam, de meeste overwinteren in Oost-Europa bij  bijvoorbeeld de Zwarte Zee. Maar er zijn altijd een paar die Westelijker vliegen. Zo ook deze. Ze worden altijd vermeld op de website van Dutch Birding met zeldzame vogels. Een foto zat er niet in , de afstand was te groot. Daarom hieronder een archieffoto genomen en paar jaar terug aan de oostelijke Proostdijerdwarsweg.
Verder in de groep Kolganzen na veel zoeken de halsringen FTRzwart en het echtpaar GY1 en GY2zwart.

Roodhalsgans met Kolgans

Spreeuwenwolk

De vandaag geplaatste kopfoto laat een stukje van een Spreeuwenwolk zien. Niet de befaamde najaarswolk, die indrukwekkende vliegbeelden laat zien voor het slapen gaan, maar gewoon een groep Spreeuwen die van het ene weiland naar het andere vliegt om te foerageren. Slechts een paar minuten zoeken ze naar voedsel en dan vliegen ze weer op om naar het volgende perceel te gaan. Deze groep kreeg ik met de camera te pakken toen ze de Gagelweg overstaken. Ook in deze mini- wolk geen botsingen , allemaal dezelfde kant op. De vogelkundigen weten nog steeds niet alles over deze vliegkunst. Wel weten ze, door computeranimaties, dat de vogels zich bij het vliegen  richten op de dichtstbijvliegende collega's. Daar kijken ze naar  bij het bepalen van de richting. Ze vliegen gemiddeld  met een meter tussenruimte. Vaak strijken ze ook tussen  ganzen neer en zoeken daar hun voedsel. De ganzen zijn dan bij het aanvliegen toch wel een beetje bang en hollen een stukje verder. Opvliegen door Spreeuwen doen ze niet.
Doe eens een poging het aantal Spreeuwen op de foto te schatten. Ik kom op ongeveer driehonderd.

Groenlingen in de tuin

Ik hoorde ze eerder dan dat ik ze zag,  Groenlingen. Na wat zoeken zaten ze achter in de tuin, een paartje. Wij hebben geen Rozenbottels, zodat ze maar korte tijd te zien waren. Te kort om snel de camera te pakken. Ze hebben de zonnepitten op de grond nog niet ontdekt. Op deze foto van Cees Willemsen staat een mannetje. Het vrouwtje is wat minder groen gekleurd. Vooral als ze vliegen zie je hoe groen ze zijn.
Deze oorspronkelijke bosvogel is een cultuurvolger, de soort is ook in de bebouwing een bekende verschijning, als er maar genoeg struiken en kleine bomen staan. Ringmussen en Putters zijn wat algemener.
De grote snavel dient om de zaden uit een Rozenbottel te kraken, dit doen ze "binnensmonds". Door het zaad in de snavel te trillen breekt de zaadhuid open en kan de vrucht doorgeslikt worden.
De Groenling is een jaarvogel,d.w.z. is het gehele jaar aanwezig. Als broedvogel, maar ook als wintergast. Onze populatie wordt in de winter aangevuld met vogels uit noordelijke streken, zodat ze wat talrijker lijken.

Goed weekeinde.

Pootringen bij Grote Zilverreigers.

De afgelopen dagen eens extra gelet op de Grote Zilverreigers. Ook zij kunnen gekleurde pootringen hebben. Deze reigers zijn dan afkomstig uit Frankrijk en/of Hongarije waar een ringproject gaande is. Binnen een paar uur had ik in een snel rondje Ronde Venen 12 vogels, waarvan geen met pootringen. Alleen vogels waarvan de poten zichtbaar waren heb ik gescreend. Vaak staan Grote Zilvers langs de kant van de sloot en zie je geen poten.
Langs de 1e Velddwarsweg ook een Zilver, die, net als de vorige keer hier, bleef staan. Ook toen de auto stopte. Normaal vliegen ze altijd weg, zelfs bij het minderen van de snelheid. Deze niet. Hij/zij blijft staan en gaat z'n gang. Poetsen. Nu en dan een blik in mijn richting werpend, maar hij/zij peinsde er niet over om voor mij op de vlucht te gaan.
Oorzaak: mutatie in het "vluchtgen"?
Waarnemingen van Grote Zilvers met gekleurde pootringen worden graag ontvangen.

Rode Hazelaar

Rode Hazelaar: ook de katjes van deze cultivar zijn rood. Verder als een gewone Hazelaar, de mannelijke bloemen worden in het najaar gevormd en in januari/februari komen de rode vrouwelijke bloempjes als een paar kleine stekeltjes bij de aanzet van de bloemstelen aan de tak te voorschijn om het stuifmeel op te vangen. Dan pas bloeien de katjes. Nou ja pas, het is toch best vroeg.

Nachthok

Ons nestkastje wordt in de winter vaak gebruikt als nachthok(je) voor een Koolmees. Soms komt het paartje  naar de boom, de ene Koolmees aarzelt een poos,verkent de omgeving of de kust veilig is, wipt dan steeds dichterbij en plotsklaps gaat íe naar binnen. De ander verdwijnt  en gaat naar een eigen onderkomen. In het verleden heb ik wel eens meegemaakt dat 's morgens de partner eerder op was en in onze boom roepend liet horen dat ze/hij er was. Een paar tellen later kwam "onze" Koolmees naar buiten.
Vandaag ging de Koolmees op plm. 16.45 naar binnen. Morgenochtend rond 8.00 uur komt de mees weer naar buiten en heeft dus ruim 15 uur geslapen! Lange nachten, maar het zal wel nodig zijn.
De foto is onscherp doordat ik in het bijna donker moest scherpstellen. Vanavond maar weer eens wat literatuur raadplegen. Verder met telelens op statief, draadontspanner en flitser.

Invloed van een straatlantaarn.

De meeste bomen zijn kaal, behalve dan de groenblijvende zoals Laurier, Hulst en Klimop. Deze Boomhazelaar, bij ons op het parkeerpleintje, laat elk najaar prachtig de invloed zien van een straatlantaarn op de bladval. In een krans rond de lichtbron zitten de bladeren nog aan de boom. Ze krijgen langer licht en kunnen daardoor langer assimileren ( dit noemen we ook wel fotosynthese). Hierdoor worden langer bouwstoffen en brandstoffen gevormd.
Met lichtschema's  kunnen kwekers  behoorlijk de plantengroei beinvloeden, bijvoorbeeld om met Kerst Kerstrozen te hebben.
De Boomhazelaar zit verder stikvol met katjes die binnenkort zullen gaan bloeien, Dan worden de auto's eronder  weer geel van het stuifmeel

Rietganzen.

De kaas was op, dus even naar Demmerik. Misschien wel ver weg om kaas te halen maar het loont de moeite. Wel eens Vinkethaler van Leon en Annie geproefd? Die haalt volgende week niet. Op de terugweg toch even hier en daar naar ganzen gezocht, uiteraard bijna, vond ik ze langs Molenland. Een uithoek van m'n achtertuin. Zon in de rug en je staat hoog. BZ4zwart had ik vrij snel, maar Z35 ( of 55) gaf meer moeite. Volgens m'n indrukken was het een 3. Bleek later bij het invoeren te kloppen want Kees Janmaat had een uur eerder deze twee, misschien wel meer, Kees ziet altijd veel, ook afgelezen. Z35zwart is in 2000 geringd als volwassen vrouwtje en draait dus al meer dan 15 jaar mee. Een oudje.
Wat verder opviel waren de vele Toendrarietganzen. ( Zie archieffoto) Ze zijn hier in de omgeving van de slaapplaats op de Nieuwkoopse Plassen al jaren wintergast, ook toen de Groene Jonker bij Zevenhoven nog niet bestond. Heeft geen zwarte buikstrepen en de snavel is zwart-roze gekleurd. Er zijn ook Taigarietganzen, maar worden niet vaak waargenomen. Schijnt nogal moeilijk met zekerheid te determineren.

Goed weekeinde.

Bloemskelet

De meeste struiken en bomen zijn bladerloos en  bijna alle bloemen zijn verdwenen, behalve o.a. de Hortensia's. Zij zijn nog aan het wegrotten, door een sterk bloemskelet duurt het weken, zo niet maanden voordat ze verdwenen zijn. Hier het restant van een bloemetje van de Pluimhortensia ( Schapekop). Het zachte vulweefsel is  bij dit bloemblaadje opgegeten door schimmels en bacterien. Net als bij een gewoon loofblad is hier ook sprake van een skelet. De nerven. Hierdoor heen lopen de transportvaten. We zien zelfs een paar hoofdnerven.
In de plantenanatomie zijn de bloembladen gemetamorfoseerde loofbladeren. Bij sommige planten zie je langs de stengel in de richting van de bloem de loofbladeren langzaam reduceren tot bloembladeren. De beschermende functie neemt het dan over van de assimilatiefunctie. Weer een stap verder is het ontstaan van de kelk- en de kroonbladeren. Maar wel met een skelet.

Tafeleenden tellen

Je hebt duikeenden en grondeleenden. Bijvoorbeeld de Wilde Eend en de Pijlstaart zijn grondeleenden, de Kuifeend en de Tafeleend (zie foto) zijn duikeenden. Grondelen is voedsel zoeken met de kop en het voorste deel van de romp onder water, de achterkant steekt omhoog boven water. Al tastend met de supergevoelige snavel wordt het voedsel op de bodem gezocht. Ook de duikeenden tasten met de snavel maar verdwijnen geheel onder water om bij de bodem te komen. In ondiep water , zoals de Waverhoek, zul je dan ook  vooral grondeleenden tegenkomen. Op de Grote Wije van Botshol Tafeleenden en Kuifeenden.
Vandaag aandacht voor een oproep van het SOVON m.b.t. de Tafeleenden. Deze prachtig gekleurde eend ( ♂ ) met roodbruine kop, grijs middenstuk en zwarte aarsstreek, is al jaren bezig met een gestage teruggang van het aantal. Door o.a. een nauwkeuriger notatie van aantallen en geslachten in een groep hoopt men daar meer van te weten komen. Op de website van SOVON wordt uitgelegd hoe men moet noteren en hoe deze resultaten door te geven.www.sovon.nl/nl/actueel/nieuws/tafeleenden-mannen-en-vrouwen-tellen
Vrouwtjes Tafeleenden zijn net zo saai gekleurd als alle andere op de grond broedende eenden. Bruinachtig.

Baardman

Ik ging voor de Dwerggans, maar ik kwam thuis met een andere wenssoort van me: de Baardman. Al enkele weken wordt er een Dwerggans met pootringen in de Waverhoek waargenomen, dus na de vakantiedagen direct er even naar toe. Misschien zit 'ie er nog. Ik ben heel rustig over het wandelpad gegaan, steeds stukjes bij beetjes. De ganzen vliegen meestal op, nu zwommen ze langzaam weg. Maar hoe ik ook zocht, geen Dwerggans. Ik ben tot de Botsholse Dijk gelopen, maar nergens het eigenwijze, wat omhoog gestoken koppie met de goudomrande ogen gezien. Ook het geluid niet gehoord. Dat lijkt op het geluid van een Kolgans maar is drie lettergrepig i.p.v. twee.
Ondertussen waren er zat andere vogels waar te nemen en te tellen. Honderden Wintertalingen, misschien zit er wel een Amerikaanse Wintertaling tussen. Ik kreeg de kans niet om er naar te kijken want op drie verschillende plaatsen hoorde ik de Baardman. Die zou ik zo graag nog een keer goed voor de lens hebben. Op meerdere plaatsen geduldig gewacht tot ze een keer in het riet omhoog kwamen. Maar niks dus. Ik was al weer op weg naar de parkeerplaats toen het me toch nog lukte. Het was wel een kwestie van seconden. Had nauwelijks tijd om scherp te stellen en de vogel er beter op te krijgen. Thuis gekomen bleek er op enkele foto's een Baardman te zien. Weliswaar niet overduidelijk maar de baard (Mannetje, vrouwtje heeft geen baard) is zichtbaar.
Ze zitten er nu al enkele maanden, misschien overwinteren ze hier. Een strenge winter is desastreus voor ze. Het zou me niet verbazen als er in de Waverhoek en/of de Botshol gebroed wordt.